เราเป็นเด็กอายุ13 อยากฆ่าตัวตายมีวิธีไหนแนะนำไหมคะแบบไม่ทรมารมากอะค่ะ
คือเราเป็นคนไม่ชอบทำงานบ้านเพราะทำแล้วเราจะเจ็บตัวเราซุ่มซ่ามมากเลยว่าจะตั้งใจเรียนดีกว่าแต่พ่อแม่เราชอบมาว่าด่าบ่นเราตลอดทั้งๆที่รู้ว่าลูกตัวเองเป็นยังไง ข้าวของจะพังซะป่าวๆยังมาว่าด่าอีก แล้วเมื่อวันหนึ่งเราตื่นสายเพราะทำรายงานดึกไม่ทันรถรับส่งพ่อแม่เราก็มาด่าเราว่าไม่มีความรับผิดชอบบ้างไม่ต้องเรียนแล้วถ้าจะทำตัวแบบนี้บ้างบลาไปทั้งที่เราอุสาตั้งใจเรียนมากสอบเข้าห้องgiftedเครียดกับงานต้องมาเครียดกับพ่อแม่อีกเรียนนักไม่มีเวลาทำอะไร แล้วเวลาคุยกะเพื่อนเรื่องงานหรืออะไรต่างๆนาๆจึงตัดสินใจไม่ไม่กินข้าวด้วยเพื่อทำงานทีนี้มาบ่นด่ากะเราอีกเป็นลูกไม่รักพ่อแม่ไม่ใช้เวลาอยู่กับพ่อแม่บ้างในเมื่อปกติเราต้องสละเวลาวันเสาร์เพื่อไปไหนมาไหนกะพ่อแม่ตลอดเราจึงต้องทำงานวันอาทิตย์ปั่นจนตื่นสาย เมื่อก่อนยังบอกให้เราตั้งใจเรียนไม่ต้องทำไรหรอกเรา ผ่านไปก็ชอบมาบ่นด่าตลอดว่า"กูมีลูกตั้ง2คนแล้วไม่น่ามีมาเลย" ถ้าเป็นแบบนั้นเราก็ไม่อยากเกิดมาแต่แรกหรอกไม่อยากเกินมาต้องมีชีวิตแบบนี้ไม่อยากเครียดจนต้องคิดฆ่าตัวตาย คนเราเลือกเกิดไม่ได้ใครๆก็อยากมีชีวิตดีๆกันทั้งนั้น เราก็เหมือนกันเราอยากมีพ่อแม่ที่รักในตัวเราว่าเราเป็นเราไม่มาเปรียบเทียบกับคนอื่นว่าทำไมไม่เป็นแบบลูกคนอื่นเค้ามั้ง ถามจิงเหอะมีลูกมาทำไมถ้าจะมีไว้ใช้งาน เราเคยหาวิธีอื่นแล้วไม่ให้เครียดไปมากกว่านี้ไม่อยากเป็นโรคอะไรที่เกิดจากความเครียด สุดท้ายก็อยากตายอยุ่ดีไม่อยากมีความรุ้สึกอยากหายไปจากโลกนี้เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น อยากจะระบายก็ทำไม่ได้ไม่มีใครเข้าใจเราเลย มีเพื่อนเยอะ แต่ไม่มีเพื่อนที่รู้ใจ มีพ่อแม่ที่ด่าว่าเราเหมือนหมูเหมือนหมา
บ้างที่เราก็อยากให้โตเร็วๆจะได้เป็นอิสระอยากอยุ่ตัวคนเดียวแต่ก็ทำำม่ได้เพราะยังเด็กเกินไป จะสมัครที่ไหนใครก็ไม่รับต้องรอเวลาเรียนไปก็ไม่ได้ใช้ เครียด เครียดกับทุกเรื่องจมอยุ่กับความทุกข์ ต้องหาความสุขเองกับมือถือ เราไม่ได้อยากใช้มือถือเลยแต่มันทำให้เรามีความสุขไม่เหมือนกับชีวิตจริงที่มีแต่ความทุกข์
เราเคยคิดถ้าเราทนไม่ไหวแล้วแล้วตายไปจะมีคนมาร้องไห้รึป่าว ยิ่งคิดยิ่งเครียด
เรียกร้องความสนใจเพื่ออยากให้มีใครมาเห็นค่า ภายนอกเข้มแข็งอยากหินแต่ข้างในกลับว่างป่าว
พ่อกะแม่เคยถาว่ายังรักพ่อแม่อยุ่ไหมเราตอบว่ายังรักแต่หารุ้ไม่ว่าข้างในมันบอกว่า ไม่กุเกลียดเกลียดทุกคนทำไปขนาดนั้นยังมีหน้ามาถามไม่ดูตัวเองหรอ
เรามัน อกตัญญู ใช่ ที่เป็นแบบนี้เพราะใครหัวใจเราว่างป่าวต้องหาความสุขเติมเต็มกับมือถือ และในใจยึดถือแค่อย่างเดียวคืออยุ่กับตัวเองรักตัวเองไม่ต้องสนใจคนอื่น
ถึงอย่างนั้นเราก็อยากตากอยุ่ดีหายๆไปจากโลกนี้สัก1คนก็ไม่เห็นมีใครเดือดร้อน
ช่วยแนะนำวิธีด้วยนะคะ
ขอแบบไม่ค่อยทรมานค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
