เคยแอบชอบคนที่ทำงาน ไม่ค่อยสนิทกัน แค่คนรู้จักกันในที่ทำงาน ผมชอบแอบมองเธอ เธอก็ชอบแอบมองผม ผมมั่นใจว่าเค้าก็คงชอบผมด้วย ดูสายตากันออก ถ้าใครเคยชอบใครซักคนจะรู้ว่ามันจะมีอะไรบางอย่างให้ได้รับรู้ คือเรารับรู้ซึ่งกันและกัน แต่ไม่มีใครเริ่มคุยก่อน ผมเป็นคนเงียบๆไม่ชอบพูดกับใครก็เลยไม่ได้มีโอกาส ส่วนเค้าก็เงียบๆเหมือนกับผมก็ยิ่งไม่ได้คุยกัน จนเวลาผ่านไป มารู้อีกทีเค้าก็มีแฟนแล้ว ตอนนั้นก็ชาไปซักพักนึง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว เราไม่เริ่มเอง ไม่ใช่ความผิดใคร เค้าไม่ผิดที่ไม่รอเรา ส่วนผมไม่นานก็มีแฟน ต่างคนต่างมีแฟน แต่สายตาที่ยังมองกันอยู่ผมรับรู้ได้ว่าเค้ายังชอบผม คือมันบอกไม่ถูกจริงๆ ถ้าใครที่เคยมีคนที่แอบชอบจะดูออกว่าสายตามันจะเป็นแบบไหน ผมเองก็ยังมีความรู้สึกดีๆให้เธอ ไม่ใช่ว่าผมไม่รักแฟนนะ ผมรักแฟนผมมาก แต่กับความรู้สึกนี้ที่มีต่อเธอมันอธิบายไม่ถูก มันเป็นความรู้สึกคล้ายๆกับรักแรกของวัยเด็ก แต่แปลกที่ครั้งนี้ไม่ใช่รักครั้งแรก อธิบายความรู้สึกยากจริงๆ และผมคงไม่ทำอะไรมากไปกว่านี้ ผมรู้ว่าอะไรควรไม่ควร ผมมีแฟน ผมรักแฟน รักมากๆ แต่ไม่เข้าใจความรู้สึกนี้ว่ามันคืออะไร ทำไมผมถึงชอบแอบมองเค้า ทำไมเค้ามีแฟนแล้วแต่เค้ายังชอบแอบมองผม มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย มีใครเคยตกอยู่ในความรู้สึกแบบนี้ไหม