เรื่องมีอยู่ว่า.. เราคบกับแฟนคนนี้มา3ปีแล้ว ก็จะอยู่ด้วยกัน ที่บ้านเขา (แต่ก็มีกลับบ้านบ้าง) แต่เมื่อปีที่แล้ว อยู่ดีๆเขาก็มาบอกว่า เขาหนะจะไปหายาย อาจจะไปหลายอาทิตย์ ตอนนั้นเราไม่รู้อะไรเลย เราก็งอแงตามประสา แต่เหมือนมันก็ผิดสังเกตอยู่ในใจเล็กๆ เขาดูเศร้าแล้วตาที่เขามองเรามันดูเปลี่ยนไป เราก็เลยแกล้งแซวเขาว่า "ทำไม จะไปนานไม่กลับมาเหรอ555" แล้วเขาก็ร้องไห้ แล้วเราก็เคลียร์นั่งคุยกัน แต่เราก็ไม่ได้ทะเลาะกันนะ ตอนแรกเขาไม่ได้บอกเราว่าจะย้ายไป แค่บอกจะไปอยู่แปปเดียว แต่ทำไปทำไมมาเขาย้ายไปเลย เพราะว่าตอนที่เขาไปเราต้องกลับบ้านเรา จนเรามารู้ว่าเขาขนของของเขาไปหมดเลย คอมเขา เขาก็เอาไปด้วย เราแบบใจสลายมาก ตอนที่ต้องมาเก็บของ ของเราออกจากบ้านเขา เราก็แปลกใจมากๆ เราไม่คิดว่าเขาจะเอาคอมไปด้วย
แล้วช่วงเวลานั้นมันก็ใกล้วันเกิดเขาพอดี ตอนที่คุยกันเราเลยตกลงกันว่าให้เขากลับมาตอนถึงวันเกิดเขาได้ไหม เขาก็บอกว่าเขาจะกลับมานะ แต่พอถึงวันเกิดเขาจริงๆเขาก็ไม่ได้มาหาเรา หลังจากที่เขาย้ายไป
เราก็ยังคุยกัน แต่คุยกันน้อยลง บางทีเราก็ทะเลาะกันก็ไม่คุยกันเลย 3วันบ้าง บางทีก็7วัน เลย เราก็ไม่โทร ไม่ตาม ก็ปล่อย แต่เราก็เสียใจนะ เขาบอกเหตุผลเราว่า เขาไปอยู่หอของพี่ชายซึ่งพี่ชายไปบวชอยู่เขาเลยมาอยู่แทน แล้วที่หอมันก็ไม่ค่อยมีสัญญาณ WiFi โทรศัพท์เขาก็โดนระงับการใช้งานอินเตอร์เน็ตเขาก็เลยติดต่อเราลำบาก เราก็พยายามเข้าใจนะ แบบมีบางอาทิตย์ที่ไม่ติดต่อเรามาเลย เฟสก็ไม่ออน ไม่เล่นเลย พออีกอาทิตย์นึงก็โทรหาเรา เขาพูดมาประโยคหนึ่ง เขาบอกว่าแปลกมากเลย แบบอาทิตย์ที่แล้วเขาไม่ค่อยคิดถึงเรา ไม่ค่อยอยากคุย แต่พอมาอาทิตย์นี้เขาคิดถึงเรามาก อยากคุยด้วยมากๆ (แต่เขาเป็นคนอินดี้จัดๆ อันนี้เราพอเข้าใจ) จนอีกครั้งหนึ่งเขาหายไปประมาณ 7 วัน เพราะทะเลาะกันนี่แหละ เรารอไม่ไหว เราเลยตัดสินใจโทรไป ตอนที่เห็นเขาออนเฟสอยู่ พอโทรมาคุยกันอีกครั้งเราก็เคลียร์ ว่าที่ทำแบบนี้มันยังไง มันมีประโยคนึงที่เขาพูดมาว่า เขามันเลวเอง