สืบเนื่องมาจากการจดหมายของจงฮยอนต่อเพื่อนของเขาที่เอ่ยถึงโรคซึมเศร้า  มีความรู้สึกว่าเรื่องของพี่เขาคล้ายๆกับเรื่องของเรา
เห็นพี่เขาแล้วนึกถึงตัวเองสมัยเป็นโรคซึมเศร้า(ขั้นหนัก)ที่วางแผนฆ่าตัวตาย(แต่ไม่กล้าทำเพราะกลัวต้องตายซ้ำๆอยู่ที่เดิมไม่ได้ไปไหน)

1)จากการวิเคราะห์ของเรา พี่เขาน่าจะเป็นโรคนี้มาจากความเครียด(ขอเดาว่าเพราะถูกกดดัน+กดดันตัวเองในการทำเพลง) พอเครียดมากเกินไป สารในสมองก็จะส่งผลให้เกิดความเศร้า
2)ถ้าถามว่าเป็นไปได้ยังไง พี่เค้าดูร่าเริงดี ก็ขอตอบว่า คนที่เป็นโรคนี้ไม่จำเป็นต้องแสดงอาการเศร้าตลอดเวลา ส่วนมากมันจะเป็นเวลาอยู่คนเดียว ก็จะคิดมากแล้วเกิดอาการเศร้า ยิ่งช่วงฤดูหนาว แสงแดดน้อย มันทำให้เศร้าง่าย(หมอเคยบอกไว้)
3)เรารู้สึกสงสารพี่เขา ส่วนตัวเราว่าหมอของเขาไม่ดีพอ ประกอบกับคนรอบข้างที่ไม่ปรับตัวต่อโรคนี้(คนป่วยต้องการกำลังใจ ไม่ใช่การบอกให้ปรับmind set) เพราะคนมักเข้าใจผิดว่าโรคนี้มันเกี่ยวกับระบบความคิด ทั้งๆที่จริงๆแล้วมันเกี่ยวกับสารในสมอง และวิธีรักษาคือการกินยา(เท่านั้น)
4)บางคนสงสัยว่า ข่าวไม่มีหลุดบ้างหรอ ที่พี่เขาป่วย ส่วนตัวเราว่าดีแล้วที่ไม่หลุด เพราะถ้าหลุด มันก็ต้องมีคววิจารณ์ในแง่ลบ ละยิ่งพี่เค้าเป็นคนเครียดๆอยู่ ก็อาจะทำให้อะไรๆแย่ลงไปอีก ไม่มีใครหรอกที่ภูมิใจในการป่วย(ไม่ว่าโรคไหนก็ตาม)
5)ทำไมต้องฆ่าตัวตายในเมื่อก็ไปหาหมอแล้ว ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าลักษณะการกระทำของพี่เค้าดูเหมือนจะมีการวางแผนมา(ดีแล้ว) แต่ในเมื่ออาการไม่ดีขึ้นแต่กลับแย่ลง(ไม่ว่าเพราะอะไรก็ตาม) สิ่งที่เขาเลือกทำก็คงเป็นสิ่งที่'ดี'ที่สุดสำหรับตัวเขาเอง เขาไม่ได้อ่อนแอ พี่เค้าสู้(กับตัวเอง)อย่างเต็มที่ที่สุดแล้ว ความบ้าไม่ได้ทำให้เกิดโรคซึมเศร้า แต่โรคซึมเศร้าต่างหาก...ที่ทำให้คนเป็นแบบนี้
6)ขอให้เรื่องของพี่เค้าเป็นอุทาหรณ์สอนหลายคน ให้อย่ามองข้ามโรคนี้ อย่าเข้าผิดกับโรคนี้ อย่าให้การกระทำ(สิ้นคิด)ของตนไปส่งผลกระทบของคนป่วย คุณโยนหินลงไป คุณก็ไม่หรอกว่ามันจะไปจมอยู่ในส่วนไหนของทะเล เฉกเช่นเดียวกับคำพูด ที่คุณไม่รู้ว่ามันจะกระทบจิตใจของผู้ฟังแค่ไหน

ขอให้พี่คิมจงฮยอนไปสู่สุขติ
ขอให้ครอบครัว วงชายนี่และแฟนคลับ(ชยาวอล)เข้มแข็ง และเดินหน้าทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด

เรื่องนี้เป็นความคิดเห็นส่วนบุคคล ขออภัยหากท่านไม่พอใจ
ขอบคุณ