กระทู้นี้จะเป็นวิเคราะห์แบบแง่คิดของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าจากตัวหนังนะคะ จะไม่เกี่ยวกับกระทู้ที่แล้วเลย
กระทู้ที่แล้วจะเป็นแง่เบาๆเกี่ยวกับชีวิตวัยรุ่น วิเคราะห์ Where we belong (2019) (Version:วัยรุ่นที่อยากหนีไปไกลๆ) https://ppantip.com/topic/38989312/
อิงการวิเคราะห์จากจินตนาการส่วนตัว คิดเยอะ ไม่เกี่ยวกับจุดมุ่งหมายจริงๆจากผู้ผลิตหนังน้า โปรเสพโดยใช้วิจารณญาณ

จากนี้ไปจะวิเคราะห์หนัง Where we belong (2019) ในแง่ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าที่คิดฆ่าตัวตายนะคะ
ขอให้ลืมความคิดแบบแรกไปก่อนนะ แล้วลองมาคิดแง่ดาร์คๆนี้กัน

ถ้าเรื่องนี้ตีความ
วัยรุ่น = ผู้ป่วยซึมเศร้า ในที่นี้คือซู
และการ "ไปเมืองนอก" = ฆ่าตัวตาย

ก่อนเดินทางนางเอกมี Checklists ที่ต้องเคลียร์ก่อนที่จะไป และขอให้เพื่อนคนนี้ช่วยเตรียม Checklists นั้นด้วย
ตอนแรกเราไม่เข้าใจทำไมบทถึงให้ความสำคัญกับ Checklists นั่นขนาดนั้นและ ทำไมต้องมีเพื่อนช่วยด้วยกะอีแค่ Checklists
แต่เพราะมันสำคัญไงกับการเตรียมความพร้อมก่อนที่จะไป และเบลล์คือเพื่อนรักของซู

ซูมีเบลล์เพื่อนคนนี้คนนี้คนเดียวที่รับฟังและเข้าใจซู และรู้ว่าซูอยากจะตายแค่ไหน
นางเอกไม่รู้สึกดีร้ายหรือตื่นเต้นอะไรกับการจะไปด้วยซ้ำ แต่ก็มีความลังเลจะไปดีไม่ไปดี พยายามหาเหตุผลว่าทำไมถึงยังควรมีชีวิตอยู่
และนั่น คือความรู้สึกส่วนมากของคนคิดฆ่าตัวตาย 

ดาวน์สุดๆจ้า นึกถึงข่าวคนฆ่าตัวตายด้วยการโดดตึกแล้วเพื่อนสนิทถามลาคนอื่นหรือยัง แล้วคนนั้นบอก ลาแล้ว ด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย เหมือนไม่มีอะไร
มันเหมือนกับเบลล์เคารพการตัดสินใจของซู ถ้าคิดจะไปเบลล์ก็พร้อมสนับสนุน
แต่ไม่ว่าซูจะไปหรือไม่ไป เบลล์จะไม่ตามไป เพราะ "ถ้าไปแล้วใครจะดูแลพ่อกับยายล่ะ"

 "ไม่ไปไม่ได้หรอ" หนุ่มที่เหมือนจะคุยๆกับซูถาม 
"แล้วมีเหตุผลอะไรให้เราไม่ไปกันล่ะ" นางเอกตอบ
คือนางเอกก็รู้สึกด้วยนะ แต่เราต้องไปไง คือผู้ชายไม่ใช่เหตุผลที่ดีมากพอที่จะจะรั้งให้เราอยู่ตรงนี้หรอกนะ

ไปที่ไหนไม่สำคัญหรอก แค่อยากจะไปจากที่นี่ให้พ้นๆ รู้สึกอยากตายแล้วจริงๆ ไปจากชีวิตห่วยๆนี่

ฉากที่เหมือนแฝงเกี่ยวกับความพยายามในการฆ่าตัวตาย

อาจารย์ฝรั่ง: "ดีใจไหมที่คุณจะได้ไป คุณรู้สึกยังไง ตื่นเต้นไหม?" = รู้สึกยังไงถ้าคุณฆ่าตัวตาย
ซู: "ไม่รู้สึกอะไรเลยค่ะ" 
อาจารย์ฝรั่ง: "แล้วเคยขึ้นเครื่องบินไหม?" = แล้วเคยลองพยายามฆ่าตัวตายบ้างหรือยัง
อาจารย์ฝรั่ง: "ผมเกลียดเครื่องบิน ผมไปทุกครั้ง ผมรู้สึกกลัวทุกครั้ง" = ทุกครั้งที่พยายามฆ่าตัวตาย ผมกลัวทุกครั้ง
ซู: "แล้วคุณคิดจะกลับไปไหม" = คุณคิดจะทำอีกไหม
อาจารย์ฝรั่ง: "ไม่กลับไปแล้ว" = ผมไม่คิดจะพยายามฆ่าตัวตายอีกแล้ว

ในเรื่องอาจเหมือนแค่สัมภาษณ์ก็จริง แต่เหมือนสื่อถึง ความพยายามในการฆ่าตัวตาย บางคนทำซ้ำๆ ก็รู้สึกกลัวนะแต่ก็ไม่ได้กล้าทำจริงๆ 
แต่คนที่คิดอยากจะฆ่าตัวตายจริงๆ มันไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่ลังเล มันว่างเปล่า มันไปเลย

"เจ๊จะไปอยู่แล้ว มันก็ไม่เกี่ยวกับเจ๊แล้วไหม"
คนตายถ้าตายไปแล้ว คนที่จะอยู่ก็ต้องดำเนินชีวิตต่อไป 

"ไม่มีอะไรที่เป็นของเรา แม้แต่ร่างกาย เราถูกลวงให้รู้สึกว่าใช่ แล้วมันก็จะผลักเราออกไปและเราก็ทำกับคนอื่นเช่นก้น"
เพราะร่างกายไม่ใช่ของเรา ก็แค่สสาร ตายไปก็เอาไปไม่ได้

 ผู้ป่วยซึมเศร้ามักมีปัญหารุมเร้าที่พูดออกไปไม่ได้ และสร้างปัญหาให้คนรอบข้างบ่อยครั้ง

ในฉากร้านก๋วยเตี๋ยวที่เบลล์ปกป้องซู
เบลล์: "นี่หาว่าฉันหรอ" "ฉันไม่ควรไปยุ่งปัญหาของเธอเลย" 
ผู้ป่วยซึมเศร้ามักมีปัญหาชีวิต ไม่กล้าพูดอะไรมากไม่ได้นัก มีความเก็บกด ครั้นมีเพื่อนอยากช่วย ก็กลายเป็น เพราะทำให้สถานการณ์แย่ลง

"เราอยากจะเข้าใจเธอนะซู แต่เราไม่เข้าใจ ยิ่งเราเข้าไปใกล้เธอเท่าไหร่ ก็เหมือนเธอผลักออกมาเท่านั้น"
ผู้ป่วยซึมเศร้าต้องการการดูแลอย่างใกล้ชิด ลึกๆต้องการกำลังใจ แต่ก็กลัวถ้าใครจะเข้ามาสนิทสนมเกินไป ชอบสร้างกำแพงขึ้นมาเสมอ บางครั้งก็พูดจาแย่ๆ ทำตัวแย่ๆ กลายเป็นผลักไสคนใกล้ตัวออกไปซะเอง