เขาตั้งใจทิ้งเราแล้วย้ายไปเลย เราก็คุยกันจนเราตัดสินใจเลิกกัน เราก็ไม่ได้ยื้อ และเราก็เขาใจ เราก็เสียใจ แต่อารมณ์ตอนนั้นแบบเขาปล่อยให้เรารอ แบบไม่ติดต่อมา เราไม่อยากค้างคาใจ แต่จริงๆเราไม่ได้เลิกรักกันนะเราก็ยังรักกันอยู่แต่ด้วยความโกรธด้วยแหละก็เลยตัดสินใจเลิกไป (เรารู้สึกได้ ว่าตอนนั้นเขาก็ยังรักเราอยู่) จนผ่านไปเป็นอาทิตย์ตั้งแต่ที่ตัดสินใจเลิกกันน่ะ เรายังคงเสียใจมากๆ ไม่คิดว่าจะเลิกกันจริงๆ เราก็เลยทักไปหาเขา ส่งขค.ไป บอกความรู้สึกไป เขาก็ตอบกลับมา บอกว่าเขาก็ยังรักเราอยู่ คิดถึง เขาก็อยากกลับมาหา หมายถึงกลับมาหาที่บ้านเราอ่ะ แต่ช่วงนั้นมันติดหน้าฝน ซึ่งมันก็ไกลถ้าเขาจะขับมอเตอร์ไซค์มา จากมหาชัย-สระบุรี แล้วก็โทรมาคุยกัน เขาก็แบบร้องไห้ บ่นๆ ยังเป็นเหมือนเดิมเลย เขาเคยบอกว่าเราว่ายังไงวันเกิดเราอ่ะเขาก็จะกลับมาให้ได้ ซึ่งเราก็คิดว่ามันนานมาก ตอนที่เขามันตั้งแต่ช่วงเดือนตุลาคม ปีที่แล้ว ซึ่งวันเกิดเรามันคือ 14 มกราคม ปีนี้ เขาก็บอกว่าจะไม่กลับมาเลยจนกว่าจะวันเกิดเรา เราก็ว่ามันนานมากนะ จะไม่มาเลยจริงๆหรอ?
หลังจากนั้นเขาหายไป หายไป 1 เดือนเต็มๆ แล้ววันที่ครบ 1 เดือนเต็มที่เขาหายไป ตอนนั้นคือวันที่ 21 พ.ย. อยู่ดีๆ เราขี่รถอยู่ เขาก็โทรมา ตอนเราหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเราแบบตกใจมาก เรารีบจอดรถข้างทาง แล้วก็คุยกับเขา เราก็แบบร้องไห้เลย ถามทุกอย่างที่หายไป เขาก็มามาบอกเหตุผลบางอย่าง ว่าที่เขาหายไปเป็นเพราะอะไร เหตุผลของเขามันก็สมเหตุสมผลอยู่ เราเลยเชื่อ เพราะเขาบอกเหตุผลแบบนั้นเราก็เข้าใจ แล้วเขาก็เปิดกล้องมาด้วย บอกว่าเขากำลังจะไปเที่ยวกับแม่ กำลังจะขึ้นรถไฟฟ้า เขาก็บอกว่า เดี๋ยวเขาจะโทรมาใหม่ เราก็โอเค เราเลยวางสายไป แล้วช่วงเย็นๆเขาก็โทรมาอีก แล้วก็คุยกัน เขามาบอกกับเราว่าเดี๋ยวจะกลับมาหาเราในวันเกิดเรา เราก็บอกไปว่าต้องมาให้ได้นะ ถ้าไม่มานะ เราจะโกรธเลย แล้วก็บอกรักบอกคิดถึงเราเหมือนเดิม เหมือนที่เคยเป็น และหลังจากวันนั้นเขาก็หายไปเลย.....
.
.
