ต้องบอกว่าเราอายุต่างกัน 10กว่าปี ผมเด็กกว่าเขาอายุเยอะกว่า แน่นอน เราไม่ได้คิดมากเรื่องอายุ
ผมและเขา รู้จักกันเพราะ เราทำงานที่เดียวกัน ทำงานที่เดียวกันมา เกือบ2ปี ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น แต่หลังจากนี้แหล่ะครับ ผมโดน ผจก ย้ายให้ผมไปอยู่สาขาเล็ก ผมไม่พอใจมาก บวกกับเครียดด้วย แต่แล้ววันนึงผมก็ต้องกลับไปที่เดิม เพราะเขาต้องการคน ผมรู้สึกดีใจ ที่ได้กลับมาที่ๆเราเคยอยู่เคยผูกพัน และจะได้เจอเขาด้วย พอผ่านไป 7วัน เขาต้องย้ายไปอยู่สาขาเล็กอีกสาขานึง แต่ไม่ใช่ที่ๆผมเพิ่งไปมานะ ผมรู้สึกว่า ผมไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว อยากไปอยู่กับเขา อยากเจอเขา แล้วจู่ๆ เขาก็ทักมาหาผมทางแชท เราก็คุยกันตามภาษาคนที่ทำงานด้วยกัน เขาบอกว่าเขาอยากได้เราไปช่วยที่นั่น เพราะคนที่นั่นทำงานไม่เก่งเลย ผมดีใจสุดขีด พรุ่งนี้ ผมคุยกับ ผจก ว่าจะขอย้ายไปอยู่สาขาเล็กนะ เขาตอบว่า ตกลง ผมตื่นเต้นบวกกับความดีใจที่ได้เจอเขา คืนนั้น ผมเก็บของใส่กล่อง แล้วโทรไปหาเขา เขานั่งรถมารับผมไป ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยิ้มบวกดีใจ
เวลาผ่านไป ผมกับเขาเริ่มสนิทกัน คุยกันเยอะขึ้น คุยกันทุกวันหลังเลิกงาน ผมยอมรับว่า ผมตกหลุมรักเขาไปเต็มๆ เราคุยกันประมาณ 4-5เดือน มั้ง* แล้วเราก็คบกัน เป็นความรู้สึกที่แบบ นี่แหล่ะคือความฝันของผม สวรรค์พานางฟ้าคนนี้มาให้ผมแล้ว ผมรักเขามาก เขาก็ชอบผม พอเราคบกัน เลิกงานเราก็ไปดูหนัง ไปเที่ยวด้วยกันตลอด เราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แต่เรื่องมันเดินต่อไม่ได้นี่สิ เพราะว่า คนที่ทำงาน เขามาว่าเขา และผมไม่พอใจ ผมเลยสวนกลับไป คนนั้นก็ไม่พอใจ ทะเลาะกันใหญ่โต จนกระทั่งคนนั้นไปหยิบมีดมา !!! ผมเลยตัดสินใจ เดินออกจากที่ทำงานมา แล้วโทรหา ผจก ผมคุยกับ ผจกเรียบร้อย ผมเลยไปรอนัดกับคนที่ผมคบ นัดไปที่นึง เราคุยกัน ตกลงกัน ว่าเราจะต้องกลับไปอยู่สาขาใหญ่เหมือนเดิม แต่เขาอยากจะลาออก เพราะ เจ้าของที่ทำงาน ไม่ซื่อสัตย์ เลยเขาอยากออกไปหาที่อื่น หลังจากเราเคลียกันเสร็จ ทุกอย่างเริ่มโอเค แต่ผมไม่ค่อยได้เจอกับเขาบ่อย เดือนละครั้งได้เจอทีนึง ผมเลยคุยกับเขาทางแชท เขาบอกเขาไม่อยากคุยเขาอยากอยู่คนเดียว เขาเหนื่อย เพราะต้องปรับอะไรหลายๆอย่างกับที่ทำงานใหม่ และผมก็งี่เง่าไม่เข้าใจเขา เซ้าซี้ถามเขาอยู่นั่น ว่าทำไมถึงไม่อยากคุย จนเขาบอกว่า เขาไม่ชอบเราแล้ว (ผมเจ็บปวดมาก) ผมร้องไห้ออกมา แล้วเราต่างก็ร้องไห้ คุยกันเสร็จ เขาก็วางสายไป พรุ่งนี้ตื่นมา