กาลครั้งหนึ่ง…ไม่นานมาหรอก มันอยู่ในยุคปัจจุบันนี้เอง

ถ้าคุณมองไปรอบตัว คุณจะได้เห็น…เหล่าก้อนดินน้ำมันที่กำลังทำตามความฝัน

ก้อนดินน้ำมันก้อนเล็กๆ เหล่านี้เดิมทีมีสีขาวดุจปุยนุ่น ขาวบริสุทธิ์จนถูกเปรียบเทียบกับ “ผ้าขาว” ที่พร้อมถูกปรุงแต่งให้เป็นสีอะไรก็ได้ตามที่ผู้ปรุงแต่งต้องการ…โดยที่หลายคนลืมถาม…

ว่าก้อนดินน้ำมันเหล่านั้น อยากเป็นสีอะไร

ดินน้ำมันสีขาวก้อนหนี่ง มันมีรูปร่างเป็นทรงกลม ความฝันของดินน้ำมันก้อนนี้คือ อยากเป็นแอปเปิ้ลสีแดง

ดินน้ำมันชอบสีแดง ชอบมากๆ และแอปเปิ้ลสีแดงคือความฝันของดินน้ำมัน เมื่อดินน้ำมันเข้าสู่สายพานแห่งการตกแต่ง ดินน้ำมันอยากจะตกแต่งตัวเอง ให้เป็นแอปเปิ้ลสีแดง

และในที่สุด วันที่รอคอยก็มาถึง ดินน้ำมันก้อนน้อยๆ ถูกหยิบใส่สายพานของโรงงานผลิตดินนน้ำมัน สายพานแล่นรอกไป ระหว่างทาง ดินน้ำมันได้พบกับสาวโรงงานที่จะคอยปั้นแต่งพวกเขาออกมาเป็นรูปทรงเดียวกัน ดินน้ำมันพบกับผองเพื่อนดินน้ำมันที่อยู่บนสายพานด้วยกัน

มาถึงตรงนั้น ดินน้ำมันแปลกใจ

ผองเพื่อนดินน้ำมัน ไม่ใช่ทุกก้อนจะเป็นทรงกลม บางก้อนเป็นวงรี บางก้อนเป็นลูกบาศก์ บางก้อนเป็นรูปดาว…สวยจังเลย

แต่สาวโรงงาน ไม่เคยปล่อยให้ดินน้ำมันวงรี ลูกบาศก์ หรือรูปดาวผ่านมาตรฐานบนสายพาน

ดินน้ำมันแบบเดียวที่ผ่านมาตรฐานคือ…ดินน้ำมันรูปทรงกลม

และเพราะความที่ดินน้ำมันก้อนน้อยเป็นทรงกลมอยู่แล้ว ปั้นก็ง่าย ผ่านมาตรฐานก็ง่าย ทุกอย่างตรงตามมาตรฐาน…

ดินน้ำมันก้อนน้อยจึงได้ขึ้นชื่อว่า เป็นดินน้ำมันที่เก่ง

ดินน้ำมันที่เก่งเคลื่อนต่อไปในสายพาน ในที่สุด วันแห่งการตัดสินก็มาถึงอีกครั้ง ดินน้ำมันมองเห็นกรอบตรงหน้า มีเพียงดินน้ำมันทรงกลมเท่านั้นที่จะผ่านไปได้ ดินน้ำมันที่เก่งมองเห็นผองเพื่อนดินน้ำมันหลายคนไม่สามารถผ่านกรอบนั้นไปได้ และหลุดร่วงจากสายพาน แม้แต่ดินน้ำมันทรงกลมที่มีขนาดใหญ่เกินไปก็ผ่านเข้าไปไม่ได้ และในที่สุด ก็ตกลงจากสายพานไป

ดินน้ำมันก้มลงสำรวจตัวเอง…ฉันมีขนาดใหญ่เกินไป ฉันเป็นก้อนดินน่ำมันที่ใหญ่เกินไป ถ้าฉันอยากผ่านเข้าไปตรงนั้น ฉันต้องเล็กลงกว่านี้

ดินน้ำมันก้อนที่เก่งขอให้สาวโรงงานบีบดินน้ำมันให้เล็กลง

“แต่ถ้าเราบีบครั้งเธอมากไป เธอจะเจ็บนะ” สาวโรงงานคนหนึ่งพยายามเตือน

“เอาน่า เขาอุตส่าห์รักดี อยากเดินไปในทางที่ถูกต้อง” สาวโรงงานคนที่สองค้าน แล้วหยิบดินน้ำมันก้อนนั้นมาบีบคั้นให้เล็กลง

