สวัสดีค่ะ เป็นกระทู้เเรก ที่อยากเขียนถึงคนรักเก่า เพราะไม่รู้จะทำวิธีไหนให้เขารับรู้เพราะเขาตัดการเชื่อมต่อกับเราทุกทาง

ซึ่งทุกสิ่งที่เขาทำ เขาทำเพื่อเรามาโดยตลอด คบกันมาได้ประมาณ 8 เดือน เรากับเขาต้องห่างกัน เพราะเราต้องขึ้นมาเรียนและทำงานที่ กทม ส่วนเขาอยู่สุราษ ซึ่งเป็นอะไรที่เเย่มากๆ ที่ต้องห่างกับคนที่เรารัก เพราะหน้าที่เเละเงินทองที่มีจำกัด เราสามารถลงไปหาเขาได้เเค่เดือนละครั้ง หรือ2เดือนครั้ง ทุกครั้งที่จะห่างกัน มันบีบหัวใจทุกครั้ง เขากับเราเวลาว่างไม่ตรงกัน เเฟนฝึกงานเช้าถึงเย็น เราขายของตอนเย็นถึงตี1 กลายเป็นว่าเราไม่ได้คุยกันเลย เราทั้ง2คนเริ่มชินกับการห่างกัน เเต่เเฟนเราเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายตลอด ยอมเรา ฟังเรา อดทนทุกๆอย่าง แต่เราทำร้ายเขาทั้งคำพูดเเละการกระทำของเรา ช่วงต้นปีที่ผ่านมาเป็นเราเองค่ะที่มีคนอื่น เเต่เราก็ไม่ได้รักคนใหม่หรืออะไรนะคะ เราเเค่หาเพื่อนมากกว่า เเละเราก็ไม่ได้คิดอะไรกับคนใหม่เกินเพื่อนเลย เราเริ่มห่าง กับเเฟนเรา ไปไหนไม่ค่อยบอกเพราะไม่อยากมีปัญหา เราชอบโมโหเเละขึ้นเสียงใส่เขาเขาก็ทำได้เเค่ยอมเรา เราอวดเก่งอวดดีมาตลอดโดยที่คิดว่าเขารักเร เขาจะไม่มีทางไปไหนจากเราได้หรอก จนปลายเดือนเมษาที่ผ่านมาเราบอกเลิกเขา เเละไล่เขามาตลอด พอเราลองเลิกกับเขาจริงๆได้ 1 อาทิต เรารู้เลยว่า การไม่มีเขามันเเย่มากๆ หลังจากนั้นเราเริ่มรู้ตัวเเละคิดได้ เรากลับไปง้อเขาทุกวิถีทาง เเต่เขาก็บล๊อคเราทุกอย่าง เราลงไปหาเขาที่สุราษ ทั้งๆที่มีเงินเเค่ไม่กีร้อย. เราทักเพื่อนเขาไปเพื่อให้เขามาเจอเราหน่อยเราจะขาดใจอยู่เเล้ว ใช่เขายอมมาเจอเรา แต่สายตาของเขาไม่มีเยื่อใยให้เราสักนิดเดียว เราร้องอ้อนวอนเขาอ้อนวอนให้เขากลับมา เราคิดเเค่ว่าเราจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขาจริงๆ แต่เขาตอบกลับมาว่า มันสายไปแล้ว เราก็รับไม่ได้หรอกเเต่ก็ต้องทนให้ได้

เรารักเขามากจริงๆนะเราให้เขาได้ทุกอย่างที่เราพอจะหาให้ได้เลย ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราเเค่คิดว่าความดีเเละความรักที่เราก็มอบให้เขา 

เขาลืมไปหมดเลยหรอ ทุกวันนี้ไม่มีวันไหนที่เราหยุดร้องสักวัน เราขอเเค่ให้เขากลับมาถึงเเม้จะไม่มีโอกาสเลยสักนิดเดียว ถ้ามันส่งถึงเขาได้จริงๆ ก็ขอให้เขาเขารับรู้ด้วยนะ ว่าเรายังรักเเละรอ กลับมาหาเราได้ตลอดเลยนะ เราเเค่ขอโอกาสให้เราเเก้ตัวสักครั้ง 😢😔