^{ตามหัวข้อเลยครับ เเต่อย่าพึ่งคิดว่าผมโรคจิตนะครับ มาฟังอธิบายก่อน กลุ่มผมพึ่งได้การบ้านมาให้ถ่ายหนังสั้นส่งครับ เรื่องอะไรเเนวไหนก็ได้ ส่วนใหญ่เเล้วก็หนังเเนวรักน้ำเน่าเเหละครับ กลุ่มผมอยากจะเเตกต่าง เลยกลายเป็นเลือกหนังฆาตกรเเละ เเล้วความซวยก็ดันตกมาที่ผมที่ถูกโหวดว่าเป็นคนเเปลก ซาดิส เดาทางไม่ออกเเละมีเเนวโน้วที่น่าจะฆ่าคนได้มากที่สุด เเถมยังเหมาะกับบทที่วางไว้
(ซะงั้นอ่ะ TvT เเค่ได้เกรดดีสุดในห้อง โลกส่วนตัวสูงไม่ชอบเข้าสังคม คลั่งไคล้สีดำมาก เเละชอบอ่านหนังสือเเนวสืบสวนฆาตกรรมเเค่นั้นเอง...)
เนื้อเรื่องย่อที่ร่างๆคือ
ชื่อ Smile ยิ้ม....สยอง...}
กล่าวถึงเด็กคนนึง เป็นเด็กฉลาด เรียนดีทุกวิชา เป็นที่ 1 เสมอ ยิ้มเเย้มอยู่เสมอ ไม่ว่าเจอกับอะไร เข้าได้กับทุกคน(เเต่เเท้จริงเเล้วเป็นเด็กมีปม ที่พ่อเเม่สั่งสอนให้ต้องเพอร์เฟคทุกอย่าง มุ่งเเต่เรียน สิ่งที่เป็นอุปสรรคให้กำจัดทิ้งไป) จนกระทั่งมีเด็กเกรียนคนนึงที่มาเเกล้งเด็กคนนี้(รึก็คือผม) จากเเรกๆเเกล้งเรื่องเล็กน้อย เเละพูดเสมอๆว่าผมโกรธไม่เป็น(เพราะยิ้มอยู่เสมอ) กระทั่งเริ่มหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ จนกระทบกับการเรียน ตัวผมเริ่มถูกดุเเละกดดันจากพ่อเเม่ สุดท้ายก็มองเห็นว่าเด็กที่เเกล้งเป็นอุปสรรค จึงคิดหาทางกำจัดทิ้ง 

คาร์เเรคเตอร์ของผมถูกว่างไว้ให้เป็นเด็กที่ดูจะเพอร์เฟคเเละเข้าได้กับทุกคน รอยยิ้มเเละความร่าเริงนี้ทำให้ผมเป็นคนดีสะจนทุกคนมองไม่ออกว่าคือฆาตกรเลือดเย็นที่ไม่มีเเม้ความรู้สึกผิดเพราะสำหรับผม(ในบท)คิดว่าเป็นเพียงการ"กำจัด"อุปสรรคตามที่พ่อเเม่สอนเท่านั้น
เเละตรงนี้เเหละครับที่กำลังถกเถียงกันอยู่ ว่าจะฆ่าไอเด็กเกรียนอย่างไรดี ตอนเเรกผมเสนอบทไปว่า ให้ น.(ผู้เล่นเป็นเด็กเกรียน) เล่นบาสอยู่ตอนช่วงเย็น เเล้วผมก็จะเอายาพิษใส่ขวดน้ำเเล้วเอาไปให้ ม.(ผู้เเสดงเป็นเเพะที่จะโดนทุกคนเข้าใจผิดว่าเป็นคนฆ่า)บอกว่า น. ฝากซื้อ เเต่ฉันต้องรีบไปเรียนพิเศษเเล้ว เธอเอาไปให้เเทนที เเล้วด้วยความใจดีร่าเริงของผม ทำให้ไม่โดนสงสัย(ไม่มีลายนิ้วมือผมด้วยความที่ผม(ตัวจริง)ชอบใส่เสื้อเเขนยาว ยาวเเบบไม่เห็นนิ้วมือเป็นทุนเดิม ถูกเอามาใส่ในบทด้วย ทำให้มีลายนิ้วมือม. ) 

เเต่บางคนก็บอกว่า"มันไม่ซาดิสเลย ความฉลาดน่ะพอได้เเละเเต่ไม่เลือดสาด อยากได้ที่โหดมากกว่านี้"

ผมเลยต้องกลับมานั่งคิดว่าจะทำยังไงดี ช่วยผมทีครับ