แม้มฤคลึกลับผู้คลับคล้าย
มีร่างกายอย่างกะมนุสสา
คือกินนรกินรีก็มีมา
มฤคามฤคีมีมากมาย

มีกินนรสองตัวผู้ผัวเมีย
ยืนนัวเนียแนบร่างไม่ห่างหาย
ทั้งรัญจวนหวนไห้ไม่วางวาย
ร้องฟูมฟายกอดจูบลูบไล้กัน

พระราชามาเห็นเป็นงุนงง
โอ้โฉมยงเป็นใครไยโศกศัลย์
จักถามดูให้รู้ผู้ไหนนั้น
เนื้อโนมพรรณมนุษย์พิสุทธิ์ดี

ส่งสัญญาณจุจุดุสุนัข
แล้ววางพักธนูไว้ในวิถี
ค่อยเข้าไปถามไถ่ในคดี
กินรีกินนร อย่าร้อนใจ

แม้เหมันต์ฤดูยังรู้ผ่าน
ก็แล้วท่านทั้งสองตรองไฉน
ยังตั้งตาตระกองร้องร่ำไร
ถึงหวนไห้ร่ำร้องนองน้ำตา

ท่านนั้นหรือคือมนุษย์สุดจะรู้
ท่านทั้งคู่เป็นใครไฉนหนา
มีรูปร่างอย่างกะมนุษย์มนา
โลกรู้ว่าท่านเล่าเหล่ากอใด

ข้าแต่พราน พงษ์เผ่าพวกเราหนา
มฤคาคือเนื้อเป็นเชื้อไข
มีรูปร่างอย่างมนุษย์พิสุทธิ์ใด
พวกเราไซร้แค่สัตว์ติรัจฉานา

แม่น้ำนั้น มัลละคิริน่ะ
ติกูฏะสินธูมีอยู่หนา
ปัณฑะระกะนทีเย็นดีน๊า
กินนรานั่นเทียวท่องเที่ยวไป

เจ้าทั้งสองร้องร่ำจนพร่ำเพรื่อ
ทุกข์ล้นเหลือลำบากมากไฉน
เดี๋ยวกอดจูบลูบคลำจนร่ำไร
จึงร้องไห้กันหนอบ่สร่างซา

เจ้าทั้งสองร้องร่ำจนพร่ำเพรื่อ
ทุกข์ล้นเหลือลำบากมากนักหนา
เดี๋ยวกอดจูบลูบคลำพร่ำพรรณนา
บ่นเพ้อหาอะไรไฉนกัน

เจ้าทั้งสองร้องร่ำจนพร่ำเพรื่อ
ทุกข์ล้นเหลือหรือหนอบ่สุขสันต์
เดี๋ยวกอดจูบลูบคลำพร่ำรำพัน
เจ้าโศกศัลย์อะไรไหนบอกมา

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้๑๘๗.

สาฬูรสงฺฆญฺจ นิเสธยิตฺวา, ธนํ กลาปญฺจ โส นิกฺขิปิตฺวา;
อุปาคมิ วจนํ วตฺตุกาโม, ยตฺถฏฺฐิตา กิมฺปุริสา อเหสํฯ

มีกินนรสองสามีภรรยายืนกันอยู่ ณ ที่ใด ท้าวเธอประสงค์จะตรัสถาม
จึงทรงห้ามหมู่สุนัข และเก็บแล่งธนูไว้แล้วเสด็จเข้าไปใกล้ ณ ที่นั้น.

๑๘๘.

หิมจฺจเย เหมวตาย ตีเร, กิมิธฏฺฐิตา มนฺตยวฺโห อภิณฺหํ;
ปุจฺฉามิ โว มานุสเทหวณฺเณ, กถํ นุ ชานนฺติ มนุสฺสโลเกฯ

ตรัสถามว่า ล่วงฤดูหนาวแล้ว เหตุไร เจ้าทั้งสองจึงมายืนกระซิบ
กระซาบกันอยู่เนืองๆ ที่ริมฝั่งเหมวดี ณ ที่นี้เล่า เราขอถามเจ้าทั้งสอง
ผู้มีเพศเหมือนกายมนุษย์ ชนทั้งหลายในมนุษยโลก จะรู้จักเจ้าทั้งสองว่า
เป็นอะไร?

๑๘๙.

มลฺลํ คิรํ ปณฺฑรกํ ติกูฏํ, สีโตทกา อนุวิจราม นชฺโช;
มิคา มนุสฺสาว นิภาสวณฺณา, ชานนฺติ โน กิมฺปุริสาติ ลุทฺทฯ

ข้าแต่ท่านพราน เราทั้งสองเป็นมฤค มีเพศพรรณปรากฏเหมือนมนุษย์
เที่ยวอยู่ตามแม่น้ำเหล่านี้ คือ มาลาคิรีนที ปัณฑรกนที ติกูฏนที ซึ่งมี
น้ำใสเย็นสนิท ชาวโลกรู้จักเราทั้งสองว่า เป็นกินนร.

๑๙๐.

สุกิจฺฉรูปํ ปริเทวยวฺโห, อาลิงฺคิโต จาสิ ปิโย ปิยาย;
ปุจฺฉามิ โว มานุสเทหวณฺเณ, กิมิธ วเน โรทถ อปฺปตีตาฯ

เจ้าทั้งสองเหมือนได้รับความทุกข์ร้อนเสียเหลือเกิน ปริเทวนาอยู่
เจ้าทั้งสองมีความรักกัน ได้สวมกอดกันสมความรักแล้ว
เราขอถามเจ้าทั้งสองผู้มีเพศพรรณดังกายมนุษย์ เหตุไร เจ้าทั้งสอง
จึงร้องไห้อยู่ในป่านี้ไม่สร่างซาเลย?

๑๙๑.

สุกิจฺฉรูปํ ปริเทวยวฺโห, อาลิงฺคิโต จาสิ ปิโย ปิยาย;
ปุจฺฉามิ โว มานุสเทหวณฺเณ, กิมิธ วเน วิลปถ อปฺปตีตาฯ

เจ้าทั้งสองเหมือนได้รับความทุกข์ร้อนเสียเหลือเกิน ปริเทวนาอยู่
เจ้าทั้งสองมีความรักกัน ได้สวมกอดกันสมความรักแล้ว
เราขอถามเจ้าทั้งสองผู้มีเพศพรรณดังกายมนุษย์ เหตุไร เจ้าทั้งสอง
จึงมาบ่นเพ้ออยู่ในป่านี้ ไม่สร่างซาเลย?

๑๙๒.

สุกิจฺฉรูปํ ปริเทวยวฺโห, อาลิงฺคิโต จาสิ ปิโย ปิยาย;
ปุจฺฉามิ โว มานุสเทหวณฺเณ, กิมิธ วเน โสจถ อปฺปตีตาฯ

เจ้าทั้งสองเหมือนได้รับความทุกข์ร้อนเสียเหลือเกิน ปริเทวนาอยู่
เจ้าทั้งสองมีความรักกัน ได้สวมกอดกันสมความรักแล้ว
เราขอถามเจ้าทั้งสองผู้มีเพศพรรณดังกายมนุษย์เหตุไร เจ้าทั้งสอง
จึงเศร้าโศกอยู่ในป่านี้ไม่สร่างซาเลย?

: ยังมีต่อ