จากที่ผมได้ตั้งกระทู้ภาค 1 และ ภาค 2 ตามกระทู้ด้านล่างนี้
https://ppantip.com/topic/38993800

ผมอยากจะแชร์มุมมองในการเลือกคู่ชีวิต ที่อาจไม่จำเป็นที่ต้องถูกใจเราเสมอไป
แต่เป็นความรักที่เกิดจากจิตใจมากกว่าความหลง ซึ่งไม่คิดว่าจะเกิดกับตัวเองที่แต่ก่อนมองเพราะความชอบและหลงทำให้เกิดความรัก

ตอนผมอายุ 27 ผมได้คบกับเธอมา 3 ปี ก็ถือว่ามีความสุขกันดีในระดับนึง เราไปเที่ยวด้วยกันบ่อย แต่พอนานไปความระหองระแหงก็เริ่มครุกรุ่นจากความเลวของผมเอง เนื่องจากสังคมโรงงานที่มีสาวแก่แม่หม้าย รวมทั้งสาวออฟฟิศที่สระสวย ด้วยซันซิล จากที่เคยทะเลาะกันบ่อยขึ้นเรื่องผู้หญิง และที่ผมออกไปสังสรรค์กับเพื่อนบ่อยๆ เมากลับมาห้องทุกครั้งตอนนั้นผมเช่าหออยู่เดือนละ3500 บางครั้งสาวน้อยตัวดีก็ดันโทรเข้าเบอร์ผม ตอนเมาตายห่าล่ะแจ๊คพอต
แฟนผมรับ ผมดึงโทรศัพท์จากแฟนผมเพื่อไปคุยกับน้องที่โรงงานที่แอบคุยกันมาซักพัก แฟนผมน้ำตาไหลแต่ผมกลับไม่แยแสสักนิด กลับบอกเธออีกว่าถ้าอยากอยู่ด้วยกันก็ต้องรับผมที่เป็นแบบนี้ให้ได้ หล่อมากพ่อคุณ555 ผมมีกิ๊กอยู่2-3คน ซึ่งคนละโรงงานที่เจอกันตามแต่ละที่ จุดไคลแม๊กซ์คือ ตอนที่เราไปเที่ยวด้วยกันอีกครั้งกับแฟนผม 2ปีล่าสุดเธออยากระบายทุกอย่างที่เจอและ รับไม่ได้ ผมเถียงกลับด้วยคำพูดที่รุนแรง และไม่เคยยอมรับผิดกับสันดานตัวเองเลยสักครั้ง เราทะเลาะกันบนรถที่วิ่งมาด้วยความเร็ว 160 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เธอเสียใจและร้องให้หนักซึ่งผมก็ได้แต่เงียบ เธอก็คาดคั้นให้ผมตอบๆๆๆ จนเธอตัดสินใจเปิดรถเพื่อที่จะกระโดดออกจากรถ หวังที่จะปลิดชีพตัวเอง แต่ผมก็พยายามพูดและเกลี้ยกล่อมให้เธออย่าคิดสั้น
เป็นวันแรกและวันสุดท้ายที่ผมตัดสินใจที่อยากจะหนีออกจากชีวิตเธอ เพื่อจบกับความรัก 5 ปีที่ผ่านมา

เดี๋ยวมาต่อภาค 4 ครับ