สวัสดีค่ะ ย้อนกลับไปเมื่อประมาณฉันอยู่ม.1 ตอนนั้นฉันมีความอยากรู้อยากลองมากมายเต็มหัวเมื่อเข้าสู้สังคมในโรงเรียนมัธยมที่ใหญ่ขึ้น มันเหมือนได้ก้าวเข้าสู่โลกใบใหม่ที่ไม่มีอะไรที่เหมือนเดิม และแน่นอนมันมีจุดๆนึงที่ได้พบกับผช.รุ่นพี่ที่ทั้งหล่อและน่ารักหลายๆคน มันทำให้ฉันได้อยากรู้จักความรักว่ามันเป็นยังไง จนกระทั่งได้มาเจอพี่คนนึงซึ่มเค้าอยู่ม.6 ใช่ค่ะมันชั่งต่างกันมากในเรื่องอายุ555 แต่ก็นั่นแหละค่ะ ตอนนั้นฉันไม่ได้คิดอะไร มีพี่คนนึงเค้าทักมาคุยกับฉันพี่เค้าหน้าตาดีในระดับนึงเลยนะ ซึ่งตอนนั้นฉันทั้งดำ เตี้ย ไม่มีความสวยหรือน่ารักแม้แต่นิด คุยกันจนฉันรักเค้ามากจนคิดว่าคนนี้แหละน่ารักนิสัยดีเวลาเจอกันที่รร.พี่เค้าก็จะยิ้มให้มันน่ารักมากได้แอบส่องพี่เค้าทุกๆวัน แต่ฉันคิดผิดจนวันนึงพี่เค้าหายไปแบบดื้อๆ จนฉันตั้งคำถามว่าทำไมพอฉันเห็นพี่เค้าลงสถานะกับอีกคนมันทำให้ฉันรู้ว่าพี่เค้ามีคนคุยอยู่แล้วพี่เค้าไม่คิดจะคบกับเด็กกระโปโลแบบเราหรอก ราเสียใจมากมันเหมือนความรักครั้งแรก รักที่ไม่เคยรู้สึกกับใครขนาดนี้มาก่อน เราเสียใจร้องไห้หนักมากแต่นานเท่าไหร่จำไม่ได้ จนพอเราอยู่ได้อยู่กับเพื่อนคือดีที่สุดเราคุยกับนหลายคนเเต่เราไม่ได้คบ เพราะความรักครั้งนั้นมันสอนให้เราเข้มเเข็งสอนให้เราเป็นคนนิ่งใจย็นเฉยๆได้กับเรื่องที่ควรจะเสียใจเราไม่แคร์ จนกระทั่งเราอยู่ม.2 เทอม2
พักไว้แค่นี้ก่อนเนอะ