ฆ่าตัวตาย อยากตาย
คือเราเป็นคนไม่ชอบทำงานบ้านเพราะทำแล้วเราจะเจ็บตัวเราซุ่มซ่ามมากเลยว่าจะตั้งใจเรียนดีกว่าแต่พ่อแม่เราชอบมาว่าด่าบ่นเราตลอดทั้งๆที่รู้ว่าลูกตัวเองเป็นยังไง ข้าวของจะพังซะป่าวๆยังมาว่าด่าอีก แล้วเมื่อวันหนึ่งเราตื่นสายเพราะทำรายงานดึกไม่ทันรถรับส่งพ่อแม่เราก็มาด่าเราว่าไม่มีความรับผิดชอบบ้างไม่ต้องเรียนแล้วถ้าจะทำตัวแบบนี้บ้างบลาไปทั้งที่เราอุสาตั้งใจเรียนมากสอบเข้าห้องgiftedเครียดกับงานต้องมาเครียดกับพ่อแม่อีกเรียนนักไม่มีเวลาทำอะไร แล้วเวลาคุยกะเพื่อนเรื่องงานหรืออะไรต่างๆนาๆจึงตัดสินใจไม่ไม่กินข้าวด้วยเพื่อทำงานทีนี้มาบ่นด่ากะเราอีกเป็นลูกไม่รักพ่อแม่ไม่ใช้เวลาอยู่กับพ่อแม่บ้างในเมื่อปกติเราต้องสละเวลาวันเสาร์เพื่อไปไหนมาไหนกะพ่อแม่ตลอดเราจึงต้องทำงานวันอาทิตย์ปั่นจนตื่นสาย เมื่อก่อนยังบอกให้เราตั้งใจเรียนไม่ต้องทำไรหรอกเรา ผ่านไปก็ชอบมาบ่นด่าตลอดว่า"กูมีลูกตั้ง2คนแล้วไม่น่ามีมาเลย" ถ้าเป็นแบบนั้นเราก็ไม่อยากเกิดมาแต่แรกหรอกไม่อยากเกินมาต้องมีชีวิตแบบนี้ไม่อยากเครียดจนต้องคิดฆ่าตัวตาย คนเราเลือกเกิดไม่ได้ใครๆก็อยากมีชีวิตดีๆกันทั้งนั้น เราก็เหมือนกันเราอยากมีพ่อแม่ที่รักในตัวเราว่าเราเป็นเราไม่มาเปรียบเทียบกับคนอื่นว่าทำไมไม่เป็นแบบลูกคนอื่นเค้ามั้ง ถามจิงเหอะมีลูกมาทำไมถ้าจะมีไว้ใช้งาน เราเคยหาวิธีอื่นแล้วไม่ให้เครียดไปมากกว่านี้ไม่อยากเป็นโรคอะไรที่เกิดจากความเครียด สุดท้ายก็อยากตายอยุ่ดีไม่อยากมีความรุ้สึกอยากหายไปจากโลกนี้เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น อยากจะระบายก็ทำไม่ได้ไม่มีใครเข้าใจเราเลย มีเพื่อนเยอะ แต่ไม่มีเพื่อนที่รู้ใจ มีพ่อแม่ที่ด่าว่าเราเหมือนหมูเหมือนหมา
บ้างที่เราก็อยากให้โตเร็วๆจะได้เป็นอิสระอยากอยุ่ตัวคนเดียวแต่ก็ทำำม่ได้เพราะยังเด็กเกินไป จะสมัครที่ไหนใครก็ไม่รับต้องรอเวลาเรียนไปก็ไม่ได้ใช้ เครียด เครียดกับทุกเรื่องจมอยุ่กับความทุกข์ ต้องหาความสุขเองกับมือถือ เราไม่ได้อยากใช้มือถือเลยแต่มันทำให้เรามีความสุขไม่เหมือนกับชีวิตจริงที่มีแต่ความทุกข์
เราเคยคิดถ้าเราทนไม่ไหวแล้วแล้วตายไปจะมีคนมาร้องไห้รึป่าว ยิ่งคิดยิ่งเครียด
เรียกร้องความสนใจเพื่ออยากให้มีใครมาเห็นค่า ภายนอกเข้มแข็งอยากหินแต่ข้างในกลับว่างป่าว
พ่อกะแม่เคยถาว่ายังรักพ่อแม่อยุ่ไหมเราตอบว่ายังรักแต่หารุ้ไม่ว่าข้างในมันบอกว่า ไม่กุเกลียดเกลียดทุกคนทำไปขนาดนั้นยังมีหน้ามาถามไม่ดูตัวเองหรอ
เรามัน อกตัญญู ใช่ ที่เป็นแบบนี้เพราะใครหัวใจเราว่างป่าวต้องหาความสุขเติมเต็มกับมือถือ และในใจยึดถือแค่อย่างเดียวคืออยุ่กับตัวเองรักตัวเองไม่ต้องสนใจคนอื่น
ถึงอย่างนั้นเราก็อยากตากอยุ่ดีหายๆไปจากโลกนี้สัก1คนก็ไม่เห็นมีใครเดือดร้อน
ช่วยแนะนำวิธีด้วยนะคะ
ขอแบบไม่ค่อยทรมานค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