Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 240 (สปอยเต็มเรื่อง)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 240 go for it (ลุยไปเลย)
เริ่มเรื่องทุกคนกำลังฉลองกันอยู่ในร้านแห่งหนึ่ง
(ขอแปลรวมเลยแล้วกัน ตัวละครใหม่ๆไม่รู้จักชื่อ) วันนี้ทุกคนทำได้ดี วันนี้ฉันเลี้ยงเอง ดื่มๆ เข้าใจแล้ว บ้าเอ้ย ฉันจะดื่มให้หมดแล้วลืมเรื่องที่เกิดขึ้น โคจิ,โทคิยะ,อีธาน ขอแสดงความยินดีกับคุณทุกคน ฉันภูมิใจในตัวพวกนาย รุย โซเฟีย ขอแสดงความยินดีกับคุณทั้งสองด้วย คุณอาจไม่ติดอันดับ แต่รางวัลนั้นไม่ได้เป็นเครื่องพิสูจน์ความสามารถทุกอย่าง ลองนึกดูสิถ้าในกลุ่มไม่มีคนชนะรางวัล มันทำให้คุณกลับญี่ปุ่นเร็วกว่าใครๆ นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น คุณจะจากไปและทิ้งฉันไว้คนเดียว! คุณควรสอนให้ฉันแกะสลักผักอีกครั้งก่อนออกเดินทางนะ โทคิยะ ถ้าคุณสัญญาจะไม่ระเบิดอารมณ์ระหว่างแกะสลัก อะไรนะคุณโกรธมากเมื่อคุณทำไม่ได้เหรอ? แซม คุณเมามากไปแล้ว ฉันเพิ่งเริ่มต้น! เราจะไปที่ไหนต่อไป ไปกันเลย เข้าใจแล้วๆ
คาจิตะ : เราจะไปกันแล้ว โทรมาหาฉันด้วย
เพื่อนคาจิตะ : กลับบ้านดีๆล่ะ แล้วฉันจะไปหาที่ทำงาน
รุย : ช่างเป็นรางวัลที่น่ารักจริงๆ ได้ใบรับรองน่าจะดีกว่าได้รางวัลนี้อีก
คาจิตะ : คุณควรภูมิใจในการชนะรางวัลในการแข่งขันแบบนั้นผู้คนมากมายจะอิจฉาคุณ
รุย : คุณช่วยแสดงให้ฉันเห็นได้ไหม ขอบคุณ ยินดีด้วยนะ คาจิตะ ตั้งแต่ฉันพยายามทำอาหารจนเสร็จ ฉันรู้ว่าคุณจะวาง ฉันก็เหมือนกัน "ไม่มีทางที่ทำเหมือนเขาได้เลย" ฉันคิดว่าปัญหาคือ ... หลังเห็นอาหารคุณ ฉันก็หมดความมั่นใจในตัวเอง
คาจิตะ : เป็นเรื่องตลกที่คุณควรพูดว่า ... เพราะฉันรู้สึกแบบเดียวกันกับจานของคุณ แต่ฉันก็ทำต่อไป ถ้ามีคนเข้าแข่งน้อยกว่านี้คุณก็คงทนแรงกดดันได้
รุยหัวเราะแล้วคาจิตะอุทานว่า อะไร
รุย : คุณไม่ได้เก่งที่สุด นี่คือการให้กำลังใจฉันงั้นหรา
คาจิตะ : ขอโทษ
รุย : ไม่ตองขอโทษหรอก
คาจิตะ : ฉันต้องทำให้แน่ใจว่า ฉันมีทุกอย่างเรียบร้อยแล้วที่นี่ ฉันคิดว่าฉันควรเรียนรู้วิธีการเสิร์ฟและปรุงรสพาสต้าและ MAINS (น่าจะเป็นอาหารมั้ง) ด้วยวิธีนี้ฉันพร้อมสำหรับตำแหน่งอะไรก็ตามที่ฉันมีในร้านอาหารใหม่ฉันเดาว่าฉันควรถามพ่อครัวในวันพรุ่งนี้?