ดินน้ำมันเจ็บ…ก้อนสีขาวถูกบีบเกิดเป็นรอยช้ำ รอยช้ำถูกบีบเกิดเป็นรอยเลือด ผิวหนังปริแตกจนเลือดไหลออกมา

ดินน้ำมันไม่บ่น เพื่อจะเป็นดินน้ำมันที่เก่ง ไม่ว่าอย่างไรดินน้ำมันจะอดทน

ดินน้ำมันอยากทำให้ทุกคนภาคภูมิใจในน้ำมันรูปทรงกลมที่ใครๆ เขาว่าดี

ในที่สุด เมื่อการบีบคั้นเสร็จสิ้น ดินน้ำมันมีขนาดเล็กลงสมใจ เลือดไหลอาบย้อมร่างกาย จนดินน้ำมัน…

กลายเป็นก้อนดินน้ำมันสีแดง

สีแดงที่ใครๆ ก็ภาคภูมิใจ และตรงกับความต้องการของดินน้ำมัน…ว่าอยากเป็นแอปเปิ้ลสีแดง

ดินน้ำมันสีแดงกลายเป็นผู้อยู่รอดแล้วเดินตามสายพานต่อด้วยความภาคภูมิใจจนหยิ่งผยอง ตลอดทางทุกคนชมเขาว่าเป็นดินน้ำมันที่ปั้นง่าย เป็นดินน้ำมันทรงกลมและมีสีแดง

อีกหน่อย คงกลายเป็นเชอร์รี่สีแดงได้ไม่ยาก…

พอมาถึงตรงนั้น เป็นครั้งแรกที่ดินน้ำมันชะงัก

“หนูไม่อยากเป็นเชอร์รี่สีแดง หนูอยากเป็นแอปเปิ้ลสีแดงต่างหาก” ดินน้ำมันบอกความต้องการของตัวเอง

“จะไปเป็นทำไมแอปเปิ้ลสีแดง มันไม่อร่อย” คุณแม่ดินน้ำมันบอก “เป็นเชอร์รี่สีแดงสิ อร่อยกว่ากันเยอะ แล้วก็เป็นดินน้ำมันที่เก่งด้วย”

เพราะคำว่า ‘ดินน้ำมันที่เก่ง’ ก็เพียงพอแล้วสำหรับดินน้ำมันสีแดง

จะแอปเปิ้ลหรือเชอร์รี่ก็ช่างเถอะ ขอแค่ได้เป็นดินน้ำมันที่เก่งให้ทุกคนยังคงพอใจก็ดีแล้ว

ดินน้ำมันสีแดงมองกรอบต่อไปที่ดินน้ำมันทุกก้อนต้องผ่าน มองตรงหน้าคือกรอบที่ถูกจัดไว้ให้เชอร์รี่สีแดงเท่านั้น ต่อให้เป็นดินน้ำมันรูปเชอร์รี่ผ่านเข้าไป แต่ถ้าไม่ใช่เชอร์รี่สีแดง ท้ายที่สุดก็ถูกคัดออกในภายหลัง

ดินน้ำมันมองต้นทุนของตัวเอง…ดินน้ำมันโชคดีมาก ดินน้ำมันมีสีแดง

แต่ดินน้ำมันยังก้อนใหญ่เกินไป…ก้อนพอๆ กับลูกแอปเปิ้ล ยังไม่เพียงพอกับการปรับแต่งเป็นเชอร์รี่

ครั้งนี้ สาวโรงงานรีบหยิบดินน้ำมันที่เก่งมาปั้นแต่ง บีบคั้นมากขึ้น หนักขึ้น สร้างรอยฟกช้ำไปทั่วตัว หยดเลือดรินไหลซ้ำรอยแผลเป็น มากขึ้นจนชุ่มโชก

ดินน้ำมันจะกัดฟันทน ดินน้ำมันจะไม่บ่น สำหรับดินน้ำมันก้อนน้อยๆ ก้อนหนึ่งที่กลายเป็นดินน้ำมันก้อนที่เก่ง แถมยังเป็นทรงกลมและมีสีแดง จนในที่สุดก็เป็นก้อนดินน้ำมันที่แบกรับความหวังของพ่อแม่ดินน้ำมันไว้เต็มบ่า พ่อแม่ดินน้ำมันเห็นว่าลูกตัวเองเก่งและหมายมั่นอยากให้เป็นเชอร์รี่สีแดง อีกทั้งสาวโรงงานก็บีบคั้นดินน้ำมันให้เป็นเชอร์รี่สีแดงโดยไม่ถาม ดินน้ำมันเองแม้จะเจ็บปวด แต่ก็อยากเป็นไปตามนั้น

หากทว่า…ไม่ทันการ แม้ดินน้ำมันจะผ่านการถูกบีบคั้นมาอย่างเจ็บปวด แต่ดินน้ำมันยังเป็นก้อนใหญ่เกินไป

ดินน้ำมันไม่ผ่านมาตรฐานเชอร์รี่สีแดง ผิวช้าๆ เปรอะเลือดของมันกระแทกกับกรอบ

และในที่สุด…ก็ตกลงมา

ร่างของดินน้ำมันหล่นลงกระแทกบางอย่าง ดินน้ำมันคิดว่าตอนแรกจะตกลงพื้น แต่เมื่อลืมตามองอีกที

…อ้าว นี่มันสายพานอีกแห่งนี่นา

ดินน้ำมันมองสภาพตัวเองว่าหลังผ่านการถูกบีบคั้นแล้ว ดินน้ำมันกลายเป็นอะไร

…ดินน้ำมันกลายเป็นสตรอว์เบอร์รี่สีแดง

เชอร์รี่ดีกว่าสตรอว์เบอร์รี่ สตรอว์เบอร์รี่ดีกว่าแอปเปิ้ล ใครๆ เขาก็ว่างั้น

ตอนนี้เองที่ดินน้ำมันเริ่มคิดได้ ว่าดินน้ำมันติดอยู่ตรงกลาง ระหว่างความคาดหวังของคนอื่นและความต้องการของตัวเอง อยู่ตรงกลางระหว่างแอปเปิ้ลและเชอร์รี่ กลายเป็นสตรอว์เบอร์รี่

หลังจากการไล่ตามการเป็นเชอร์รี่สีแดงอย่างบ้าคลั่งจนไม่เหลียวมองทางใดๆ ในที่สุดวันนี้เมื่อดินน้ำมันลองตั้งสติและมองรอบกาย

…บนโลกใบนี้มันหลากหลายไปหมด

แม้กระทั่งดินน้ำมันรูปลูกบาศก์หรือดาวที่ดินน้ำมันเคยคิดว่าร่วงตกจากสายพานไปแล้ว บัดนี้ พวกเขายังคงอยู่บนสายพาน…เพียงแต่เป็นสายพานอันใหม่

สายพานที่มีแต่ดินน้ำมันรูปทรงเดียวกัน

แม้แต่ดินน้ำมันสตรอว์เบอร์รี่สีแดง เมื่อมองรอบตัว ดินน้ำมันก็เจอแต่ผองเพื่อนสตรอว์เบอร์รี่

ในที่สุด ดินน้ำมันละสายตาจากเชอร์รี่ที่ตัวเองไม่มีวันเป็น เพราะมันไม่ใช่ความต้องการของดินน้ำมันตั้งแต่ตอนแรก แล้วหันมามองเหล่าดินน้ำมันรูปแอปเปิ้ลที่เคยเป็นความฝันของดอนน้ำมันจริงๆ

“จะไปลดตัวเป็นแอปเปิ้ลทำไม เป็นสตรอว์เบอร์รี่ดีๆ ก็ต้องเดินทางในเส้นทางของสตรอว์เบอร์รี่สิ” พ่อแม่ดินน้ำมันว่ามาอย่างนั้น

แต่ดินน้ำมัน…ไม่อยากจะสนใจอีกแล้วล่ะ

ดินน้ำมันอยากเป็นแอปเปิ้ล แม้จะช้าไปหน่อย แต่ก็ยังอยากเป็น

ดินน้ำมันอยากมองหาหนทาง แต่การพยายามเปลี่ยนรูปร่างหลังถูกปั้นเป็นสตรอว์เบอร์รี่แล้ว มันดูจะยากกว่าการพยายามปั้นเป็นแอปเปิ้ลตั้งแต่ตอนยังมีรูปร่างกลมๆ ซะอีก

แต่ดินน้ำมัน…ยังคงอยากเป็นแอปเปิ้ล

แอปเปิ้ลยังคงเป็นสิ่งที่ส่วนลึกในจิตใจที่ดินน้ำม้นต้องการ

ไม่ใช่เชอร์รี่ ไม่ใช่สตรอว์เบอร์รี่

และดินน้ำมัน…จะตัดสินใจเดินทางอย่างไรต่อไป

…ยังไม่รู้เลย