ท้าวความก่อนนะคะ เมื่อประมาณสิงหาปีที่แล้ว เราได้เลิกกับแฟนเก่าที่คบกันมา10ปี เพราะเราหมดรักเขา ในความที่เขาเป็นคนเจ้าชู้ 10ปีก็ยังคงเป็นแบบนั้น จนเราเลือกออกมาอยู่คนเดียว เราได้ใช้ชีวิตคนเดียวมาสักพักมีคนเข้ามาหลายคน แต่ก็ไม่เลือกคบใคร จนช่วงต้นปี เรามีคนที่คุยด้วยจริงๆจังๆบ่อยสุดอยู่3คน คนที่1 คือเพื่อนของคนที่เราเคยยุ่งด้วย เรากับเขามารู้ตอนหลังว่าเขาคือเพื่อนกัน(คนนี้คือเราคุยกันตรงๆเรื่องการคุยกับคนอื่น) เรารู้สึกกับเขามากที่สุด คนที่2 คนนี้มาก่อนคนแรกเดือนหนึ่ง เขาคือคนที่คอยโทรหา คอยตามเรามาตลอดแต่เขาก็ยังคุยแค่เรื่องเดิมๆ(หรือเราเองไม่รู้ที่ไม่ชัดเจนเพราะเขาอยู่บ้านใกล้กับแฟนเก่าเราที่คบมา10ปี) และคนที่3 เข้ามาคนสุดท้าย เข้ามาในความชัดเจน ทำให้เราเห็นว่าเขาพร้อมจะมีเรา พร้อมเปิดตัว พร้อมไปหมด จนเราตัดสินใจเลือกเขา ตอนแรกที่คบกัน พ่อเรากีดกันมาก ทะเลาะกับพ่อ เราร้องไห้หนักมากๆ แต่พ่อก็ไม่ยอม เพราะเขากลัวเราเสียใจอีก สักพักพ่อก็โอเค พอผ่านไป เราสร้างทุกอย่างด้วยกันมาเรื่อยๆ แรกๆเรามีเงินมาก อยู่จุดที่ไม่เคยลำบากเรื่องเงิน จนอยู่ๆเราหมด เราต้องขายโทรศัพท์ไป จนมีเงินก้อนอยู่สองหมื่นกว่าๆ เราก็พยายามลงทุนสร้างรายได้นั่นนี่จนกลับมามีอีก และอีกพักเราก็ขาดทุน เพราะพิษโควิด ตอนเราทำทุกอย่างด้วยกันมันดีมากๆเลยนะ ไปหาของอร่อยกินกัน ไปไหนด้วยกันตลอดเวลา เราคิดมาตลอดว่าเราโชคดีมากที่เจอเขา เวลาใครถามก็กล้าพูดได้เต็มปากว่าเราโชคดีมากๆ เพราะเขาขยัน ทำให้เราได้ทุกอย่าง ไม่มีเรื่องผู้หยิง แต่มาตอนนี้ เราล้ม ล้มหนักจนไม่เหลืออะไร เราเลือกบอกพ่อแม่และบอกเขา ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่เราเหลือแค่ตัวเองและพ่อแม่จริงๆ เขาหายไปสามวันแล้ว เราเลยตัดสินใจเก็บเสื้อผ้าข้าวของต่างๆของเขา และบอกเขาให้มาเอาพรุ่งนี้ เราจะฝากแม่ไว้ เราไม่เคยเสียใจกับการมีแฟนเลยนะ จนมาครั้งนี้ เราคิดว่าเราเลือกผิดที่สุดในชีวิต ตอนนี้เราเหลือแค่ตัวเองและครอบครัว เราทำได้แค่ตั้งกระทู้นี้เพื่อระบายมันออกมา ขอบคุณนะที่เข้ามาอ่าน พรุ่งนี้มันจะไม่มีเราอีกแล้ว