** ตามหัวข้อเลยครับ ผมขอเกริ่นก่อนนะครับว่าแฟนผมเธอชอบผมมา 2 ปีละผมก็พึ่งรู้ตอนที่เริ่มคุยกันครับ ตอนนั้นผมดูเป็นคนดีตามที่เธอต้องการมากเลยครับแต่พอนานๆเข้าผมคิดว่าไม่ใช่เพราะผมคิดว่าผมไม่ได้ดีอย่างที่เธอคิดเลย


มาที่เนื้อหากันเลยดีกว่า แฟนผมตอนแรกๆที่เจอผมเขาก็มีความสุขมาก ทำตัวน่ารักมากเลยครับ พอนานๆเข้าตอนปิดเทอมเธอได้มาอยู่อาศัยที่บ้านผม และเธอบอกเธออึดอัดบางครั้งก็บอกเบื่อบ้าง โดยส่วนตัวเราสองคนทะเลาะกันบ่อยมากเลยครับ แต่ที่ทะเลาะเพราะผมเป็นฝ่ายผิด แต่ทุกครั้งก่อนที่ทะเลาะกันผมก็พยายามทำตัวไม่ให้เกิดเรื่องทะเลาะที่สุด เลี่ยงทุกการกระทำทุกคำพูด เพื่อไม่ให้ทะเลาะแต่ก็ครับ "หนีเสือปะจรเข้" มันก็ดันมีอีกคำพูดที่แฟนผมคิดว่าผมชวนทะเลาะ ซึ่งในขณะนั้นผมก็คิดว่าแฟนผมจะอินด้วย เรื่องมีอยู่ว่า ตอนนั้นผมไปทำงาน แล้วแฟนผมเก็บกวาดห้องของผม ผมกลับบ้านมาผมก็ชวนแฟนคุยเรื่องเกมทั้งๆที่เกมที่ผมชวนคุยแฟนผมก็เล่นกับผมและสนุกกับผม แต่เขากลับโกรธผม นอยด์ผม ทั้งๆที่ผมคิดว่าเราจะสนุกด้วยกัน เมาท์ด้วยกัน

เรื่องต่อมาเรื่องล่าสุดครับ แฟนชวนผมออกไปกินข้าวข้างนอกผมก็ไปแล้วก่อนผมไปผมก็บอกแม่ผมว่า "จะไปกินข้าวข้างนอกนะ" แม่ผมก็บ่นผมนิดหน่อยว่า "อุส่าห์ทำกับข้าวให้กินไม่กินไปกินข้างนอก" ผมก็ไม่อะไรแล้วรีบออกไปกินข้าวแต่ระหว่างทางตอนขับรถแฟนผมก็ดูจะไม่โกรธอะไรมาก ตี ตบ ผมโดยแรงเล่นๆ และพอถึงใกล้ร้านอาหารเธอก็พูดมาว่า "เค้าเบื่อนะ" ผมก็ใจไม่ดีเลยตอนนั้น

สักพักพอถึงร้านอาหารเธอก็ถามผมว่า "เธอรู้ใช่มั้ยว่าถ้าบอกแม่แล้วแม่จะบ่น" ผมตอบ "รู้" เธอพูดมาอีกว่า "แล้วบอกทำไม" ผมก็บอกว่า "ก็แค่บอกแม่เฉยๆ" เธอก็ตีผมด้วยแรงที่ดูเหมือนไม่โกรธเหมือนเคยแต่กลับกัน เธอพูดประโยรสุดท้ายก่อนที่จะเงียบไปว่า "เค้าอึดอัดมากเลย เธอพูดไม่คิด" แล้วหลังจากนั้นเค้าก็โกรธผมมาจนถึงผมได้ตั้งกระทู้นี่มาครับ ผมได้แต่คิดในใจว่า "มันขนาดนี้เชียวหรอ" รบกวนขอคำปรึกษาด้วยนะครับ

**ทะเลาะกันบ่อยจนบางช่วงผมคิดว่าอยากให้เธอไปเจอคนดีๆกว่านี้ที่ไม่เหมือนแบบผม**