กาลครั้งนั้น ภัลลาติยราช
เสด็จยาตรป่าเปลี่ยวเที่ยวไฉน
ผู้ผู้เดียวท่องเที่ยวลดเลี้ยวไป
เสด็จไกลจากรัฐพลัดนคร

ใช้ชีวิตอิสระเสรีชน
หลีกเลี่ยงคนอยู่ยั้งดั่งไกรสร
เพียงสุนัขคู่ใจไว้แทรกซอน
เที่ยวตะลอนป่าปิ่มหิมพานต์

เสด็จเข้าภูเขาคันธมาทน์
พฤกษชาติสลวยห้วยละหาน
พันธุ์ไม้ดอกดาษดื่นน่าชื่นบาน
ผลาหารพืชผลปะปนกัน

รมณียสถานย่านถิ่นนี้
น่ายินดีราววนะป่าสวรรค์
มีหมู่สัตว์สารพัดสารพัน
แวะเวียนกันคลุกเคล้าเพาพนา

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้๕๐๔. ภลฺลาติยชาตกํ (๘)

๑๘๖.

ภลฺลาติโย นาม อโหสิ ราชา, รฏฺฐํ ปหาย มิควํ อจาริ โส;
อคมา คิริวรํ คนฺธมาทนํ, สุปุปฺผิตํ กิมฺปุริสานุจิณฺณํฯ

ได้มีพระราชาทรงพระนามว่า ภัลลติยะ ทรงละรัฐสีมา เสด็จประพาส
ป่าล่ามฤค ท้าวเธอเสด็จไปถึงคันธมาทน์วรคีรี มีพรรณดอกไม้บาน
สะพรั่ง ซึ่งกินนรเลือกเก็บอยู่เนืองๆ

: ยังมีต่อ