เราพาเทอไปหาหมอแล้วค่ะแต่ไปครั้งเดียวก็ไม่ไปอีกจนหยุดยาอาการกลับมาเหมือนเดิมเพิ่มเติมคืออารมณ์ฉุนเฉียวง่าย โมโหมากๆสักพักก็ร้องไห้ อะไรทั้งหลายแหล่จะโทษเป็นความผิดเราเสมอ เพือนคนอื่นก็บอกให้ปล่อย แต่เรากลัวเขาคิดสั้นจังค่ะเขาไม่มีใครแล้วคนรอบตัวก็ไม่มั ครอบครัวแตกแยกแม่หนีไปกับลูกคนเล็กทางอีสาน พ่อแต่งงานใหม่ไปอยุ่กรุงตอนนี้คือเทอเคว้งและตัวคนเดียว เรารักเพื่อนและเป็นห่วงมากค่ะแต่ช่วยไรมากไม่ได้ 

ผ่านมานานๆเข้าเราเริ่มติดการคิดมากจากเขาเริ่มเศร้าแบบไม่รุ้สาเหตุจากคนร่าเริงไม่คิดมากกวนตีนคนอื่นไปวันๆจากชอบเข้าสังคมก็ต้องมาจมอยุ่กับเขานั่งฟังเขาระบายแต่พอเราพุดบ้างเขาก็โมโห เราเริ่มรุ้สึกไม่มีความสุขต่างจากตอนคุยกับเพื่อนนอกกลุ่มสนุกสนานเฮฮาแต่อยุ่กับเขามันมีแต่ความทุกข์ค่ะ