ความจริงคืออะไร?
ความจริงคืออะไรนั้น เราสามารถแบ่งความจริง เป็นดังนี้ คือ
๑. ขั้นระดับความจริงสูงสุดระดับปรมัตถ์ (Ulti mate truth) คือ "สิ่งไม่แน่นอนเป็นสิ่งแน่นอน"
แล้วทำไมไม่ตอบว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา?
ก็เพราะว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นสิ่งอยู่ใน "สิ่งไม่แน่นอนเป็นสิ่งแน่นอน" ความไม่แน่นอนเป็นสิ่งสัจจะปรมัตถ์
๒. ขั้นระดับความจริงลดหย่อนลงมาระดับบุคคล คือ สิ่งที่เราได้กระทบ ได้รับอะไร สิ่งนั้นต้องยอมรับในภาวะธรรมนั้นว่าเป็นความจริง อย่าไปเอาความจริงลงมาในระดับนี้จะทำให้เกิดความวุ่นวายหมด ต้องเอาสิ่งที่มากระทบเรา ณ เวลานั้น ณ ปัจจุบันกาลนั้นเป็นความจริง
สิ่งที่เป็นอุปโลกน์ ก็จะเป็นอุปโลกน์แห่งความจริงของเขา คือ เป็นความจริงของเขา
นี่แหละ จึงเป็นความจริงที่ลดหย่อนลงมา
เขาก็จะเชื่อของเขา
เขาถามว่าความจริงคืออะไร? ความจริงก็เป็นเช่นนี้
แต่ถ้าความจริงปรมัตถ์ก็เป็นอย่างนั้น
ถ้าเป็นความจริงระดับบุคคล แล้วเราจะบริหารความจริงนั้นยังไง?
ความจริงตรงนี้ เราต้องรับความจริง ณ ภาวะการณ์ตรงนี้ เราต้องบริหารความจริงนั้น แม้ว่าจะไม่ใช่ความจริงแท้ระดับปรมัตถ์
ถ้าเราอุปโลกน์ เราต้องมาคิดว่าเราอุปโลกน์เกินไปไหม? เช่น เรามีความฝัน เราฝันเกินไปไหม? สมมติว่า เราใฝ่ฝันว่าอีก ๓ ปี เราจะถอยรถออกมาสักหนึ่งคัน นี่เป็นความจริง เป็นสิ่งที่เราคิดไว้ เป็นเจตนาของเรา
แต่เราก็ต้องมาพิจารณาว่า พอครบ ๓ ปีแล้วเราจะซื้อรถคันละเท่าไหร่ สมมติว่ารถคันนั้นมัน ๓ ล้าน ซึ่งพิจารณาแล้วฐานะทางเศรษฐกิจการเงินของเราไปไม่ถึง มีไม่ถึง ก็เป็นไปไม่ได้ เพราะเราหวังรถที่ดีเกินไป โก้สวยหรูเกินไป นี่แหละ เราต้องบริหารความจริงด้วย ถ้าไม่อย่างนั้นก็จะกลายเป็นเพ้อฝัน
คนเรามันตั้งปณิธานได้ ใฝ่ฝันได้ แต่เพ้อฝันไม่ได้ การเพ้อฝันนี้จะทำให้จิตของเราปั่นป่วน วิปลาสไปได้ นี่แหละคือการบริหารความจริง
เราได้แต่หวังๆๆ แต่ไม่ได้บริหารความจริง กลายเป็นว่า สิ่งที่เราคิดไว้เป็นความเพ้อฝันหมดเลย เราลองไปดูบางคน ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะว่ามีแต่เพ้อฝัน
^_^ ..._/\_... ^_^
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต
ความจริงคืออะไร?
ความจริงคืออะไรนั้น เราสามารถแบ่งความจริง เป็นดังนี้ คือ
๑. ขั้นระดับความจริงสูงสุดระดับปรมัตถ์ (Ulti mate truth) คือ "สิ่งไม่แน่นอนเป็นสิ่งแน่นอน"
แล้วทำไมไม่ตอบว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา?
ก็เพราะว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นสิ่งอยู่ใน "สิ่งไม่แน่นอนเป็นสิ่งแน่นอน" ความไม่แน่นอนเป็นสิ่งสัจจะปรมัตถ์
๒. ขั้นระดับความจริงลดหย่อนลงมาระดับบุคคล คือ สิ่งที่เราได้กระทบ ได้รับอะไร สิ่งนั้นต้องยอมรับในภาวะธรรมนั้นว่าเป็นความจริง อย่าไปเอาความจริงลงมาในระดับนี้จะทำให้เกิดความวุ่นวายหมด ต้องเอาสิ่งที่มากระทบเรา ณ เวลานั้น ณ ปัจจุบันกาลนั้นเป็นความจริง
สิ่งที่เป็นอุปโลกน์ ก็จะเป็นอุปโลกน์แห่งความจริงของเขา คือ เป็นความจริงของเขา
นี่แหละ จึงเป็นความจริงที่ลดหย่อนลงมา
เขาก็จะเชื่อของเขา
เขาถามว่าความจริงคืออะไร? ความจริงก็เป็นเช่นนี้
แต่ถ้าความจริงปรมัตถ์ก็เป็นอย่างนั้น
ถ้าเป็นความจริงระดับบุคคล แล้วเราจะบริหารความจริงนั้นยังไง?
ความจริงตรงนี้ เราต้องรับความจริง ณ ภาวะการณ์ตรงนี้ เราต้องบริหารความจริงนั้น แม้ว่าจะไม่ใช่ความจริงแท้ระดับปรมัตถ์
ถ้าเราอุปโลกน์ เราต้องมาคิดว่าเราอุปโลกน์เกินไปไหม? เช่น เรามีความฝัน เราฝันเกินไปไหม? สมมติว่า เราใฝ่ฝันว่าอีก ๓ ปี เราจะถอยรถออกมาสักหนึ่งคัน นี่เป็นความจริง เป็นสิ่งที่เราคิดไว้ เป็นเจตนาของเรา
แต่เราก็ต้องมาพิจารณาว่า พอครบ ๓ ปีแล้วเราจะซื้อรถคันละเท่าไหร่ สมมติว่ารถคันนั้นมัน ๓ ล้าน ซึ่งพิจารณาแล้วฐานะทางเศรษฐกิจการเงินของเราไปไม่ถึง มีไม่ถึง ก็เป็นไปไม่ได้ เพราะเราหวังรถที่ดีเกินไป โก้สวยหรูเกินไป นี่แหละ เราต้องบริหารความจริงด้วย ถ้าไม่อย่างนั้นก็จะกลายเป็นเพ้อฝัน
คนเรามันตั้งปณิธานได้ ใฝ่ฝันได้ แต่เพ้อฝันไม่ได้ การเพ้อฝันนี้จะทำให้จิตของเราปั่นป่วน วิปลาสไปได้ นี่แหละคือการบริหารความจริง
เราได้แต่หวังๆๆ แต่ไม่ได้บริหารความจริง กลายเป็นว่า สิ่งที่เราคิดไว้เป็นความเพ้อฝันหมดเลย เราลองไปดูบางคน ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะว่ามีแต่เพ้อฝัน
^_^ ..._/\_... ^_^
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต