เรื่องของเราอาจจะปนเศร้านิดนึงนะในความรู้สึกเรา เราอยู่กับแฟนมา 10 ปี มาปล่อยให้มีลูกในปีที่ 10 เพราะแฟนอยากมี เรื่องมันเกิดก็ตอนนี้แหละ เราเริ่มท้องตั้งแต่เดือนมกราคม 2562 เลย เราก็จะหงุดหงิดอารมเสียง่ายเข้าใจว่าฮอล์โมนเราคงเปลี่ยนมั้ง แฟนเราก็บ่นว่าทำไมเด้วนี้ขี้บ่น อารมณ์ร้าย จนเดือนมีนาคม 2562 มีคนโทรมาบอกเราว่า "พี่รู้รึป่าวว่าแฟนพี่มีคนอื่น" เขาบอกเราหลายๆอย่างบอกกระทั่งว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร อยู่ตำแหน่งอะไร เราก็ถามแฟนเรานะว่าจริงรึป่าว เราเคยเห็นในไลน์นะ แต่แฟนเราปฏิเสธว่าไม่จริง เราก็โง่เชื่อเขาเนาะเพราะว่ารักเลยไว้ใจ แต่เราก็คอยจับตาดูอยู่เหมือนกัน จนมาวันที่ 17 มิถุนายน 2562 แฟนเรากลับมาจากทำงาน กำลังคุยกับลูกค้าแล้ววางโทรศัพท์ไว้ด้วยความที่ว่าผู้หญิงอ่ะมีเซ้นต์เราเลยเอาดทรศัพท์มาเปิดดู เราก็เห็นข้อความที่เขาคุยกัน ว่าแฟนเราเรียกผู้หญิงคนนั้นว่าแม่ หิวนม และก็โทรไลน์คุยกันเป็นชั่วโมง และก็ส่งไลน์บอกว่าคุณแม่จะ 5 โมงแล้ว คือ 5 โมงเยนได้เวลากลับบ้าน เราโมโหมากก เราก็ฟาดๆๆๆๆแล้วก็ถามว่าทำไมทำแบบนี้ ถามแล้วใช่มั๊ย โกหกกันทำไม ตอนนั้นก็โคตรเสียในเลยเนาะ เราดทรไปด่าอีนั่น ไลน์ด่ามัน ว่าก็รุ้ไม่เหรอว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว คือก็ต้องรู้คนเกือยทั้งบริษัทเขารู้หมดว่าเมียพี่...เป้นใคร มันก็อ้างว่าขอโทด มันเป้นเองที่คุยกับพี่...เขา
เราถามแฟนเราและก็ถามมันเนาะว่ามีอะไรกันรึยัง มันก็อ้างว่ายัง คุยกันขนาดนี้ถ้ายังไม่มีอะไรเป็นไปได้เหรอ เราเลยตัดสินใจให้เขาออกไปอยู่บ้านพี่เขาซักพักเรารับไม่ได้ เขาออกจากบ้านไปตั้งแต่วันที่ 17 มิ.ย. จนวันที่ 1 ก.ค. เขากลับบ้าน แต่สมองเราก็คิดๆๆเครียดๆๆๆทะเลาะกันแต่เรื่องนี้ จนคืนนึงเราร้องไห้แล้วเราก็คิดว่าทะเลาะกันก็ไม่ดีขึ้นเราก็สงสารลูกที่กำลังจะเกิด เราเลยบอกเขาว่าเราจะใจเยนลง ค่อยๆประคับประคองกันไปเริ่มกันใหม่ พอเช้าวันรุ่งขึ้นเขาไปทำงาน เขาดทรไลนืมาบอกเราว่าเขาตัดสินใจแล้ว เขาอยู่เขาก็อึดอัด ไม่เป้นตัวของตัวเอง ขอไปอยู่ข้างนอกซักพัก เราก็บอกเขานะว่าแล้วจะทิ้งลูกทิ้งเมียไปเหรอ แล้วเราจะอยู่ยังไง บลาๆๆๆ เขาไม่สนใจเขาบอกเขาตัดสินใจแล้ววันที่ 16 ก.