เราตกงานจากการลาออกของตัวเอง เพราะได้งานใหม่ แต่โดนบริษัทใหม่โทรมาแคนเซิล 1 วีคก่อนเริ่มงาน แรกๆเราพยายามประคับประคองความคิดของตัวเองไม่ให้ฟุ้งซ่าน แต่วันนี้เราไม่ไหวแล้วค่ะ เราท้อมากๆ เราไม่อยากมีชีวิตที่ต้องดิ้นรนอีกต่อไปแล้ว เราเคยภูมิใจกับตัวเองมาก จากการเป็นเด็กต่างจังหวัดที่พาตัวเองตะเกียกตะกายลำพังมาถึงจุดนี้ แต่ตอนนี้เราไม่เหลือความภาคภูมิใจใดๆกับตัวเองเลย เราเอาแต่โทษตัวเอง ถ้าเราไม่อยากก้าวหน้า ไม่ดิ้นรนแสวงหาสิ่งที่ดีกว่า ไม่เชื่อใจใครง่ายๆแม้จะเป็นคนที่เรารู้จัก หน้าที่การงานคงไม่พังขนาดนี้  ทั้งที่ๆเป็นอยู่มันก็ดีอยู่แล้ว