เราก็รอ จนผ่านมา 1 เดือนเต็มอีกครั้งหนึ่ง เราก็รอว่าเขาจะติดต่อมาอีกมั้ย แต่ครั้งนี้เขาไม่กลับมา เงียบไปเลย จริงๆเขาปิดเฟสไปแล้ว แต่มันยังสามารถส่งขค.เข้าเมสเซนเจอร์ได้อยู่ แต่เราส่งขค.หาเขาตลอด มันจะขึ้นเป็นส่ง แต่เหมือนเขาไม่ได้เล่นแล้วและก็ไม่ได้อ่านขค.นั้น
แล้วช่วงนั้นมันมีข่าว covid ระบาดที่จังหวัดสมุทรสาคร เราก็คิดว่าเป็นเพราะ covid แน่ๆเขาเลยกลับมาไม่ได้ เราก็เป็นห่วงมาก ว่าเขาจะเป็นยังไง ไม่คิดต่อมาเลย กับประโยคที่เขาเคยบอกว่า จะไม่ได้มาหาเราเลยจนวันเกิดเราอ่ะ ที่เราคิดว่ามันนานมากๆ ว่าจะทำได้หรอ แต่จริงๆ เขาทำได้เนอะ เขาก็ไม่มาจริงๆ 😢
จนวันสิ้นปี.. เราคิดเรื่องนี้อยู่นานมากๆ
เราเลยตัดสินใจไปหาแม่เขาที่บ้าน กะว่าจะเอาของขวัญปีใหม่ไปให้ แล้วก็ถามเรื่องเขา ใจเราสั่นมากๆตอนขับรถไปบ้านเขาเราก็เจอแม่เขา ก็คุยกับแม่เขา แม่เขาบอกว่าเขาย้ายไปอยู่กับเพื่อนที่กรุงเทพฯ แต่เมื่อสองอาทิตย์ก่อนเขาก็เพิ่งกลับมาบ้านนะ แม่บอกว่าเขามางานแต่งเพื่อน จังหวะนั้นเราแบบ ใจชามากๆอ่ะ เขากลับมาสระบุรี แต่เขาก็ไม่ได้มาหาเรา เขาบอกกับแม่ว่าเลิกกับเราไปแล้ว บอกว่าเราคุยไม่รู้เรื่อง แล้วเหตุผลตอนนั้นที่เขาโทรมา กับสิ่งที่แม่เขาบอก มันไม่ตรงกันเลย เราก็เสียใจมากๆ เราก็บอกว่าเราส่งขค.หาเขาก็ไม่ตอบ แม่เขาบอกว่าเขาเล่นไลน์ เฟสเขาปิดไปแล้ว เราเลยบอกให้แม่ช่วยบอกเขาให้ติดต่อกลับหาเราหน่อย จังหวะที่ขับรถกลับบ้านแล้วร้องไห้ ตอนนั้นมันแบบทรมานมากๆ มองทางไม่เห็นเลย แล้วเป็นวันสิ้นปีอีก แต่เราตั้งใจว่า ถ้าวันเกิดเราเขาไม่กลับมาจริงๆเราก็จะตัดใจ เลิกรอ
ตั้งแต่ปีใหม่เราก็จะรอ 14 วันจนกว่าจะถึงวันเกิดเรา
.
.
ขอเก็บรายละเอียดนิดนึง
ก็คือตอนช่วงที่เขาหายไป1เดือนก่อนจะติดต่อมาอ่ะ เราพยายามที่จะหาทางติดต่อเขาแล้วทุกทาง เขาเปลี่ยนเบอร์ไปแล้ว ตอนนั้นเราไม่กล้าโทรหาเบอร์แม่เขา เรากลัว เราก็กังวลใจนานมาก ว่าจะโทรไปดีมั้ย จนเราตัดสินใจโทรไปหาแม่เขา ปรากฏว่า แม่เขาก็เปลี่ยนเบอร์ไปแล้ว
อีกอย่างนึงคือ... กับเพื่อนๆของเขาที่เรารู้จัก เขาก็ไม่ติดต่อเพื่อนเขาเหมือนกัน เราทักไปหาเพื่อนเขาหลายคนมาก เพื่อนๆหลายคนก็ติดต่อเขาไม่ได้ บอกว่าเขาหายไปเลย ไม่ติดต่อมาเลย นี่แหละที่มันน่าแปลก แล้วเราก็เชื่อนะว่าเพื่อนเขาก็คงไม่มาโกหกเราหรอก เพราะเราก็ทักไปหาหลายคน ก็เหมือนกันหมด
.
.
