ไม่รู้จะเริ่มยังไงก่อนดี แบกรับคนเดียวหนักจริงๆ เป็นหนี้นอกระบบ หนี้รายวันรายอาทิตย์
ก่อนหน้านี้ก่อนจะเป็นหนี้นอกระบบ ก็เคยมีมาก่อนพอถึงจุดเปลี่ยนของชีวิตก็หมดทุกอย่าง ก่อนหน้านี้ทำงานโรงงานเงินเดือน2คนรวมกัน5-6หมื่นต่อเดือน พยายามหาพยายามสร้างด้วยกันมาอะไรที่ไม่เคยมีก็ใฝ่หาผ่อนรถ มอไซค์,รถยนต์ ผ่อนขอใช้ที่เคยอยากได้ ประคับประคองมาได้ดีโดยตลอด มีเงินส่งบ้านตลอด จากที่เคยคิดว่าชีวิตกำลังไปได้ดีมาถูกทางแล้ว อยู่ๆมาตกงานบริษัทที่ทำงานขาดทุนข้างออกบ้าง พยายามหางานใหม่ให้พอกับพาระที่ตัวเองมี แต่ก็ไม่ได้ดั่งที่คิด จากได้เงอนเดือนๆละ2-3หมื่น ต้องมาเริ่มต้นเป็นพนักงานรายวัน3ร้อยกว่าบาทบ้างลองผิดลองถูกมาเป็นปีประคับประคองจนเสียหลัก ทุกอย่างที่เคยหามาเริ่มจะหายไป ต้องคืนไฟแนนซ์หมด กลายเป็นหนี้ที่ไม่ได้อะไรเลย เคดิตเสียไม่สามารถทำธุรกรรมการเงินสินเชื่อได้ เสียหลักเสียหัวหลงผิดมากไปหยิบยืมเงินนอกระบบมาจากน้อยไปหามากพาระบางส่วนก็ยังต้องจัดการ จากเคยยืมหลักพันก็กลายเป็นหลักหมื่น เริ่มจ่ายไม่ไหวเพราะสิ่งที่จ่ายไปคือดอกเบี้ยทั้งนั้น เงินเดือนแค่หมื่นต้นๆสิ้นเดือนมาจากหนี้ก็แทบไม่เหลือกิน ไม่มีส่งบ้าน ไม่มีเงินเก็บ ทำงานแทบไม่ได้ใช้เงิน ไม่กล้าซื้อของดีๆแพงๆกินกลัวเงินไม่พอจ่ายดอกเขา กลัวเขาตามเดือดร้อนพ่อแม่ กลัวที่สุดคือปัญหาที่สร้างมาเองแต่ไปเดือดร้อนพ่อแม่ครอบครัว ยอมอยู่อดๆอยากๆเพื่อนประครองเคดิตเงินนอกระบบ จนตอนนี้ท้องดิ่งที่สุดคือไม่มีเงินไปฝากท้องต้องกู้เพิ่ม ทำงานจนท้อง8เดือนยังใช้หนี้ไม่หมด พอลาพักใกล้คลอดไม่มีเงินเคียดมากนอนร้องไห้ท่อกับปัญหาชีวิต ขอเจรจากับเจ้าหนี้ขอคืนแค่ต้นที่ยืมมาก็ไม่ยอม บอกว่าหยุดจ่ายได้แต่คิดดอกเบี้ยตลอดเวลาที่หยุด เห้อ!!ท้อ ไหนจะหาเงินมาคลอดลูกอีก ลำพังเงินเดือนคนเดียวก็ไม่พอค่าเช่าบ้านค่าอยู่ค่ากิน ตัดสินให้แฟนลาออกจากงานกลับมาอยู่บ้านต่างจังหวัดกับพ่อแม่ แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิด ไม่มีเงินที่จะจ่ายดอกเขาต่อ โดนกดดันทุกทาง แฟนก็ไม่มีที่พึ่งไม่มีอะไรเหลือขายใช้หนี้จนหมด พาระความกดดันตกอยู่ที่ตัวเองแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ เป็นห่วงลูกนะที่เกิดมาในสถานการณ์แบบนี้ บางวันก็เคียดนอนไม่หลับกินข้าวไม่ได้ แอบร้องไห้คนเดียวเสียใจที่หลงผิด ดิ่งจนมีความรู้สึกไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ลำบากใจที่จะดิ้นรน พ่อแม่ก็แกแล้วกลัวแกลำบากใจไปด้วย . . . .
