ร้องไห้กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง

สวัสดีค่ะ มีใครทำงานแล้วมาอยู่บ้านกับพ่อเเม่เหมือนเรามั้ยค่ะ  
เราเป็นพยาบาล  อายุ  25  ปี รับราชการแล้วประมาณ  9  เดือนค่ะ  แล้วก็ทำงานที่รพ.ใกล้บ้าน  จึงมาอยู่บ้าน ที่บ้านก็ทำอาชีพค้าขายค่ะ คือเรารู้สึกเสียใจบ่อยครั้งกับคำพูดของแม่ เวลาอยากกินหมูกะทะ  หรืเวลาอยากกินส้มตำข้าวโพด บางครั้งอ่ะ  เราก็ถึงขั้นร้องไห้น้ำตาซึมเลยว่า  เงินฉันน่ะฉันไม่ได้ขอเงินเเล้วน่ะ  ล่าสุดคือเมื่อวาน แม่ไปงานบวชกับพ่อ แล้วเราก็บ้านคนเดี๊ยวแล้วหน้าบ้านก็มีตลาดไนท์พอดี ก็เลลองซื้อของที่อยากกินทุกอย่างเลยคะ หมดไป 200 กว่าบาทเอง ซึ่งมันแบบว่า เฮ้ย ไม่ได้มากอะไรนี่หว่า  แต่พอซื้อเสร็จแล้วมีความรู้สึกว่าหรือว่าฉันไม่ควรอยู่กับพ่อเเม่ แอะรึยังไง บาคงครั้งก็คิดอยากจะไปไกลๆ ไม่อยากอยู่บ้าน ความจริงมีมากกว่านี้ เขียนประมาณนี้ก่อนนะคะ 
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่