คบกันแฟนมาสามปีกว่าแล้วค่ะ

แต่เดือนที่แล้วทะเลาะกันนิดหน่อย เราเป็นฝ่ายเริ่มเอง

ทะเลาะเรื่องที่ช่วงหลังๆ รู้สึกว่าเราเหมือนไม่ได้เป็นแฟนกัน ห่างกันไปเรื่อยๆ

ไม่ค่อยได้คุยกัน (เรากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกันค่ะ)  กลายเป็นคุยเผินๆ สั้นๆ ช่วงกลางวัน

แต่ตอนกลางคืนก็ไม่ได้ค่อยได้คุยแล้ว เพราะเค้าจะหลับไปก่อน

(ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่จะมีเวลาพิเศษๆ คุยกันก่อนนอน เรื่องนู้นเรื่องนี้)

เราเคยคุยกับเค้านานแล้วและก็หลายครั้งแล้วว่า เราขอเวลาบ้างได้มั้ย ซักห้านาทีก่อนนอนก็ยังดี

เค้าก็ขอโทษเรา แต่เป็นแบบเดิม จนเรารู้สึก ห่อเหี่ยวไปเรื่อยๆ

.........................................................................................................................................................................

ครั้งล่าสุดเดือนที่แล้วเราทนไม่ไหวเราเลยโทรหาเค้า เค้าก็ไม่โทรกลับ

กลางคืนก็ไม่โทรมา เราเลยโทรไป เค้ารับบอกหลับแล้ว

เราเลยส่งแมสเสจไปคืนนั้น บอกว่าเราจะไม่มีใจจะรอเค้าทุกๆ คืนแล้วนะ เสียใจมาก และแมสเสจสุดท้ายก็บอกว่าเราขอโทษ เราจะไม่งี่เง่ากับเค้าอีกแล้ว (เรางอนและโกรธค่ะตอนนั้น)


แล้วเค้าก็ไม่มาง้อเราเลย ไม่โทรหาเราเลย (ปกติเวลาทะเลาะกัน ส่วนใหญ่เป็นเรื่องเค้าเข้าใจเราผิด เราจะง้อเค้าตลอดค่ะ แม้เค้าจะผิดเราก็ต้องง้อ เพราะเค้าจะหนี ไม่เคลียร์ เงียบ เราจะโทรไปปรับความเข้าใจตลอด แต่ครั้งนี้เราทนไม่ไหวจริงๆ เลยลองเงียบๆ ไปบ้าง ดูซิเค้าจะทำยังไง)

เค้าก็ไม่สนใจเราจริงๆ ค่ะ ....... ครึ่งเดือน มีแมสเสจมาอันเดียว บอกว่า คิดถึงเราแทบขาดใจ (แล้วไงอ่า)

แล้วก็หายไปอีกครึ่งเดือน คือไม่ถามเราซักคำว่าเรารู้สึกยังไง

ทุกวันนี้เราก็มีคำถามค่ะว่าทำไมเค้าทิ้งเราไปดื้อๆ

ทั้งๆ ที่ก็รักกันมากมายมาก่อน คบกันมาตั้งเกือบสี่ปี กับครอบครัวเค้าก็เจอกันมาแล้ว ผ่านเรื่องราวสุขทุกข์อะไรมาก็พอสมควร

แต่เรามาคิดๆ ดูแล้ว ................. ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน

เค้าเลือกที่จะหนีเราไป ส่วนเราเองเป็นคนตามเค้ากลับมาปรับความเข้าใจ
(เค้าบอกว่าเค้ารู้ว่าเค้าเอาแต่ใจ หลายๆ ครั้งเค้าถึงกับบอกว่าเค้าสงสารเราที่ต้องมาคบกับเค้า แต่เราเสียใจมากกว่าที่เค้ายังเป็นอย่างเดิมโดยไม่เปลี่ยนแปลง)

เราทำถูกแล้วใช่มั้ยคะ ที่.......... ไม่ได้กลับไป


เราคิดถึงเค้ามากๆ แต่ทุกครั้งเวลามีปัญหากลับเป็นเราฝ่ายเดียวที่ต้องทำความเข้าใจกับทุกๆ สิ่งรวมทั้งดึงเค้ากลับมาเวลาเค้าหายไป


เราไม่ควรกลับไปแล้วใช่มั้ยคะ