เรากับแฟนอยู่ห่างกันเกือบปีแล้วค่ะ เขาเซ็นสัญญาไปเป็นแพทย์อาสาและเรียนต่อที่ ตปท. เราเป็นพยาบาลทำงานอยู่ที่ไทย เขาอายุจะเข้า36เดือนนี้ค่ะ เรา27 ตลอดเวลาที่รู้จักกันมาเขาน่ารัก เอาใจใส่ เทคแคร์ ให้เกียรติเรามากและด้วยความที่เราอยู่ในสายงานเดียวกันมันทำให้เราคุยกันรู้เรื่อง ไม่ว่าจะหยิบยกเรื่องไหนมาแชร์กันก็เข้าใจโดยไม่ต้องมานั่งอธิบายอะไรให้ฟัง  แต่มีอยู่เรื่องนึงที่เราไม่ชอบคือความมีแบบแผนเกินไป ประมาณว่าแพลนอนาคตไว้จนทะเลาะกัน เพราะเขาต้องการให้เป็นอีกอย่างแต่เราอยากเป็นอีกอย่าง เขาต้องการให้เราทำแบบที่เขาอยากให้เป็น เข้าใจค่ะว่าอยู่ห่างกันและด้วยความพี่เขาอายุมากแล้วเขาต้องการวางแผนครอบครัว แต่บางครั้งเราไม่ต้องซีเรียสขนาดนั้นปะ กุ๊กกิ๊กๆเหมือนแต่ก่อนบ้างก็ได้  ช่วงหลังๆชอบออกคำสั่งจนเราไม่เป็นตัวของตัวเอง และรู้สึกว่าเราต้องเป็นฝ่ายตามง้อ ซึ่งที่จริงเราควรเป็นฝ่ายงอนนะ อ่ะ เช่น มีอยู่ครั้งนึง ตอนนั้นพี่เขาบอกให้เราไปดูโครงการบ้านตามแบบที่เขาอยากได้ ในทำเลที่เขาต้องการ แต่เราต้องการอีกแบบและทำเลอีกแห่ง ปกติถ้าเขาแพลนที่จะให้เราอยู่ด้วยกันเขาต้องตามใจเราปะ เราขี้เกียจทะเลาะเลยพูดออกไปว่า โอเค..บ้านพี่ เงินพี่ซื้อ แล้วแต่เลย ไม่ต้องมาถามเราว่าชอบไหม.. แค่นี้ล่ะค่ะ เขาโกรธและเสียใจมากจนแทบร้องไห้ ขอร้องเราว่าไม่พูดแบบนี้อีกนะ คือเราก็ต้องตามง้อ ขอโทษ จะไม่พูดแบบนี้อีก บางทีก็แอบบคิดนะว่า เราผิดหรอ โอเคเรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องปกติของทุกคน แต่เรื่องเล็กๆในชีวิตประจำวันนี่แหล่ะชวนทะเลาะได้ทุกวันที่คุยกันเกิน40นาที 55555+++ เข้าเรื่องเลยละกันเนาะ ร่ายยาวเหลือเกิน เรื่องมีอยู่ว่า ล่าสุดปะทะอารมณ์กันรุนแรงค่ะ จากเรื่องอะไรขออนุญาตไม่พูดนะคะ แต่ไม่ใช่เรื่องมือที่3แน่นอน วันนั้นเราอยู่เวรด้วย คนไข้เยอะมาก ทางโน้นก็งี่เง้าสุดๆเลยให้เราทำธุระให้หลายอย่างวุ่นวายไปหมด เอาจริงๆเขาเป็นผู้ใหญ่ที่ขี้น้อยใจมากคนนึงเลยแหล่ะ เขาทำตัวน่าหงุดหงิดมากวันนั้น เราพูดแรงไปหน่อยพูดเสร็จเราก็รีบวางเลยเพราะต้องทำงาน พอเราว่างเลยไลน์ไปหา ก็พิมพ์เยอะอยู่(ผสมบ่นและต่อว่าเล็กน้อย) แต่ไม่ได้ใส่อารมณ์โกรธอะไรลงไปเลยนะ ทำนองจะง้อ แต่เป็นการเตือนใจพี่เขามากกว่า เขาคงโกรธเรามากมั้ง ไม่อ่านไลน์เราเลย มาอ่านอีกที่วันรุ่งขึ้น หลังจากอ่านแล้วก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆกลับมา ไอเราก็รอนะ รอว่าเดี๋ยวหายโกรธคงโทรมา ตอนนั้นเราก็นึกหยิ่งอะไรไม่รู้ คิดแต่ว่า โอเค ถ้าเขาไม่โทรมาไม่ตอบไลน์ ครั้งนี้เราก็จะไม่เป็นฝ่ายง้อเขาก่อน อาทิตย์แรกอยู่ได้โดยไม่เป็นไรเพราะยังถือคติอยู่ว่าคุณไม่แคร์ฉันก็จะไม่แคร์คุณ แต่ช่วงหลังๆมานี้เราเริ่มคิดถึงค่ะ คิดถึงมากเหมือนกันนะ คนที่เคยถามว่ากินข้าวยัง อยู่เวรไหม คนไข้เยอะป่าว บอกฝันดี ปลุกแทนนาฬิกา เวลาไปไหนต้องส่งรูปรายงาน มันไม่มีแล้วอ่ะ ไลน์อันเดิม เบอร์เดิม เราไม่ได้บล็อกไม่ได้เปลี่ยนเบอร์ ขนาดเราคิดถึงเขาเรายังคิดจะทำอะไรสักอย่างเลย แล้วถ้าเขาคิดถึงเราเหมือนกันเขาจะไม่พยามทำอะไรเลยหรอ เหตุผลนี้ล่ะค่ะที่ทำให้เราทำใจแข็งไม่ยอมง้อขอคืนดีกับเขา...... แต่พน. วันเกิดเขาแล้วค่ะ ทำไงดี คิดถึง แต่ไม่กล้าโทรไป กลัวเขาไม่เหมือนเดิม ขอบคุณที่รับฟัง