เพื่อนๆมีชีวิตที่สุขสบาย ปิดเทอมได้ไปเที่ยวเมืองนอก ไปเกาหลี ญี่ปุ่น ฮ่องกง ยุโรป คือประเทศที่ดังๆอะค่ะ ในขณะที่หนูต้องทำงานเก็บเงินเพื่อที่จะได้ใช้ตอนเปิดเทอม พ่อแม่ก็คอยส่งให้แต่หนูคิดว่ามันไม่พอเลยทำงานเพิ่มจะขอเพิ่มพ่อแม่ก็ไม่มี ครั้งนึงเคยขอไปเที่ยวฮ่องกงซึ่งดูแล้วประมาณไม่เกินสองหมื่น ยังไม่มีให้เลยค่ะ ยุโรปนี่อย่าได้หวังเลยค่ะ หนูก็ได้แต่นั่งดูรูปเพื่อนๆไปที่สวยๆกินอาหารแพงๆ ซึ่งหนูไม่มีกำลังใจในการเรียนแล้วค่ะ เพื่อนไปเมืองนอกทุกคนย้ำค่ะว่าทุกคนในสาขาหนูมีคนเรียนแค่80กว่าคน ชอบมาส่งรูปให้ดูในไลน์ แล้วก็อัพลงไอจี สตอรี่บ้าง โพสบ้าง เอาตรงๆเลยนะคะอิจฉามาก อยากไปสัมผัสอากาศเมืองนอก อยากแต่งชุดสวยๆ เพื่อนบางคนก็ถามนะคะว่าปิดเทอมจะไปเที่ยวไหน เพื่อนบางคนก็ชวนไปญี่ปุ่นด้วยแต่หนูอ้างว่าจะไปกับครอบครัวที่ประเทศอื่นแทน ยังไม่รวมไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตในประเทศไทยนะคะ ใช้ของแบรนด์เนม กินหรู ตามห้าง กินบุฟเฟ่หัวละ3000 มีรถหรูขับทั้งญและช คือหนูไม่ได้ขัดสนค่าเทอม เพราะค่าเทอมพ่อแม่บอกว่ามีพอให้สำหรับทุกเทอมกับค่ากินอยู่รายสัปดาห์ อย่างอื่นหนูต้องหาเอง ท้อมาก จะย้ายไปเรียนที่อื่นก็ไม่ได้เพราะที่นี่เราสอบเข้าก็ยากก็เป็นสิ่งที่ภูมิใจอย่างหนึ่งของชีวิตที่สามารถเข้ามาเรียนได้ แต่เรื่องสังคมมันกดดันเหนูจนไม่มีสมาธิในการเรียน เชื่อสิพอเปิดเทอมมาเพื่อนจะเม้าท์นู่นนี่นั่นแล้วถามเราว่าไปที่ไหนบ้าง เพื่อนหนูเค้าไม่ถามนะคะว่าไปเที่ยวที่ไหน แต่ถามว่าไปเที่ยวประเทศอะไร หมายความว่าเพื่อนหนูไม่เที่ยวในประเทศเลย ขนาดในประเทศหนูยังไม่มีปัญญาไปเลย การเรียนก็แย่ค่ะ เกรดปี1ที่ผ่านมาแย่มาก ส่วนเพื่อนเหรอไม่มีใครมากดดัน เรียนก็เก่งสวยก็สวย รวยก็รวย ดีไปหมด หนูควรทำอย่างไรดีคะ จะออกจากที่นี่ดีมั้ย หรือว่าบอกให้พ่อแม่หางานเพิ่มเพื่อจะได้มีแบบคนอื่นบ้าง ปล.อย่าพูดว่ามีคนที่แย่กว่าหนูเลยค่ะ คนพิการ คนขอทาน เพราะในสังคมที่มหาวิทยาลัยหนูแย่สุด คนพวกนั้นหนูไม่รู้จัก ขอบคุณที่อ่านค่ะ