จนสุดท้ายแล้ว...เขาก็ไม่กลับมาจริงๆ วันเกิดเราที่เขาเคยบอกว่าจะมา เขาก็ไม่มา ไม่แม้แต่จะติดต่อกลับมาเลย ตอนที่แม่เขาบอกว่าเขาเล่นแต่ไลน์ วันนั้นเราก็เลยส่งขค.ไปหาเขาทางไลน์ แล้วมีวันนึงเราเขาไปเห็นว่สขค.ที่เราส่งไปตอนสิ้นปีเขาอ่านแล้ว แต่เขาไม่ตอบ เราเลยทักไปใหม่ และรอดู ปรากฏว่าเขาก็อ่านอีก แต่เขาก็ไม่เคยตอบกลับมาเลย เรายังคงส่งขค.หาเขาเรื่อยๆ เขาก็อ่านตลอด แต่ก็ไม่เคยตอบ มีครั้งนึง ที่เราส่งไปว่า ถ้าเราโตขึ้น จะกลับมาหาได้มั้ย แล้วเขาก็มีการเคลื่อนไหว เขาเปลี่ยนสถานะไลน์ ว่า "เพื่อ" อืม ก็เจ็บอยู่ และมีอีกครั้งนึงที่เราจะไปสอบเข้ามหาลัย เราก็ส่งขค.ไปหาเขา ว่าช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะ บลาๆๆๆ เขาก็ไปเปลี่ยนสถานะไลน์อีกว่า "พอเถอะ" อืม โคตรเจ็บ และก็มีการเคลื่อนไหวอีก เขาไปยกเลิกการคบหากันในอีเมล เขาปฎิเสธวันครบรอบที่ตั้งในอีเมลออกไป เรายังคงส่งขค.หาเขาตลอด วันที่เราเรียนจบปวส. เราก็ส่งขคไปบอกว่าช่วยยินดีกับเราด้วยนะ ทุกครั้งที่ส่งไป ได้รับการอ่าน แต่ไม่เคยมีการตอบกลับเลย
.
.
จริงๆก็ผ่านมาเกือบปีแล้วอ่ะ ทุกวันนี้เรายังรู้สึกรอเขาอยู่เลย มันมูฟออนไม่ได้จริงๆ สิ่งที่เขาทำมันใจร้ายมาก มันคาใจจริงๆนะ ถึงมันจะดูเหมือนชัดเจน แต่ในความชัดเจนมันไม่มีอะไรชัดเจนเลย ครั้งสุดท้ายยังมาบอกรักกัน มาบอกว่าจะกลับมาหากัน แบบนั้นทำไม ให้ความหวังมากๆ แล้วเราที่จมอยู่กับความเสียใจแบบนี้หละ เราไม่รู้เราทำอะไรผิด มากมายขนาดไหน แต่เหตุผลยังให้กันไม่ได้ เราไม่ใช่คนที่ลืมคนง่ายขนาดนั้นอ่ะ
.
.
หลายเดือนที่ผ่านเราต้องทนอยู่กับความทรมานนี้ ซึ่งถ้าปกติทั่วไปคนมันจะเลิกกันน่ะ บอกเลิกกันมันยังง่ายกว่า ตอนนั้นที่บอกเลิกกัน คบกันมา3ปี ใครมันจะไปคิดว่าจะเลิกกันจริงๆ แต่ก็ยังมาทำเหมือนเดิม บอกรัก บอกจะมาหา และอยู่ดีๆก็มาเงียบหายไปเฉยๆ ไม่บอกอะไรเราเลยสักอย่าง ไม่ติดต่อกลับมาเลย ปล่อยให้เราอยู่กับคำถามมากมาย ไม่รู้ว่าต้องใช้ชีวิตยังไง ไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆมันคืออะไร ไม่มีความชัดเจนอะไรเลยสักนิดเดียว ใช้ชีวิตแบบก็เฝ้ารอว่าสักวันหนึ่งเขาจะกลับมา อย่างน้อยแค่มาบอกกันว่าไม่รักแล้วเราจะได้ตัดใจได้ง่ายกว่านี้ ทำแบบนี้เหมือนกับขังเราไว้ เราไปไหนไม่ได้ ถึงจะบอกว่าให้เลิกรอเลิกรัก แต่เราก็ทำไม่ได้หรอก
เราก็ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ถึงจะลืมเขา เพราะเราก็ยังรักเขาอยู่แล้วก็ไม่เคยลืม เราก็ไม่อยากมีคนใหม่เข้ามาด้วย กลัวว่าวันหนึ่งถ้าเขากลับมา เราจะไม่รอ ผ่านมานานจะเกือบปีแล้วนะ แต่เรายังร้องไห้เสียใจอยู่เลย บางวันที่ดาวน์มากๆ มันแบบจมเลยอ่ะ มันทรมานใจนะ
.
.
ที่เราเล่า เราก็อยากระบายด้วยแหละ
ถึงปากจะบอกว่าเลิกรอ แต่ใจเราอ่ะ ใจเราลึกๆมันรออยู่ดี เหมือนเพราะมันคาใจแหละ ว่ามาทำแบบนี้ทำไม
.
.
