ช่วยแปลเป็นภาษาสำหรับการนำเสนอหน่อยครับ ขอแบบสั้นๆง่ายๆที่สุดยิ่งดี พอดี จขกท. ไม่ค่อยจะเก่งเรื่องการแปลบทประพันธ์
ฝ่ายนางผีเสื้อสมุทรที่สุดโง่ไปนั่งโซเซาอยู่ริมภูผาขอชีวิตพิษฐานตามตำราต้องอดปลาอดนอนอ่อนกำลังได้สามวันรันทดสลดจิตเจียนชีวิตจะเด็ดดับไม่กลับหลังอุตส่าห์ยืนฝืนใจให้ประทังค่อยเซซังซวนทรงไม่ตรงตัวเห็นลูกไม้ในป่าคว้าเข้าปากกำลังอยากยืนขยอกจนกลอกหัวที่มืดหน้าตาลายค่อยหายมัวคิดถึงผัวเหยาะย่างมากลางไพรถึงประตูคูหาเห็นเปิดอยู่เอ๊ะอกกูเกิดเข็ญเป็นไฉนเข้าในห้องมองเขม้นไม่เห็นใครยิ่งตกใจเพียงจะดิ้นสิ้นชีวีแลดูปี่ที่เป่าเล่าก็หายนางยักษ์ร้ายรู้ว่าพากันหนีเสียน้ำใจในอารมณ์ไม่สมประดีสองมือตีอกตูมฟูมน้ำตาลงกลิ้งเกลือก
กายร้องไห้โร่เสียงโฮโฮดังก้องห้องคูหาพระรูปหล่อพ่อคุณของเมียอาควรหรือมาทิ้งขว้างหมองหมางเมียทั้งลูกน้อยกลอยใจไปด้วยเล่าเหมือนควักเอาดวงใจน้องไปเสียน้องร้อนรุ่มกลุ้มใจดังไฟเลียทูนหัวเมียช่างไม่ไว้อาลัยเลยถึงแปดปีนี่แล้วไม่แคล้วคลาดเคยร่วมอาสน์อกอุ่นพ่อคุณเอ๋ยตั้งแต่นี้น้องจะได้ผู้ใดเชยเหมือนพระเคยคู่เคียงเมื่อเที่ยงคืนเสียแรงรักหนักหนาอุตส่าห์ถนอมสู้อดออมสารพัดไม่ขัดขืนช่างกระไรใจจืดไม่ยืดยืนนางสะอื้นอ้าปากจนรากเรอด้วยแรงน้อยถอยทบสลบหลับแล้วก็กลับพลิกฟื้นตื่นเผยอร้องเรียกลูกผัวเฟือนเหมือนละเมอไม่เห็นเธอทอดกายดังวายปราณระกำอกหมกมุ่นหุนพิโรธกำลังโกรธกลับแรงกำแหงหาญประหลาดใจใครหนอมาก่อการช่างคิดอ่านเอาคู่ของกูไปศิลานี้ที่มนุษย์จะเปิดนั้นสักหมื่นพันก็ไม่อาจจะหวาดไหวยักขินีผีสางหรืออย่างไรมาพาไปไม่เกรงข่มเหงกูพลางรำพึงถึงจะไปไม่ไกลนักจะตามหักคอกินเหมือนชิ้นหมูโมโหหุนผลุนออกนอกประตูเที่ยวตามดูรอยลงในคงคากระโดดโครมโถมว่ายสายสมุทรอุตลุดดำด้นเที่ยวค้นหาไม่เห็นผัวคว้าไปได้แต่ปลาควักลูกตาสูบเลือดด้วยเดือดดาลค่อยมีแรงแผลงฤทธิ์คำรนร้องตะโกนก้องเรียกหาโยธาหาญฝ่ายปีศาจราชทูตภูตพรายพาลอลหม่านขึ้นมาหาในสาชลอสุรีผีเสื้อจึงซักถามอยู่ตามเขตแขวงทุกแห่งหนเห็นมนุษย์นวลละอองทั้งสองคนมาในวนวังบ้างหรืออย่างไร