เป็นหนี้นอกระบบ ดิ่งมาก ...
ก่อนหน้านี้ก่อนจะเป็นหนี้นอกระบบ ก็เคยมีมาก่อนพอถึงจุดเปลี่ยนของชีวิตก็หมดทุกอย่าง ก่อนหน้านี้ทำงานโรงงานเงินเดือน2คนรวมกัน5-6หมื่นต่อเดือน พยายามหาพยายามสร้างด้วยกันมาอะไรที่ไม่เคยมีก็ใฝ่หาผ่อนรถ มอไซค์,รถยนต์ ผ่อนขอใช้ที่เคยอยากได้ ประคับประคองมาได้ดีโดยตลอด มีเงินส่งบ้านตลอด จากที่เคยคิดว่าชีวิตกำลังไปได้ดีมาถูกทางแล้ว อยู่ๆมาตกงานบริษัทที่ทำงานขาดทุนข้างออกบ้าง พยายามหางานใหม่ให้พอกับพาระที่ตัวเองมี แต่ก็ไม่ได้ดั่งที่คิด จากได้เงอนเดือนๆละ2-3หมื่น ต้องมาเริ่มต้นเป็นพนักงานรายวัน3ร้อยกว่าบาทบ้างลองผิดลองถูกมาเป็นปีประคับประคองจนเสียหลัก ทุกอย่างที่เคยหามาเริ่มจะหายไป ต้องคืนไฟแนนซ์หมด กลายเป็นหนี้ที่ไม่ได้อะไรเลย เคดิตเสียไม่สามารถทำธุรกรรมการเงินสินเชื่อได้ เสียหลักเสียหัวหลงผิดมากไปหยิบยืมเงินนอกระบบมาจากน้อยไปหามากพาระบางส่วนก็ยังต้องจัดการ จากเคยยืมหลักพันก็กลายเป็นหลักหมื่น เริ่มจ่ายไม่ไหวเพราะสิ่งที่จ่ายไปคือดอกเบี้ยทั้งนั้น เงินเดือนแค่หมื่นต้นๆสิ้นเดือนมาจากหนี้ก็แทบไม่เหลือกิน ไม่มีส่งบ้าน ไม่มีเงินเก็บ ทำงานแทบไม่ได้ใช้เงิน ไม่กล้าซื้อของดีๆแพงๆกินกลัวเงินไม่พอจ่ายดอกเขา กลัวเขาตามเดือดร้อนพ่อแม่ กลัวที่สุดคือปัญหาที่สร้างมาเองแต่ไปเดือดร้อนพ่อแม่ครอบครัว ยอมอยู่อดๆอยากๆเพื่อนประครองเคดิตเงินนอกระบบ จนตอนนี้ท้องดิ่งที่สุดคือไม่มีเงินไปฝากท้องต้องกู้เพิ่ม ทำงานจนท้อง8เดือนยังใช้หนี้ไม่หมด พอลาพักใกล้คลอดไม่มีเงินเคียดมากนอนร้องไห้ท่อกับปัญหาชีวิต ขอเจรจากับเจ้าหนี้ขอคืนแค่ต้นที่ยืมมาก็ไม่ยอม บอกว่าหยุดจ่ายได้แต่คิดดอกเบี้ยตลอดเวลาที่หยุด เห้อ!!ท้อ ไหนจะหาเงินมาคลอดลูกอีก ลำพังเงินเดือนคนเดียวก็ไม่พอค่าเช่าบ้านค่าอยู่ค่ากิน ตัดสินให้แฟนลาออกจากงานกลับมาอยู่บ้านต่างจังหวัดกับพ่อแม่ แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิด ไม่มีเงินที่จะจ่ายดอกเขาต่อ โดนกดดันทุกทาง แฟนก็ไม่มีที่พึ่งไม่มีอะไรเหลือขายใช้หนี้จนหมด พาระความกดดันตกอยู่ที่ตัวเองแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ เป็นห่วงลูกนะที่เกิดมาในสถานการณ์แบบนี้ บางวันก็เคียดนอนไม่หลับกินข้าวไม่ได้ แอบร้องไห้คนเดียวเสียใจที่หลงผิด ดิ่งจนมีความรู้สึกไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ลำบากใจที่จะดิ้นรน พ่อแม่ก็แกแล้วกลัวแกลำบากใจไปด้วย . . . .