เรื่องมีอยู่ว่า ผมทำงานเป็นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง แฟนรับราชการครู
อยู่โรงเรียนประจำอำเภอ ทุกสิ้นเดือนผมต้องต้องจ่ายค่ารถ ค่าอื่นๆในบ้าน+ให้เงินแฟน 10,000 บ. ส่วนเงินเดือนแฟนผมไม่เคยยุ่ง เวลาผ่านไป 6 ปีแฟนผมไม่เก็บเงินไว้บ้างเลยใช้กินหมด แฟนไปคาเฟ่ทุกวัน
ไปโลตัสทุกอาทิตย์ ซื้อของไม่จำเป็น ผมเตือนก็ไม่ได้โดนด่าปล่อยเลยตามเลย ผมปรับเปลี่ยนให้เงินเดือนละ 3,000 บ.พอ แจ๊คพอตลงที่ผมเลยเดือนแรก ถึงขั้นจะขอเลิก เห๊ออ (เรายังไม่ได้แต่งงานกันครับ ยังไม่มีลูก เราอยู่ด้วยกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย) แฟนผมบอกว่า ผมให้เงินเธอใช้น้อยไปด้วยซ้ำ แฟนคนอื่นเพื่อนของเธอได้รับมากกว่านี้เยอะ บางทีผมโมโหก็อยากจะเลิกลาเหมือนกัน เราจะทะเลาะกันเรื่องนี้ตลอด
   อีกเรื่องคือ วันหยุดเธอเจอหน้าผมไม่มีเรื่องอะไรหรอกเธอจะบอกผมซ้ำทั้งวันว่าเงินเดือนออกต้องโอนให้เธอให้ครบที่เคยได้ด้วย ผมก็ลำคาญ ซึ่งปกติผมก็โอนให้ทุกเดือนอยู่แล้ว เห๊อ
   เวลามีปัญหาอะไรผมจะแก้ไขด้วยตัวผมเองตลอดทุกครั้ง ผมโทรหาแฟนผมไม่เคยรับสาย หรือถ้าเธอรับสายก็จะบอกผมว่าเรื่องของผมให้แก้ไขเองเป็นผู้ชาย
แต่พอเธอมีปัญหาอะไร ผมจะแก้ไขให้ทุกเรื่อง เครียดเลย555+
   หลักๆเลยปัญหาคือเรื่องเงินครับแฟนผมไม่รู้จักเก็บออมไว้เลย มีเงินใช้หมดใช้ซื้อของอะไรแบบไม่คิดเลย ผมเครียด
รวมไปถึงงานบ้านผมต้องทำเองทุกอย่าง
เธอไม่จับเลยครับ
   วันหนึ่งวันหยุดแฟนผม...ผมเลิกงานกลับถึงบ้านเดินเข้าบ้านมากำลังเปลี่ยนเสื้อวางกระเป๋า เธอเรียกผมไปตักน้ำให้เธอกิน โหหหหหห555แต่ผมก็ทำให้
   ผมมาระบาย ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ
ผมควรทำยังไงดีครับ แต่ไม่อยากเลิกลากัน เพราะแฟนคนนึงหายากครับ ผมไม่ใช่คนหล่ออะไรมากมาย แต่แฟนผมเธอสวยนิสัยเธอก็ดีเป็นบางวัน แต่ส่วนมาจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ครับ