ปัจจุบันรัฐบาลส่งเสริมการเรียนอาชีวะเป็นอย่างมากเพราะต้องการพัฒนาในเรื่องเทคโนโลยีและเพื่อเป็นแรงงานหลักในภาคอุตสาหกรรม แต่ผมกับมองต่างว่าทำไมเราไม่ส่งเสริมจากการเป็นลูกจ้างมาเป็นนายจ้างเองแล้วเน้นเรื่องการส่งออกและการสร้างเอกลักษณ์ให้กับผู้ประกอบการเป็นหลักครับ เรื่องแรงงานผมว่าไม่ใช่ปัญหาเพราะว่าเราสามารถจ้างแรงงานประเทศเพื่อนบ้านได้ ผมว่าที่สำคัญมากคือเราจะสร้างแบรนด์ที่เป็นของเรายังไงแล้วยิ่งกว่านั้นคือการหาตลาดยังไง ซึ่งปัจจุบันเรามองแค่ตลาดในประเทศไม่พอแล้วครับ เราคงต้องมองตลาดในต่างประเทศให้มากๆ SME ไทยเราต้องถูกส่งเสริมและผลักดันให้ส่งออกต่างประเทศให้มากขึ้นและมากกว่าที่ผ่านๆมาเพื่อการเติบโตของ GDP และแน่นอนครับมันจะมีประโยช์ตามมาอีกมากมาย และอีกมุมหนึ่งคือหากรัฐบาลไม่สามารถพาแรงงานอาชีวะไปถึงฝั่งฝันได้เช่น เศรษฐกิจไม่เติบโตพอและเราก็พากันไปเรียนอาชีวะเพื่อหวังจะมีงานทำหลังจากเรียนจบแต่พอเรียนจบกลับไม่มีงานทำเพราะเศรษฐกิจไม่โตพอแบบนี้เราจะทำยังไงดีครับ ฉะนั้นปริญญาตรีทีที่เด่นในเรื่องการคิดค้นนวัตกรรม การตลาดฯลฯ กับ ปวส.ที่เด่นในเรื่องการทำงานแบบมืออาชีพ แบบไหนจะตอบโจทย์ในอนาคตชีวิตเราและประเทศชาติมากกว่ากันครับ(คหสต) ม.6 ครับ