เราคิดถึงเรื่องของกินตลอดเวลาเลยค่ะแล้วหนักกว่านั้นคือกินเยอะกว่าเดิมมากๆอิ่มยากมากเลยค่ะคือมันเริ่มมาจากที่เรากินพังมากในช่วงนึงคือกินทุกอย่างที่ขวางหน้าอ่ะค่ะ แล้วคือจากน้ำหนัก47-48ขึ้นมา50ก็มีคนเริ่มทักว่าทำไรมาอ้วนขึ้นแล้วก็แบบเฟลแล้วไม่มีเคยมีใครทักว่าอ้วนเลยแต่ที่ทำให้เรารู้สึกว่าอ้วนขึ้นมากๆจริงๆคือเสื้อผ้าที่เคยใส่หลวมแต่คือตอนนั้นมันแน่นไปหมดก็เลยเริ่มลดค่ะตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าควรลดยังไงก็ลองวิธีต่างๆไปเรื่อยช่วงแรกก็อดอาหารตอนเย็นกินแต่ละมื้อน้อยลง(มาก) แล้วก็ออกกำลังกายไม่ถึงครึ่งชั่วโมง แต่เรารู้สึกทรมานมากไม่ไหวอยากกินก็เลยเปลี่ยนมากินเหมือนเดิม(คือเหมือนช่วงที่ไม่ได้ลดน้ำหนักแต่อาจจะน้อยกว่าเดิมนิดหน่อยสมุมติปกติกินข้าว3ทัพพีก็ลดมาเป็น2) แล้วก็ออกกำลังหนักมากบางวัน2ชั่วโมงกว่าเราเลือกออกเป็นคาดิโอคลิปนึงแล้วก็ลดต้นขาสลับกันไปค่ะ แต่เหนื่อยหนักมากกกกกกกกกทรมานมากก น้ำหนักก็ลงมาจริงๆค่ะ แต่เราทำแบบนี้ทุกวันไม่ไหวอ่ะตอนนี้ก็ออกวันเว้นวันวันประมาณละเกือบชั่วโมงแต่ไม่ได้คุมอาหารเพราะไม่ไหวคือเราสังเกตุตัวเองว่าเรากินเยอะมากขึ้นอิ่มยากมากคือกินไปเยอะมากแล้วแต่ยังไม่อิ่มเลย กินในขนาดที่ว่าเพื่อนต้องถามยังไม่อิ่มอีกเหรอ แล้วพอกินเสร็จไม่ถึงชั่วโมงก็คิดจะกินอีกแล้ว แต่ถ้าคุณบอกให้ลองกินน้ำเยอะๆสิ จะบอกได้เลยว่าเรากินน้ำเยอะมากค่ะนั่งจิบทั้งวัน(แต่กินในปริมาณที่พอดีนะคะ) ถึงจะนั่งจิบน้ำทั้งวันแต่ในหัวไม่ว่าจะทำอะไรก็จะแบบได้เวลากินแล้วหรือยังนะ ดูนาฬิกาทีไรคือคิดแต่เรื่องของกินแบบเที่ยงยังว่ะ เราไม่รู้จะทำไงดีคือว่าตัวเองใครเคยเป็นแล้วมีวิธีแก้ยังไงบ้างช่วยแนะนำทีค่ะ