สวัสดีครับทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านในกระทู้ของผมในครั้งนี้

ชีวิตของฆาราวาสเป็นทางมาแห่งธุลี
ผู้ที่ฝึกสมาธิ เจริญสติ
เราปฎิบัติธรรมกันยังไงครับให้ชีวิตมันเจริญงอกงามในทางธรรม
ผมฝึกสมาธิและเจริญสติแต่จิตนั้นไม่รวม
และออกไปทางฟุ้งซ่าน
เพราะชีวิตของฆาราวาสส่วนใหญ่ในสังคมสมัยนี้ เน้นไปทางที่ต้องคิดเยอะคิดมาก และปัญหาส่วนใหญ่ที่มันสร้างความสุขและความทุกข์มันมาจากความคิดโดยทั้งสิน ผมฝึกตัดกระแสความคิดโดยทุกครั้งที่จิตนั้นไปคิดเพลิดเพลินอยู่ในอารมณ์ทั้งสุขและทุกข์ ล้วนมาจากความคิด และส่วนใหญ่จิตนั้นชอบคิดไปทางชั่วผมฝึกดูลมหายใจกับรู้สึกตัวทั่วร่างกาย
ผมลองฝึกแบบชีวิตพระ ปรากฎว่ามันเป็นเรื่องที่ยากมากๆ
ที่จะใช้ชีวิตให้บลาลาสกัน โดยที่ใช้ชีวิตในการทำมาหากินกับฝึกใช้ชีวิตให้สงบสุข
ผมได้ใช้ชีวิตทางโลกแสวงหาความสุขความเพลิดเพลินมาหลายๆสิ่งหลายอย่าง
แต่มันไม่เคยเต็มอิ่มเลยสักครั้ง ทุกครั้งที่มีความสุขไม่นานก็หายไป  จิตนั้นดิ้นรนเพื่อที่จะแสวงหาความสุขไปเลื่อยๆไม่เคยจบสิ้น เพราะทั้งหมดมาจากตัณหาและความคิดอยากโดยทั้งสิ้น

ผมลองเอาปัญหาของผมมาถามทุกๆท่าน
ที่ทำสมาธิเจริญสติ สำหรับท่านที่ใช้
ชีวิตฆาราวาสกับเจริญสติไป เราใช้ชีวิตยังไงให้มันก้าวหน้าในธรรม ผมฝึกแล้วเหมือนวนลูบอยู่กับที่ไม่ก้าวหน้า
พักหลังๆผมฝึกสติกับสมาธิมากขึ้น
เหมือนบางครั้งมันไม่มีแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิตแบบโลกๆ จึงมาขอความเห็นในการปฎิบัติของผู้รู้ที่เดินทางนี้มาก่อน

ผมพิมพ์งงหรือพิมพ์ผิดตกหล่นขออภัยด้วยนะครับ เนื่องจากผมชินที่จะตัดกระแสความคิดออก ระหว่างที่จะพิมพ์ข้อความ เลยทำให้พิมพ์ผิดถูกๆขออภัยทุกๆท่านไว้ด้วยครับ