ผมร้องไห้เสียใจมาก ผมเป็นแบบนั้นมา 1-2 อาทิตย์ หลังจากนั้น ผมก็กลับมาโอเคขึ้น ผมก็คุยกับเขา แบบเดิมเลยครับ ผมยังคุยกับเขาเหมือนเรายังคบกันอยู่ เหมือนว่าเขาไม่ได้เลิกกับเรา ผมอาจจะทำใจลืมเขาไม่ได้จริงๆ ผมทำทุกอย่างเพื่อให้เขา รู้สึกดี อยากกลับมาคบกับผมอีกครั้ง ผมโกหกตัวเองอยู่ 1เดือนกว่าๆ วันนึงผมนัดเขาไปดูหนัง วันนั้น เราอยู่ด้วยกันเกือบทั้งวัน ผมมีความสุขมากที่ได้อยู่ใกล้เขา แต่กลับบ้านมา หลังจากนั้น2วัน ผมทักเขาไป เขาไม่ตอบ เขาก็เงียบหายไป ผมเลยสงสัยเลยโทรไปหาเขา เขาบอกเขาไม่อยากเจอเรา เพราะพอเจอเราแล้ว เขาจะรู้สึกไม่ดี เศร้าและอยากอยู่เงียบๆคนเดียว ผมเลยถามว่าทำไม เขาบอกว่า เขาเหนื่อย เขาอยากพัก เราก็ไม่เข้าใจว่าเหนื่อยกับงานหรือกับเรา แล้วสรุป เขาบอกว่า เราห่างๆกันอะดีแล้ว ไม่ต้องมาเจอกันบ่อยๆ ไม่รู้จะมาเจอกันทำไมทุกวันหยุด เขาอยากพักผ่อน เขาเหนื่อย อยากอยู่คนเดียว ผมเลยงี่เง่า บอกว่า ก็ผมอยากอยู่กับคุณ เขาบอกผมว่า ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ผมทำให้เขาเสียใจบ่อยครั้ง หนักสุดก็ตัดสายทิ้งเพราะทะเลาะกันงี่เง่า เขาเสียใจมาก เขาเลยไม่อยากคุยกับผม จนถึงตอนนี้ ผมก็ยังตัดใจจากเขาไม่ได้ ผมง้อยังไงดีครับ ผมต้องทำยังไงเขาถึงจะกลับมารักผม ชอบผมและกลับมาคบกับผมอีก
ทำไมเรายังรักเขาอยู่ ทั้งๆที่เขาไม่ได้รักเราแล้ว
ผมและเขา รู้จักกันเพราะ เราทำงานที่เดียวกัน ทำงานที่เดียวกันมา เกือบ2ปี ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น แต่หลังจากนี้แหล่ะครับ ผมโดน ผจก ย้ายให้ผมไปอยู่สาขาเล็ก ผมไม่พอใจมาก บวกกับเครียดด้วย แต่แล้ววันนึงผมก็ต้องกลับไปที่เดิม เพราะเขาต้องการคน ผมรู้สึกดีใจ ที่ได้กลับมาที่ๆเราเคยอยู่เคยผูกพัน และจะได้เจอเขาด้วย พอผ่านไป 7วัน เขาต้องย้ายไปอยู่สาขาเล็กอีกสาขานึง แต่ไม่ใช่ที่ๆผมเพิ่งไปมานะ ผมรู้สึกว่า ผมไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว อยากไปอยู่กับเขา อยากเจอเขา แล้วจู่ๆ เขาก็ทักมาหาผมทางแชท เราก็คุยกันตามภาษาคนที่ทำงานด้วยกัน เขาบอกว่าเขาอยากได้เราไปช่วยที่นั่น เพราะคนที่นั่นทำงานไม่เก่งเลย ผมดีใจสุดขีด พรุ่งนี้ ผมคุยกับ ผจก ว่าจะขอย้ายไปอยู่สาขาเล็กนะ เขาตอบว่า ตกลง ผมตื่นเต้นบวกกับความดีใจที่ได้เจอเขา คืนนั้น ผมเก็บของใส่กล่อง แล้วโทรไปหาเขา เขานั่งรถมารับผมไป ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยิ้มบวกดีใจ
