ในปี 1942 รัฐบาลอังกฤษได้จัดทำโครงการพัฒนาปืนไรเฟิลแบบใหม่ขึ้นเพื่อให้ง่ายต่อการผลิตและใช้ต้นทุนน้อยลงเพื่อแทนที่ Lee-Enfield No.4 Mk.I  โดยโครงการนี้อยู่ในความรับผิดชอบของ CSAD (Central Small Arms Department) ปืนต้นแบบรุ่นนี้ได้รับการออกแบบให้มีซองกระสุนบรรจุ 6 นัด ศูนย์หลังปรับระยะได้สองระดับคือ 300/600 หลา ใช้ดาบปลายปืนแบบ spike bayonet ( "pig sticker" ) พับเก็บใต้ลำกล้อง
แต่น่าเสียดายที่ไม่เคยมีการผลิตต่อเนื่องหรือแม้แต่การทดลองภาคสนามและโครงการก็ยุติการพัฒนาไป.


ส่วน Lee-Enfield No.4 Mk.I ก็รับใช้กองทัพอังกฤษต่อไปจนถูกแทนที่ด้วย L1A1 ( FN FAL ) ในปี 1957