เรารู้สึกแบบนี้มาโดยตลอด เราอยากเลิกกับแฟนมากถึงมากที่สุด เพราะรู้สึกว่านิสัยเราเข้ากันไม่ได้ เราอดทนคบมา 3 ปีจะ 4 ปีแล้ว ช่วงแรกเราทนไหวนะ ตอนนี้เริ่มทนไม่ไหว ถึงขั้นกรี๊ดออกมาในใจ นับลมหายใจตัวเองอยู่บ่อยครั้ง เรามีพันธะที่เราต้องอยู่ต่อเพราะสุนัขที่เราเลี้ยงกันมากำลังจะคลอด(สุนัขพันธุ์เล็กเลี้ยงในหอพัก) เราต้องอยู่ต่อเพราะสงสารสุนัขกบัวว่าเขาจะเลี้ยงสุนัขไม่ดีเหมือนที่เราปฏิบัติ เราตัดสินใจไว้ว่าถ้าลูกสุนัขโตแล้วเอาไปอยู่กับเจ้าของใหม่แล้ว เราจะเลิกกับเขาต่างคนต่างอยู่แล้วเอาแม่สุนัขไปอยู่ด้วย เราตั้งใจจะเลิกครั้งนี้อย่างจริงจังเพราะค้นพบว่าเรามีความความสุขน้อย แต่ก็มีความสุขบ้างแต่สุขแบบไม่สุดอ่ะค่ะ รู้สึกว่าไม่ได้เป็นคนโชคดี เรามองว่ามันเป็นเวรกรรมมากกว่า เราอึดอัดไม่อยากปรึกษาคนรอบข้างเพราะเราเลิกทีไร ตัวเราเองจะใจอ่อนคืนดีตลอด(เราไม่อยากให้คนรอบข้างคิดว่าตัวเองเป็นหมาหัวเน่า) ทุกครั้งทีเลิกเขาเป็นฝ่ายเดินจากไปเองแล้วเดินกลับมาเองตลอด บอกจะเปลี่ยนจูนนิสัยให้เข้ากันได้แต่เขาทำไม่ได้เลยเขายังไม่เอานิสัยที่ไม่ดีมาเป็นข้ออ้างเสมอว่าเขาเป็นแบบนี้มานานแล้วแล้วจะไม่เปลี่ยน แต่ตอนกลับมาเขาบอกแค่ลมปากจริงๆว่าจะพยายามจูนให้เข้ากันให้ได้ เราอยากระบายเราอึดอัด เหมือนเราทำร้ายสุขภาพจิตตัวเองมากเกินไป เราตั้งใจมากถ้าทุกอย่างมันลงตัวเหมาะสมแล้วเราจะเลิก เรารอเวลา รอเราเวลาที่เราจะมีความสุขด้วยความสุขจากคนที่เรารักและรักเราไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนเรา เราอยากยิ้มแบบเมื่อคืนไม่ได้ร้องไห้ตาบวมแบบทุกครั้งที่เคยเป็น สักวันจะเป็นวันของเรา