อีกอย่างเราไม่ได้อยากมีใครใหม่ เรายังไม่อยากเสียใจ เราว่าเรายังไม่เจอคนที่เราจะรู้สึกตกหลุมรักอีกครั้งอ่ะ มันเลยยาก เหมือนเราก็ปิดกลั้นตัวเองพอสมควร
ใจมันยังอยู่ตรงนี้ มันยังไม่มูฟออน
.
.
แต่เอาจริงๆป่ะ เราอยู่ว่าเขาจะไม่กลับมา
เรารู้อยู่แล้ว แต่เราก็รออยู่ดี ไม่คงไม่คุ้มค่าแกการรอ และคงไม่ได้อะไรหรอก
แต่ตอนนี้มันยังอยู่ตรงนี้ 🙂
.
.
คิดซะว่าเรามาเล่าเรื่องทุกข์ใจของเราให้ฟังเฉยๆ ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ แค่อยากระบายเรื่องบางเรื่องแหละ
คนบางคนควรค่าแก่การรอมั้ย?
แล้วช่วงเวลานั้นมันก็ใกล้วันเกิดเขาพอดี ตอนที่คุยกันเราเลยตกลงกันว่าให้เขากลับมาตอนถึงวันเกิดเขาได้ไหม เขาก็บอกว่าเขาจะกลับมานะ แต่พอถึงวันเกิดเขาจริงๆเขาก็ไม่ได้มาหาเรา หลังจากที่เขาย้ายไป
เราก็ยังคุยกัน แต่คุยกันน้อยลง บางทีเราก็ทะเลาะกันก็ไม่คุยกันเลย 3วันบ้าง บางทีก็7วัน เลย เราก็ไม่โทร ไม่ตาม ก็ปล่อย แต่เราก็เสียใจนะ เขาบอกเหตุผลเราว่า เขาไปอยู่หอของพี่ชายซึ่งพี่ชายไปบวชอยู่เขาเลยมาอยู่แทน แล้วที่หอมันก็ไม่ค่อยมีสัญญาณ WiFi โทรศัพท์เขาก็โดนระงับการใช้งานอินเตอร์เน็ตเขาก็เลยติดต่อเราลำบาก เราก็พยายามเข้าใจนะ แบบมีบางอาทิตย์ที่ไม่ติดต่อเรามาเลย เฟสก็ไม่ออน ไม่เล่นเลย พออีกอาทิตย์นึงก็โทรหาเรา เขาพูดมาประโยคหนึ่ง เขาบอกว่าแปลกมากเลย แบบอาทิตย์ที่แล้วเขาไม่ค่อยคิดถึงเรา ไม่ค่อยอยากคุย แต่พอมาอาทิตย์นี้เขาคิดถึงเรามาก อยากคุยด้วยมากๆ (แต่เขาเป็นคนอินดี้จัดๆ อันนี้เราพอเข้าใจ) จนอีกครั้งหนึ่งเขาหายไปประมาณ 7 วัน เพราะทะเลาะกันนี่แหละ เรารอไม่ไหว เราเลยตัดสินใจโทรไป ตอนที่เห็นเขาออนเฟสอยู่ พอโทรมาคุยกันอีกครั้งเราก็เคลียร์ ว่าที่ทำแบบนี้มันยังไง มันมีประโยคนึงที่เขาพูดมาว่า เขามันเลวเอง เขาตั้งใจทิ้งเราแล้วย้ายไปเลย เราก็คุยกันจนเราตัดสินใจเลิกกัน เราก็ไม่ได้ยื้อ และเราก็เขาใจ เราก็เสียใจ แต่อารมณ์ตอนนั้นแบบเขาปล่อยให้เรารอ แบบไม่ติดต่อมา เราไม่อยากค้างคาใจ แต่จริงๆเราไม่ได้เลิกรักกันนะเราก็ยังรักกันอยู่แต่ด้วยความโกรธด้วยแหละก็เลยตัดสินใจเลิกไป (เรารู้สึกได้ ว่าตอนนั้นเขาก็ยังรักเราอยู่) จนผ่านไปเป็นอาทิตย์ตั้งแต่ที่ตัดสินใจเลิกกันน่ะ เรายังคงเสียใจมากๆ ไม่คิดว่าจะเลิกกันจริงๆ เราก็เลยทักไปหาเขา ส่งขค.ไป บอกความรู้สึกไป เขาก็ตอบกลับมา บอกว่าเขาก็ยังรักเราอยู่ คิดถึง เขาก็อยากกลับมาหา หมายถึงกลับมาหาที่บ้านเราอ่ะ แต่ช่วงนั้นมันติดหน้าฝน ซึ่งมันก็ไกลถ้าเขาจะขับมอเตอร์ไซค์มา จากมหาชัย-สระบุรี แล้วก็โทรมาคุยกัน เขาก็แบบร้องไห้ บ่นๆ ยังเป็นเหมือนเดิมเลย เขาเคยบอกว่าเราว่ายังไงวันเกิดเราอ่ะเขาก็จะกลับมาให้ได้ ซึ่งเราก็คิดว่ามันนานมาก ตอนที่เขามันตั้งแต่ช่วงเดือนตุลาคม ปีที่แล้ว ซึ่งวันเกิดเรามันคือ 14 มกราคม ปีนี้ เขาก็บอกว่าจะไม่กลับมาเลยจนกว่าจะวันเกิดเรา เราก็ว่ามันนานมากนะ จะไม่มาเลยจริงๆหรอ?
