เราต่างคนต่างมีหน้าที่ ที่จำเป็นต้องแยกกันอยู่ เราต้องมาดูแลพ่อแม่ที่ต่างจังหวัด ส่วนเขาอยู่ที่ กทม และแฟนเราก็ว่างงานมานาน พอไปทำแปบๆก็ออกเพราะสุขภาพเขา และอื่นๆอีก แฟนมักจะบ่นว่า อยากให้เรากลับไปอยู่กับเขา จนเรารู้สึกว่าบางทีก็เยอะไป เขาควรทำตัวเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ บางทีเขาร้องไห้บอกคิดถึงเรา ให้เรากลับมา เราก็ทำตัวไม่ถูกค่ะ บางทียอมรับว่าเบื่อและหงุดหงิด เพราะเราเหนื่อยจากการช่วยงานที่บ้าน แล้วยังมาเจอเขางอแงใส่ เราพยายามบอกให้เขาไปหางานทำไปหาอะไรทำจะได้ไม่ว่าง มีวันหนึ่งที่เราเผลอหลุดไปว่า ไปหาอะไรทำจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน เขาเสียใจร้องไห้ จนป่วยไปอีกรอบ คือเขาเป็นคนอ่อนไหวถ้าเค้าเครียดเขาจะป่วยทันที แบบปวดหัว อ้วก ท้องเสีย เราก็พยายามจะไม่ให้ทะเลาะกัน เพราะรู้ว่าเขาเป็นแบบนี้ แต่บางทีมันอดไม่ได้ พอนานเข้า เขาพูดเรื่องอยากให้เรากลับเราจะเงียบหรือไม่ก็พยายามเปลี่ยนเรื่องคุย 

_{เพราะถ้าคุยต่อเราจะพูดไม่ดีใส่เขาแน่ เลยพยายามเลี่ยงๆ พยายามกล่อมให้เขาไปทำงาน รีบทำงาน จะได้เก็บเงินมาสร้างครอบครัวกัน เราพูดเรื่องสร้างครอบครัวเพื่อกระตุ้นให้เขาพยายามจริงๆเพื่ออนาคตของเราสองคน แต่เขาดูไม่ได้มีอารมณ์ร่วมไปกับเรา เราก็คิดหนักว่าจะเอายังไงกับเขาดี จะไปต่อหรือพอแค่นี้ แต่เราก็รักเขานะคะ แค่อยากให้เขามีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ แต่เราก็พูดอะไรได้ไม่มาก สงสารกลัวเขาล้มป่วยเพราะเครียด มีวิธีไหนที่จะทำให้เขาคิดได้มั้ยค่ะ}