เล่าเรื่องกิน | เจ็บปวดจากความใหญ่ ยัดยังไงก็ไม่ลงแล้ว “โอ้กะจู๋”

กระทู้สนทนา
“โอ้กะจู๋” อู้วผักจ๋า โอ๊ยใหญ่จัง

เริ่มจานแรก “แองเจิลแฮร์ปูครีมไข่กุ้ง” เส้นแองเจิลแฮร์พริ้วปลิวสยายเคลือบครีมข้นรสเนื้อปูชัด แซมเศษเปลือกปูเหมือนรังแคมาเล็กน้อยกลัวไม่เชื่อ ตามด้วยไข่แซลมอนและไข่กุ้งกรุบๆ เหมือนเคี้ยวเหาเพิ่มมิติ คำแรกหอมหวานชวนฝัน แต่จะเลี่ยนขึ้นเรื่อยๆ ตามสไตล์สปาเกตตีซอสข้น


ต่อด้วยจานใหญ่จัง “สลัดผักย่างโชริโซ่กับขนมปังบรีชีส” จานโคตรพ่อโคตรแม่ใหญ่ กองผักย่างทั้งฟักทอง หน่อไม้ฝรั่ง ซุกินี เห็ดออรินจิ รองด้วยผักสลัดสดหลากหลายเรียกไม่ถูก และโปรยธัญพืชอีกมากมายไม่รู้ชื่อ ปิดท้ายด้วยไส้กรอกสเปนหั่นเต๋ารสจัดจ้าน กินแกล้มขนมปังฝรั่งเศสป้ายบรีชีสหอมมัน ตัดเลี่ยนด้วยน้ำสลัดบัลซามิกปรุงรสไม่เปรี้ยวโดด รายละเอียดเยอะเกินไป เอาเป็นว่าจานนี้อร่อยและให้เยอะ ท้องป่องแบบสุขภาพดี

เคี้ยวแล้วเคี้ยวอีกเหมือนเคี้ยวเอื้อง กินยังไงก็ไม่หมด คล้ายทุ่งหญ้ากว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา แล้วมีผมแทะหญ้าอยู่ตัวเดียว


โอ้กะจู๋มีหลายสาขา มีผักออร์แกนิกแปลกๆ ให้เลือกกินละลานตา ราคาไม่สูงมากถ้าเทียบกับปริมาณ แต่ช่วงนี้คิวคนล้นทะลักเป็นกองทัพซอมบี้กินผัก


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่