เราอยุ่กับแฟนมา14ปี แรงกับเรามาตลอดย้ำว่าตลอดเรยซึ้งเราก้อแรงแต่ไม่เคยคิดเถียงหรือพูดอะไรโต้ตอบเรยกลายเปนคนใบ้ไปเรยดมื่อมายุกับแฟนเขาด่าว่าอะไรเราเลี่ยงตลอด ขับถออกมั่ง   เกรงใจแฟนมากเพราะแฟนดีกับเรา รักครอบครัว  เห็นเราอยุ่ในสายตาตลอด  แม่ผัวไม่เคยเรียกเราและหลานกินข้าวนะเขาจะเรียกแต่ลูกเขา  เขาชอบเอาเราไปนินทา  ไปด่าเราไห้แม่เราฟังงทั้งที่มันไม่ไช่เรื่องจริงไส่ร้ายกันเหนๆ  เขาเป็นคนชอบดูถูกคน ไครล้มนี่กุเหยียบเรย   ติเตียนคนซึ่งนั่นก้อเป็นเราและลูกสาวคนโตซึ่งก้อเปนหลานเขาแต่เขาจะคอยประจานหลาน  ติเตียน  ว่า บ่น  พูดกับหลานทีไม่เคยมีหลอกคำสั่งสอนจะเปนคำพูดแบบประนามเปรียบเทียบเปรียบเทียบ ซึ่งลูกเราอยุ่ป5 คนที่นี่เขาจะแบ่งแยกกันชัดเจนว่าเขาจะรักเด็กชายมากกว่าเด็กหญิง ซึ่งเราเรามีแบบการสอนไม่เหมือนเขาเราจะสอนลูกเราด้วยเหตุและผล  ไม่ไช่สอนโดยตะโกนประจานแบบย่าเขา  ..เราอึดอัดมาก  เรากลัวเด็กกดดัน  เราไม่อยากไห้เขาโตมาในสภาพครอบครัวที่ชอบประจานคนในบ้านแล้วเอาแต่ตัวดี  เราอะเปนสะไภ้เรานี่ไม่เหลือเรย  แหลกเละเปนโจ๊กไปกับคำพุดเขา....ทำงานนอกก้อด่า  ทำงานในก้อบ่น   เรานี่ทำตัวไม่ถูกเรยเราก้อเปนคนทำงานบ้านนะ  แต่ทำแบบรวดเรวเสดแล้วเสดเรย  ไม่มาทำทั้งวันแบบเขาหลอก  
ทุกวันนี้เราไม่เปนตัวของตัวเองเรยทำอะไรก้อต้องคอยจดจ้อง เรารุ้นะว่าเราควรทำอย่างไร อยากกลับบ้าน ที่บ้านก้อต้องถามว่ามีอะไรกันซึ่งจะทำไห้แฟนตอบคำถามกับที่บ้ารไม่ได้  อยากไห้เด็กไปอยุ่กับยาย
 มีอีกหลายๆเรื่องค่ะอยากจะเขียนไดอารีเรย
เครียดสุด   ....ถ้าเขาไม่ชอบเราหมื่นล้านความดีที่เราทำมันก้อไร้ค่า  คำนี้มันมีอยุ่จริงค่ะ