มองซ้ายขวาว่าใคร   อย่าคิดว่าไม่มีใครเห็น
" เรื่องนี้เป็นเรื่องของแฟนเพจ คนนึงที่ต้องเจอกับเรื่องราวที่น่าขนลุกกับที่ทำงานใหม่ของเขา "

    สวัสดีครับ ผมสมมุติว่าผมชื่อ  อำพล เป็นเป็นข้าราชการครูบรรจุใหม่  ณ โรงเรียนในหมู่บ้านเล็กๆทางภาคอีสานตอนบน ธรรมชาติที่ยังไม่มีความเจริญ
มาทำให้มันเสียหายมากนัก คนในหมู่บ้านก็เป็นกันเอง โรงเรียนที่ผมพักมีบ้านพักครูครับแต่มันไม่สามารถอยู่ได้เนื่องจากสภาพก็เป็นไปตามการเวลา
ผมจึงมาเช่าบ้านในหมู่บ้าน เพื่อรอการบูรณะบ้านพักครู บ้านหลังนี้เป็นบ้านของพี่ครูที่โรงเรียนนั่น เป็นบ้านของลูกสาวแกที่มีสามีเป็นชาวต่างชาติ จึงทิ้งบ้านไว้ไม่มีใครอยู่ ทางพี่แกเลยให้ผมเช่าอยู่แก้ขัด  ทางไปโรงเรียนไม่ไกลนักแต่มีทางลัดผ่านไปทางหลังหมู่บ้านที่ใกล้กว่า เล้นทางนี้ร่มรื่นไปด้วยต้นไผ่ที่เอนต้นเข้าหากันเป็นอุโมงค์ ร่มรื่นดีนัก ผมชอบมากที่จะผ่านเส้นทางนี้ ตอนกลางวันก้มีชาวบ้านสัญจรเส้นนั้น ด้วยเช่นกัน แต่พอตอนกลางคืนเส้นทางนี้จะเปลี่ยวมากไม่มีใครผ่านเลย ผมเคยผ่านไปครั้งนึง น่ากลัวมาก กลัวคนมากกว่ากลัวผี เพราะผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ การทำงานผมก็ผ่านไปได้เกือบปี ชีวิตที่นี่มันเรียบง่าย สบายใจ เด็กก็น่ารักชนตามวัยของเด็ก  ทุกวันผมจะผ่านอุโมงค์ไผ่นี้ไปกลับโรงเรียน จนเรื่องก็เกิดจากความมักง่ายของผมเอง 
ผมปวดฉี่มากพอขับรถออกจากโรงเรียนคิดว่าจะไปเข้าที่บ้าน แต่มันไม่ไหวจริง จึงจอดรถที่กอไผ่ใหญ่แล้วเดินเข้าไปทำธุระ ผู้ชายฉี่ไหนก็ง่าย
แต่ความน่าสะพรึงกำลังตามมา  เมื่อผมทำธุระเสร็จก็ขับรถมอไซกลับบ้าน  คืนนั้นผมฝันเป็นฝันที่ตอนแรกมันคือฝันที่ดีสุดๆ แต่จำไม่ได้ว่าฝันว่าอะไร จำได้อย่าเดียวคือ มีเสียงผู้หญิงมาเรียกอยู่หน้าบ้าน " พี่จ๋าาาาาาาาาาาา" ความรู้สึกคือเห็นผู้หญิงสวยมากจากนั้นก็จำความฝันไม่ได้อีก ตื่นอีกทีก็เช้าแล้ว  แต่สิ่งที่
น่าแปลกคือกางเกงผมผมถอดกางเกงทำไม ละเมอถอดกางเกงหรอ ที่นอนก็เลอะไปหมด คุณผู้ชายคงรู้ว่าเลอะอะไร ผมฝันเปียกหรอ ตอนนั้นผมคิดว่าเป็นเพราะห่างเรื่องนี้นานก็คงฟุ้งซ่านไป มีเมียเป็นนางทั้ง 5 นาน พอฝันเห็นผู้หญิงหน่อยคิดลามกไปได้ ไอ้พลเอ้ย!