เวลาผ่านไป ผมกับเขาเริ่มสนิทกัน คุยกันเยอะขึ้น คุยกันทุกวันหลังเลิกงาน ผมยอมรับว่า ผมตกหลุมรักเขาไปเต็มๆ เราคุยกันประมาณ 4-5เดือน มั้ง* แล้วเราก็คบกัน เป็นความรู้สึกที่แบบ นี่แหล่ะคือความฝันของผม สวรรค์พานางฟ้าคนนี้มาให้ผมแล้ว ผมรักเขามาก เขาก็ชอบผม พอเราคบกัน เลิกงานเราก็ไปดูหนัง ไปเที่ยวด้วยกันตลอด เราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แต่เรื่องมันเดินต่อไม่ได้นี่สิ เพราะว่า คนที่ทำงาน เขามาว่าเขา และผมไม่พอใจ ผมเลยสวนกลับไป คนนั้นก็ไม่พอใจ ทะเลาะกันใหญ่โต จนกระทั่งคนนั้นไปหยิบมีดมา !!! ผมเลยตัดสินใจ เดินออกจากที่ทำงานมา แล้วโทรหา ผจก ผมคุยกับ ผจกเรียบร้อย ผมเลยไปรอนัดกับคนที่ผมคบ นัดไปที่นึง เราคุยกัน ตกลงกัน ว่าเราจะต้องกลับไปอยู่สาขาใหญ่เหมือนเดิม แต่เขาอยากจะลาออก เพราะ เจ้าของที่ทำงาน ไม่ซื่อสัตย์ เลยเขาอยากออกไปหาที่อื่น หลังจากเราเคลียกันเสร็จ ทุกอย่างเริ่มโอเค แต่ผมไม่ค่อยได้เจอกับเขาบ่อย เดือนละครั้งได้เจอทีนึง ผมเลยคุยกับเขาทางแชท เขาบอกเขาไม่อยากคุยเขาอยากอยู่คนเดียว เขาเหนื่อย เพราะต้องปรับอะไรหลายๆอย่างกับที่ทำงานใหม่ และผมก็งี่เง่าไม่เข้าใจเขา เซ้าซี้ถามเขาอยู่นั่น ว่าทำไมถึงไม่อยากคุย จนเขาบอกว่า เขาไม่ชอบเราแล้ว (ผมเจ็บปวดมาก) ผมร้องไห้ออกมา แล้วเราต่างก็ร้องไห้ คุยกันเสร็จ เขาก็วางสายไป พรุ่งนี้ตื่นมา ผมร้องไห้เสียใจมาก ผมเป็นแบบนั้นมา 1-2 อาทิตย์ หลังจากนั้น ผมก็กลับมาโอเคขึ้น ผมก็คุยกับเขา แบบเดิมเลยครับ ผมยังคุยกับเขาเหมือนเรายังคบกันอยู่ เหมือนว่าเขาไม่ได้เลิกกับเรา ผมอาจจะทำใจลืมเขาไม่ได้จริงๆ ผมทำทุกอย่างเพื่อให้เขา รู้สึกดี อยากกลับมาคบกับผมอีกครั้ง ผมโกหกตัวเองอยู่ 1เดือนกว่าๆ วันนึงผมนัดเขาไปดูหนัง วันนั้น เราอยู่ด้วยกันเกือบทั้งวัน ผมมีความสุขมากที่ได้อยู่ใกล้เขา แต่กลับบ้านมา หลังจากนั้น2วัน ผมทักเขาไป เขาไม่ตอบ เขาก็เงียบหายไป ผมเลยสงสัยเลยโทรไปหาเขา เขาบอกเขาไม่อยากเจอเรา เพราะพอเจอเราแล้ว เขาจะรู้สึกไม่ดี เศร้าและอยากอยู่เงียบๆคนเดียว ผมเลยถามว่าทำไม เขาบอกว่า เขาเหนื่อย เขาอยากพัก เราก็ไม่เข้าใจว่าเหนื่อยกับงานหรือกับเรา แล้วสรุป เขาบอกว่า เราห่างๆกันอะดีแล้ว ไม่ต้องมาเจอกันบ่อยๆ ไม่รู้จะมาเจอกันทำไมทุกวันหยุด เขาอยากพักผ่อน เขาเหนื่อย อยากอยู่คนเดียว ผมเลยงี่เง่า บอกว่า ก็ผมอยากอยู่กับคุณ เขาบอกผมว่า ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ผมทำให้เขาเสียใจบ่อยครั้ง หนักสุดก็ตัดสายทิ้งเพราะทะเลาะกันงี่เง่า เขาเสียใจมาก เขาเลยไม่อยากคุยกับผม จนถึงตอนนี้ ผมก็ยังตัดใจจากเขาไม่ได้ ผมง้อยังไงดีครับ ผมต้องทำยังไงเขาถึงจะกลับมารักผม ชอบผมและกลับมาคบกับผมอีก