รุย : เป็นไอเดียที่ดี ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ ฝันดี
คาจิตะได้ได้มองรุยที่กำลังเดินกลับห้องของเธอ เช้าวันต่อมารุยและคาจิะเข้าไปพบเชฟ แล้วก็ทำอาหารกันต่อ แล้วรุยก็นั่งมองท้องฟ้าอยู่(คิดถึงใครอยู่หรือป่าว)
เพื่อนคาจิตะ : อีก1สัปดาห์ คุณจะกลับจริงๆหรา หลังจากที่คุณทำให้ฉันหลงรักอาหารของคุณ?
คาจิตะ : ฉันรู้สึกขอบคุณสำหรับคุณที่ได้ลองชิมอาหารของฉันเสมอแมตต์ แต่ฉันรับผิดชอบไม่ได้หรอกถ้าคุณอ้วนขึ้นมา
เพื่อนคาจิตะ : คุณควรรับผิดชอบฉันด้วยนะ คุณควรปรุงอาหารให้ฉันและวางตู้เย็นในนั้น!
คาจิตะ : แน่ใจนะ สิ่งที่คุณต้องการ?
เพื่อนคาจิตะ : สตูว์เป็นสิ่งแรกที่มือใหม่หัดทำใช่ไหม ?
แล้วก็มีข้อความมาหาคาจิตะ
รุย : ไง กำลังเก็บของอยู่หรือป่าว
คาจิตะ : ฉันยังไม่ได้เริ่มเลย ฉันไม่ได้เอาอะไรมาเลย ฉันเริ่มต้นที่นี่ แม้กระทั่งอุปกรณ์ทำอาหารทั้งหมดที่ฉันซื้อที่นี่ น่าจะประมาณ2กล่อง
รุย : คุณนี่เป็นคนเรียบง่ายจริงๆ คาจิตะ
คาจิตะ : ฉันกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับการแก้ไขอาหาร โอกาสของฉัน ฉันอยากจะนำเสนอมันทันทีที่ฉันกลับไปที่ญี่ปุ่น แต่ฉันยังคิดรสชาติทั้งหมดไม่ได้เลย คุณพร้อมที่จะกลับไปแล้วหรือยัง?
รุย : ฉันตัดสินใจที่จะอยู่ที่นี้
คาจิตะ : หืม
รุย : พ่อของฉันบอกว่าฉันควรกลับไปญี่ปุ่นกับเขา แต่ ..ฉันรู้ว่าทุกคนพูดว่ามันน่าประทับใจที่ได้รับการกล่าวถึงอย่างมีเกียรติ แต่ฉันรู้สึกผิดหวังมากกว่าที่ฉันคาดไว้ ฉันรู้สึกเช่นนี้แสดงให้เห็นว่า ฉันอยากที่จะเรียนรู้มากแค่ไหน ดังนั้น .. ฉันจะอยู่ที่นี่ซักพัก
คาจิตะ : ฉันเข้าใจ
รุย : คุณและฉันเหมือนกัน ฉันคิดว่านั่นเป็นสาเหตุที่เราไม่ได้เข้าร่วมในตอนแรก ฉันเคยคิดว่าคุณหยาบคายมาก! แต่ฉันคิดว่าฉันก็เหมือนกัน ทำงานเคียงข้างคุณฉันเข้าใจคุณเหมือนฉันเข้าใจตัวเอง
คาจิตะ : คุณรู้ .. ฉันไม่เคย ... ให้คุณเหงาหรือไม่มีความสุข
รุย : ฉันแน่ใจว่า ... คุณดีต่อฉันมากๆ แต่ ... คุณรู้ไหมว่าใครทำให้ฉันเป็นผู้หญิงอย่างที่ฉันเป็นทุกวันนี้? นั้นคือนัตสึโอะ ถ้าไม่ใช่เพื่อเขา ฉันอาจจะไม่อยู่ที่นี่คุณต้องคิดว่าฉันเป็นคนงี่เง่า แต่ฉันไม่ได้ ... และไม่ยอมแพ้ ก่อนที่คุณจะไปคุณสอนฉันทำsaltimbocca(ชื่ออาหาร) คุณมีสูตรเต็มหรือไม่?