หลังจากนั้นเขาหายไป หายไป 1 เดือนเต็มๆ แล้ววันที่ครบ 1 เดือนเต็มที่เขาหายไป ตอนนั้นคือวันที่ 21 พ.ย. อยู่ดีๆ เราขี่รถอยู่ เขาก็โทรมา ตอนเราหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเราแบบตกใจมาก เรารีบจอดรถข้างทาง แล้วก็คุยกับเขา เราก็แบบร้องไห้เลย ถามทุกอย่างที่หายไป เขาก็มามาบอกเหตุผลบางอย่าง ว่าที่เขาหายไปเป็นเพราะอะไร เหตุผลของเขามันก็สมเหตุสมผลอยู่ เราเลยเชื่อ เพราะเขาบอกเหตุผลแบบนั้นเราก็เข้าใจ แล้วเขาก็เปิดกล้องมาด้วย บอกว่าเขากำลังจะไปเที่ยวกับแม่ กำลังจะขึ้นรถไฟฟ้า เขาก็บอกว่า เดี๋ยวเขาจะโทรมาใหม่ เราก็โอเค เราเลยวางสายไป แล้วช่วงเย็นๆเขาก็โทรมาอีก แล้วก็คุยกัน เขามาบอกกับเราว่าเดี๋ยวจะกลับมาหาเราในวันเกิดเรา เราก็บอกไปว่าต้องมาให้ได้นะ ถ้าไม่มานะ เราจะโกรธเลย แล้วก็บอกรักบอกคิดถึงเราเหมือนเดิม เหมือนที่เคยเป็น และหลังจากวันนั้นเขาก็หายไปเลย.....
.
.
เราก็รอ จนผ่านมา 1 เดือนเต็มอีกครั้งหนึ่ง เราก็รอว่าเขาจะติดต่อมาอีกมั้ย แต่ครั้งนี้เขาไม่กลับมา เงียบไปเลย จริงๆเขาปิดเฟสไปแล้ว แต่มันยังสามารถส่งขค.เข้าเมสเซนเจอร์ได้อยู่ แต่เราส่งขค.หาเขาตลอด มันจะขึ้นเป็นส่ง แต่เหมือนเขาไม่ได้เล่นแล้วและก็ไม่ได้อ่านขค.นั้น
แล้วช่วงนั้นมันมีข่าว covid ระบาดที่จังหวัดสมุทรสาคร เราก็คิดว่าเป็นเพราะ covid แน่ๆเขาเลยกลับมาไม่ได้ เราก็เป็นห่วงมาก ว่าเขาจะเป็นยังไง ไม่คิดต่อมาเลย กับประโยคที่เขาเคยบอกว่า จะไม่ได้มาหาเราเลยจนวันเกิดเราอ่ะ ที่เราคิดว่ามันนานมากๆ ว่าจะทำได้หรอ แต่จริงๆ เขาทำได้เนอะ เขาก็ไม่มาจริงๆ 😢
จนวันสิ้นปี.. เราคิดเรื่องนี้อยู่นานมากๆ
เราเลยตัดสินใจไปหาแม่เขาที่บ้าน กะว่าจะเอาของขวัญปีใหม่ไปให้ แล้วก็ถามเรื่องเขา ใจเราสั่นมากๆตอนขับรถไปบ้านเขาเราก็เจอแม่เขา ก็คุยกับแม่เขา แม่เขาบอกว่าเขาย้ายไปอยู่กับเพื่อนที่กรุงเทพฯ แต่เมื่อสองอาทิตย์ก่อนเขาก็เพิ่งกลับมาบ้านนะ แม่บอกว่าเขามางานแต่งเพื่อน จังหวะนั้นเราแบบ ใจชามากๆอ่ะ เขากลับมาสระบุรี แต่เขาก็ไม่ได้มาหาเรา เขาบอกกับแม่ว่าเลิกกับเราไปแล้ว บอกว่าเราคุยไม่รู้เรื่อง แล้วเหตุผลตอนนั้นที่เขาโทรมา กับสิ่งที่แม่เขาบอก มันไม่ตรงกันเลย เราก็เสียใจมากๆ เราก็บอกว่าเราส่งขค.