พอดีวันนี้เป็นวันแม่ซึ่งก็พอดีอีกที่เมียผมกำลังท้องอยู่พอดีเช่นกัน
ทำให้รู้เลยว่าการเป็นแม่คนช่วงที่กำลังตั้งท้องอยู่มันลำบากขนาดไหน
ทั้งเดินไปไหนมาไหนก็ลำบาก กินแบบปกติก็ไม่ได้
ทั้งอึดอัด เสียดท้อง แน่นท้องช่วงที่ท้องเริ่มขยายตัว
เห็นแล้วเข้าใจความลำบากของคนเป็นแม่เลยครับ

แต่ๆ คนที่เป็นพ่อช่วงที่เมียกำลังท้องอยู่ก็สตรองไม่แพ้กันเลยครับ
ยิ่งเมียผมซึ่งปกติเป็นคนที่ขี้หงุดหงิดอยู่แล้ว อารมณ์ร้อนมากๆ (ท้องตอนอายุ 40 อีก)
พอท้องกลายไปว่าทุกอย่างทวีคูณขึ้นไปอีก
หงุดหงิดง่าย และรุนแรงมากๆ
ขี้บ่น ขี้น้อยใจเป็นทวีคูณ
เห็นอะไรเป็นขวางหูขวางตาไปหมด
เรารึอุส่าไปเคลียร์ตรงนี้ให้เรียบร้อย ก็มาติตรงนู้นต่ออีก ติไปเรื่อย บ่นไปเรื่อยไม่มีที่สิ้นสุด
บางครั้งหงุดหงิด อารมณ์แรงขนาดลงไม้ลงมือ ทุบตี เราก็ได้แต่ต้องทนๆไป พยายามนั่งคิดอยู่เสมอว่า คนท้องอารมณ์คงขึ้นๆ ลงๆได้ง่ายแบบนี้
บางครั้งหงุดหงิดจนบอกเลิกแล้วเก็บข้าวเก็บของจะกลับไปอยู่บ้าน เข้ามาก็หายซะงั้น
ซึ่งบางทีผมก็เครียดๆจากที่ทำงาน พอกลับมาเจออารมณ์คนท้องเข้าไปอีกบางทีก็แทบบ้าเหมือนกัน
แต่ก็ต้องใจเย็นคอยรองรับอารมณ์ไปเรื่อยๆ
ทุกวันนี้คือทำให้ทุกอย่างละครับ อยากกินอะไรวิ่งออกไปซื้อ อยากไปไหนถ้าไม่มีผลกะคนท้องมากเกินไปก็พาไปหมด จะดุจะด่าจะบ่นอะไรก็ทนหมดทุกอย่าง
คิดแค่ว่าเด๋วพอลูกออกมา พอเห็นหน้าลูกที่เหนื่อย ที่ทนมาทั้งหมดจะได้หายไป
(แต่เอาจริงๆคงต้องมาสู้รบกันอีกทีตอนเลี้ยงลูกอ่อนนี่ล่ะ)
ยังไงก็ต้องสู้ต่อไปล่ะครับ ไหนๆก็คิดจะมีลูกแล้วทั้งทีอ่ะนะ