คาจิตะ : ทั้งหมดนี้อยู่ในสมุดบันทึกของฉัน
รุย : คุณจดทุกสิ่งที่คุณทำใช่มั้ย! ฉันคิดอยู่เสมอว่าคุณทำได้โดยสัญชาตญาณเพียงอย่างเดียว! (รุยคิดว่าคาจิตะทำอาหารโดยไม่ใช้สูตร)
คาจิตะ : ฉันไม่ใช่อัจฉริยะนะ
รุย : ฉันขอยืมหน่อย
คาจิตะ : คุณไม่ได้จดอะไรเลยหรา
รุย :ฉันทำ แต่
คาจิตะ : เอามาให้ฉันดูหน่อย
รุย : อย่าให้ความหวังกับฉัน
วันสุดท้าย คาจิตะได้ทำอาหารไว้ให้เพื่อนของเขา แล้วก็กอดลา ดาเนียลลาและรุย
เพื่อนคาจิตะ : ดูเหมือนว่าจะเป็นเวลานานในตอนแรก ... แต่มันก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว คุณเรียนหนักไหม อย่าคิดว่าคุณจะพลาดเพราะคุณมีพรสวรรค์
คาจิตะ : ฉันไม่มีพรสวรรค์หรอกนะะ
เพื่อนคาจิตะ : เข้าใจล่ะ
คาจิตะ : ฉันจริงจังนะ เห็นสูตรที่ฉันัขียนขึ้นมาไหม ?
แล้วในสมุดนั้นได้มีข่อความเขียนไว้ว่า ลุยไปเลย ครั้งหน้าฉันจะไม่แพ้คุณอีก
เพื่อนคาจิตะ : เฮ้ ไม่ให้ฉันดูแล้วหรา
คาจิตะ : คาจิตะคิดถึงเรื่องที่ได้ทำอาหารกับรุย การฝึกอบรมครั้งนี้ ... มีค่าสำหรับฉันจริงๆลองทำงานและแข่งขันในครัวขนาดใหญ่เช่นนี้ ... และมันไม่ใช่แค่การทำอาหาร ... มันเป็น ... ประสบการณ์ชีวิตที่ยอดเยี่ยม
แล้วก็ตัดฉากเครื่องบินกำลังบิน แล้วก็ตัดมาที่ทำงานฮินะ
ฮินะ : นี่คืออะไรอ่ะ
เพื่อนฮินะ : อุราชิบาระซัง มอบให้ทุกคน เธอบอกว่าเมื่อคืนนี้ได้รับมาจำนวนมากตอนที่เธอทำงานเป็นพนักงานต้อนรับ ฉันเดาว่าพวกเขาเป็นนักลงทุนหรืออะไรบางอย่าง ฉันไม่มีความคิดเลย แต่ฉันคิดว่าพวกเขาจัดทัวร์ในฤดูร้อนทุกปี ดูเหมือนว่าจะเป็นที่นิยมของคู่รัก!
ฮินะ : ถือตั๋วพร้อมกับหน้าแดงแล้วคิดในใจว่า คู่รัก
>>>>>จบตอน<<<<< เนื้อหาเสริมท้ายตอน ตอนหน้าจะได้เห็นสาวๆในชุดยูกาตะ (ภาพสี)
ปล. รุยยังคงตามหาความฝันอยู่เหมือนเดิมไม่ได้เลือกกลับญี่ปุ่น
ปล. รุยพูดแบบนี้เหมือนกับบอกว่าที่รุบเป็นแบบนี้และมาฝึกเป็นเชฟนั้นก็เพื่อนัตสึโอะ แล้วคำพูดยังเหมือนกับปฏิเสธคาจิตะเลย (ทั้งนัตสึโอะและรุยต่างปฏิเสธมิยาบิและคาจิตะทั้งคู่)
ปล. ฮินะได้โอกาสที่ดีที่สุดที่จะรุกเข้าหานัตสึโอะได้ รอดูกันต่อว่าฮินะจะทำโอกาสนี้หลุดมือไปหรือไม่
Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 240 (สปอยเต็มเรื่อง)