หาเขาก็ไม่ตอบ แม่เขาบอกว่าเขาเล่นไลน์ เฟสเขาปิดไปแล้ว เราเลยบอกให้แม่ช่วยบอกเขาให้ติดต่อกลับหาเราหน่อย จังหวะที่ขับรถกลับบ้านแล้วร้องไห้ ตอนนั้นมันแบบทรมานมากๆ มองทางไม่เห็นเลย แล้วเป็นวันสิ้นปีอีก แต่เราตั้งใจว่า ถ้าวันเกิดเราเขาไม่กลับมาจริงๆเราก็จะตัดใจ เลิกรอ
ตั้งแต่ปีใหม่เราก็จะรอ 14 วันจนกว่าจะถึงวันเกิดเรา
.
.
ขอเก็บรายละเอียดนิดนึง
ก็คือตอนช่วงที่เขาหายไป1เดือนก่อนจะติดต่อมาอ่ะ เราพยายามที่จะหาทางติดต่อเขาแล้วทุกทาง เขาเปลี่ยนเบอร์ไปแล้ว ตอนนั้นเราไม่กล้าโทรหาเบอร์แม่เขา เรากลัว เราก็กังวลใจนานมาก ว่าจะโทรไปดีมั้ย จนเราตัดสินใจโทรไปหาแม่เขา ปรากฏว่า แม่เขาก็เปลี่ยนเบอร์ไปแล้ว
อีกอย่างนึงคือ... กับเพื่อนๆของเขาที่เรารู้จัก เขาก็ไม่ติดต่อเพื่อนเขาเหมือนกัน เราทักไปหาเพื่อนเขาหลายคนมาก เพื่อนๆหลายคนก็ติดต่อเขาไม่ได้ บอกว่าเขาหายไปเลย ไม่ติดต่อมาเลย นี่แหละที่มันน่าแปลก แล้วเราก็เชื่อนะว่าเพื่อนเขาก็คงไม่มาโกหกเราหรอก เพราะเราก็ทักไปหาหลายคน ก็เหมือนกันหมด
.
.
จนสุดท้ายแล้ว...เขาก็ไม่กลับมาจริงๆ วันเกิดเราที่เขาเคยบอกว่าจะมา เขาก็ไม่มา ไม่แม้แต่จะติดต่อกลับมาเลย ตอนที่แม่เขาบอกว่าเขาเล่นแต่ไลน์ วันนั้นเราก็เลยส่งขค.ไปหาเขาทางไลน์ แล้วมีวันนึงเราเขาไปเห็นว่สขค.ที่เราส่งไปตอนสิ้นปีเขาอ่านแล้ว แต่เขาไม่ตอบ เราเลยทักไปใหม่ และรอดู ปรากฏว่าเขาก็อ่านอีก แต่เขาก็ไม่เคยตอบกลับมาเลย เรายังคงส่งขค.หาเขาเรื่อยๆ เขาก็อ่านตลอด แต่ก็ไม่เคยตอบ มีครั้งนึง ที่เราส่งไปว่า ถ้าเราโตขึ้น จะกลับมาหาได้มั้ย แล้วเขาก็มีการเคลื่อนไหว เขาเปลี่ยนสถานะไลน์ ว่า "เพื่อ" อืม ก็เจ็บอยู่ และมีอีกครั้งนึงที่เราจะไปสอบเข้ามหาลัย เราก็ส่งขค.ไปหาเขา ว่าช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะ บลาๆๆๆ เขาก็ไปเปลี่ยนสถานะไลน์อีกว่า "พอเถอะ" อืม โคตรเจ็บ และก็มีการเคลื่อนไหวอีก เขาไปยกเลิกการคบหากันในอีเมล เขาปฎิเสธวันครบรอบที่ตั้งในอีเมลออกไป เรายังคงส่งขค.หาเขาตลอด วันที่เราเรียนจบปวส. เราก็ส่งขคไปบอกว่าช่วยยินดีกับเราด้วยนะ ทุกครั้งที่ส่งไป ได้รับการอ่าน แต่ไม่เคยมีการตอบกลับเลย
.
