เมื่อ3ปีที่แล้วอายุ 17 เคยกินยาฆ่าตัวตายด้วยเรื่องครอบครัว แฟน วัยเรียน แต่รอดมาได้ จนมาถึงปัจจุบัน อายุ 20 เริ่มมีแฟนใหม่หลังจากที่เลิกกับคนเก่าไปเกือบปี ชีวิตก่อนหน้านี้ที่โสด มันดีมาก อาจมีเหงา มีซึมบ้าง แต่ไม่หนักมาก จนมามีแฟนคบได้ 2-3 เดือน ชีวิตตอนที่เริ่มคบกันจนตอนนี้บอกเลยว่าอารมณ์เราแปรปรวนมาก จะเกิดอาการอยู่คนเดียวไม่ได้ ไม่อยากอยู่คนเดียว เพราะมันจะคิดฟุ๊งซ่านตลอด นอนไม่หลับ อยากออกไปเที่ยว ไปเจอผู้คน เพราะแฟนเราไม่มีเวลาให้ตั้งแต่แรกที่คบกัน จะรู้สึกโดดเดี่ยว แต่ถ้าออกไปเจอเพื่อน จะรู้สึกดีมาก อารมณ์จะคนละขั้วกับตอนอยู่คนเดียวมากๆ แต่ดีตรงที่ไม่มีความคิดที่จะฆ่าตัวตายแล้ว แค่ไม่อยากอยู่คนเดียวแค่นั้นเอง ที่เราสังเกตตัวเองได้เลยคือเราเป็นคนงี่เง่า งอแง จู้จี้ จุกจิก แต่พอมีแฟนใหม่ที่เป็นผู้ใหญ่ ต่างคนต่างทำงาน ไม่ค่อยมีเวลาทั้งคู่ เราเลยมีการฝืนอารมณ์ตัวเองตลอดเวลา ว่าจะไม่งี่เง่า งอแง หรือไปจู้จี้กับเขามาก เราเลยหงุดหงิดง่ายเพราะมันต้องฝืนอารมณ์ตัวเองอยู่ตลอดเวลา ต้องคอยฝืนตัวเองทั้งๆที่ในใจมันแทบจะระเบิดออกมาเหมือนเด็กที่ยังไม่โต ไม่มีเหตุผล เพียงเพราะเราอยากจะมีความรักแบบผู้ใหญ่บ้าง
สรุปคือ เราไม่อยากอยู่คนเดียวเพราะจะคิดมาก คิดฟุ๊งซ่าน เรากำลังฝืนอารมณ์ตัวเองตลอดเวลา เลยหงุดหงิดง่าย
แบบนี้เราจะเป็นโรคทางจิตไหม ต้องปรึกษาจิตแพทย์ไหม
หรือที่เป็นอยู่เป็นเพราะเรามีแฟน เพราะปกติก็เป็นคนคิดมากอยู่แล้ว