ค. เขาไม่กลับบ้าน ติดต่อไม่ได้ เรานอนร้องไห้ วันที่ 17 เขาโทรกลับมาบอกว่าจะมาเก็บของ เราก็คุยกับเขาเนาะจนเรายอมใจให้เขามาเก็บของแต่เราไม่ร้องไห้แล้วนะ ไม่รั้งด้วย เขาบอกว่าไม่ได้ไปไหนหรอกไปอยู่บ้านพี่แล้วจะเทียวมาดู จนวันนี้ 28 ก.ค. เราเริ่มทำใจได้แล้ว แต่ความห่วงหาอถรมันก็ยังมีอยู่ แค่คิดว่าเขาใจดำทิ้งเรา ทิ้งลูกไปจะต้องสนใจอะไร เราควรรักตัวเอง รักลูกให้มาก เราก็คิดนะว่าวันนึงเขากลับมา เราควรให้อภัยมั๊ย หรือเราก็ต้องตัดใจไว้เลยตั้งแต่ตอนนี้
แฟนนอกใจตอนเราท้อง
เราถามแฟนเราและก็ถามมันเนาะว่ามีอะไรกันรึยัง มันก็อ้างว่ายัง คุยกันขนาดนี้ถ้ายังไม่มีอะไรเป็นไปได้เหรอ เราเลยตัดสินใจให้เขาออกไปอยู่บ้านพี่เขาซักพักเรารับไม่ได้ เขาออกจากบ้านไปตั้งแต่วันที่ 17 มิ.ย. จนวันที่ 1 ก.ค. เขากลับบ้าน แต่สมองเราก็คิดๆๆเครียดๆๆๆทะเลาะกันแต่เรื่องนี้ จนคืนนึงเราร้องไห้แล้วเราก็คิดว่าทะเลาะกันก็ไม่ดีขึ้นเราก็สงสารลูกที่กำลังจะเกิด เราเลยบอกเขาว่าเราจะใจเยนลง ค่อยๆประคับประคองกันไปเริ่มกันใหม่ พอเช้าวันรุ่งขึ้นเขาไปทำงาน เขาดทรไลนืมาบอกเราว่าเขาตัดสินใจแล้ว เขาอยู่เขาก็อึดอัด ไม่เป้นตัวของตัวเอง ขอไปอยู่ข้างนอกซักพัก เราก็บอกเขานะว่าแล้วจะทิ้งลูกทิ้งเมียไปเหรอ แล้วเราจะอยู่ยังไง บลาๆๆๆ เขาไม่สนใจเขาบอกเขาตัดสินใจแล้ววันที่ 16 ก.ค. เขาไม่กลับบ้าน ติดต่อไม่ได้ เรานอนร้องไห้ วันที่ 17 เขาโทรกลับมาบอกว่าจะมาเก็บของ เราก็คุยกับเขาเนาะจนเรายอมใจให้เขามาเก็บของแต่เราไม่ร้องไห้แล้วนะ ไม่รั้งด้วย เขาบอกว่าไม่ได้ไปไหนหรอกไปอยู่บ้านพี่แล้วจะเทียวมาดู จนวันนี้ 28 ก.ค. เราเริ่มทำใจได้แล้ว แต่ความห่วงหาอถรมันก็ยังมีอยู่ แค่คิดว่าเขาใจดำทิ้งเรา ทิ้งลูกไปจะต้องสนใจอะไร เราควรรักตัวเอง รักลูกให้มาก เราก็คิดนะว่าวันนึงเขากลับมา เราควรให้อภัยมั๊ย หรือเราก็ต้องตัดใจไว้เลยตั้งแต่ตอนนี้