.
จริงๆก็ผ่านมาเกือบปีแล้วอ่ะ ทุกวันนี้เรายังรู้สึกรอเขาอยู่เลย มันมูฟออนไม่ได้จริงๆ สิ่งที่เขาทำมันใจร้ายมาก มันคาใจจริงๆนะ ถึงมันจะดูเหมือนชัดเจน แต่ในความชัดเจนมันไม่มีอะไรชัดเจนเลย ครั้งสุดท้ายยังมาบอกรักกัน มาบอกว่าจะกลับมาหากัน แบบนั้นทำไม ให้ความหวังมากๆ แล้วเราที่จมอยู่กับความเสียใจแบบนี้หละ เราไม่รู้เราทำอะไรผิด มากมายขนาดไหน แต่เหตุผลยังให้กันไม่ได้ เราไม่ใช่คนที่ลืมคนง่ายขนาดนั้นอ่ะ
.
.
หลายเดือนที่ผ่านเราต้องทนอยู่กับความทรมานนี้ ซึ่งถ้าปกติทั่วไปคนมันจะเลิกกันน่ะ บอกเลิกกันมันยังง่ายกว่า ตอนนั้นที่บอกเลิกกัน คบกันมา3ปี ใครมันจะไปคิดว่าจะเลิกกันจริงๆ แต่ก็ยังมาทำเหมือนเดิม บอกรัก บอกจะมาหา และอยู่ดีๆก็มาเงียบหายไปเฉยๆ ไม่บอกอะไรเราเลยสักอย่าง ไม่ติดต่อกลับมาเลย ปล่อยให้เราอยู่กับคำถามมากมาย ไม่รู้ว่าต้องใช้ชีวิตยังไง ไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆมันคืออะไร ไม่มีความชัดเจนอะไรเลยสักนิดเดียว ใช้ชีวิตแบบก็เฝ้ารอว่าสักวันหนึ่งเขาจะกลับมา อย่างน้อยแค่มาบอกกันว่าไม่รักแล้วเราจะได้ตัดใจได้ง่ายกว่านี้ ทำแบบนี้เหมือนกับขังเราไว้ เราไปไหนไม่ได้ ถึงจะบอกว่าให้เลิกรอเลิกรัก แต่เราก็ทำไม่ได้หรอก
เราก็ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ถึงจะลืมเขา เพราะเราก็ยังรักเขาอยู่แล้วก็ไม่เคยลืม เราก็ไม่อยากมีคนใหม่เข้ามาด้วย กลัวว่าวันหนึ่งถ้าเขากลับมา เราจะไม่รอ ผ่านมานานจะเกือบปีแล้วนะ แต่เรายังร้องไห้เสียใจอยู่เลย บางวันที่ดาวน์มากๆ มันแบบจมเลยอ่ะ มันทรมานใจนะ
.
.
ที่เราเล่า เราก็อยากระบายด้วยแหละ
ถึงปากจะบอกว่าเลิกรอ แต่ใจเราอ่ะ ใจเราลึกๆมันรออยู่ดี เหมือนเพราะมันคาใจแหละ ว่ามาทำแบบนี้ทำไม
.
.
อีกอย่างเราไม่ได้อยากมีใครใหม่ เรายังไม่อยากเสียใจ เราว่าเรายังไม่เจอคนที่เราจะรู้สึกตกหลุมรักอีกครั้งอ่ะ มันเลยยาก เหมือนเราก็ปิดกลั้นตัวเองพอสมควร
ใจมันยังอยู่ตรงนี้ มันยังไม่มูฟออน
.
.
แต่เอาจริงๆป่ะ เราอยู่ว่าเขาจะไม่กลับมา
เรารู้อยู่แล้ว แต่เราก็รออยู่ดี ไม่คงไม่คุ้มค่าแกการรอ และคงไม่ได้อะไรหรอก
แต่ตอนนี้มันยังอยู่ตรงนี้ 🙂
.
.
คิดซะว่าเรามาเล่าเรื่องทุกข์ใจของเราให้ฟังเฉยๆ ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ แค่อยากระบายเรื่องบางเรื่องแหละ