ช่วยถอดบทประพันธ์หน่อยครับ ต้องนำเสนอพรุ่งนี้
ฝ่ายนางผีเสื้อสมุทรที่สุดโง่ไปนั่งโซเซาอยู่ริมภูผาขอชีวิตพิษฐานตามตำราต้องอดปลาอดนอนอ่อนกำลังได้สามวันรันทดสลดจิตเจียนชีวิตจะเด็ดดับไม่กลับหลังอุตส่าห์ยืนฝืนใจให้ประทังค่อยเซซังซวนทรงไม่ตรงตัวเห็นลูกไม้ในป่าคว้าเข้าปากกำลังอยากยืนขยอกจนกลอกหัวที่มืดหน้าตาลายค่อยหายมัวคิดถึงผัวเหยาะย่างมากลางไพรถึงประตูคูหาเห็นเปิดอยู่เอ๊ะอกกูเกิดเข็ญเป็นไฉนเข้าในห้องมองเขม้นไม่เห็นใครยิ่งตกใจเพียงจะดิ้นสิ้นชีวีแลดูปี่ที่เป่าเล่าก็หายนางยักษ์ร้ายรู้ว่าพากันหนีเสียน้ำใจในอารมณ์ไม่สมประดีสองมือตีอกตูมฟูมน้ำตาลงกลิ้งเกลือกกายร้องไห้โร่เสียงโฮโฮดังก้องห้องคูหาพระรูปหล่อพ่อคุณของเมียอาควรหรือมาทิ้งขว้างหมองหมางเมียทั้งลูกน้อยกลอยใจไปด้วยเล่าเหมือนควักเอาดวงใจน้องไปเสียน้องร้อนรุ่มกลุ้มใจดังไฟเลียทูนหัวเมียช่างไม่ไว้อาลัยเลยถึงแปดปีนี่แล้วไม่แคล้วคลาดเคยร่วมอาสน์อกอุ่นพ่อคุณเอ๋ยตั้งแต่นี้น้องจะได้ผู้ใดเชยเหมือนพระเคยคู่เคียงเมื่อเที่ยงคืนเสียแรงรักหนักหนาอุตส่าห์ถนอมสู้อดออมสารพัดไม่ขัดขืนช่างกระไรใจจืดไม่ยืดยืนนางสะอื้นอ้าปากจนรากเรอด้วยแรงน้อยถอยทบสลบหลับแล้วก็กลับพลิกฟื้นตื่นเผยอร้องเรียกลูกผัวเฟือนเหมือนละเมอไม่เห็นเธอทอดกายดังวายปราณระกำอกหมกมุ่นหุนพิโรธกำลังโกรธกลับแรงกำแหงหาญประหลาดใจใครหนอมาก่อการช่างคิดอ่านเอาคู่ของกูไปศิลานี้ที่มนุษย์จะเปิดนั้นสักหมื่นพันก็ไม่อาจจะหวาดไหวยักขินีผีสางหรืออย่างไรมาพาไปไม่เกรงข่มเหงกูพลางรำพึงถึงจะไปไม่ไกลนักจะตามหักคอกินเหมือนชิ้นหมูโมโหหุนผลุนออกนอกประตูเที่ยวตามดูรอยลงในคงคากระโดดโครมโถมว่ายสายสมุทรอุตลุดดำด้นเที่ยวค้นหาไม่เห็นผัวคว้าไปได้แต่ปลาควักลูกตาสูบเลือดด้วยเดือดดาลค่อยมีแรงแผลงฤทธิ์คำรนร้องตะโกนก้องเรียกหาโยธาหาญฝ่ายปีศาจราชทูตภูตพรายพาลอลหม่านขึ้นมาหาในสาชลอสุรีผีเสื้อจึงซักถามอยู่ตามเขตแขวงทุกแห่งหนเห็นมนุษย์นวลละอองทั้งสองคนมาในวนวังบ้างหรืออย่างไร