ผมมักจะเป็นคนที่แคร์กับความรู้สึกคนอื่นมากไปอ่ะครับ ว่าบางทีการที่เราพูดจาแบบนี้ออกไป หรือกระทำอะไรออกไป เขาจะรู้สึกดีกับเราหรือรู้สึกไม่ดีกับเรารึป่าว หรือเขาจะประทับใจเราไหม บางทีเห็นเขาทำหน้าตาหรือท่าทีเฉยๆพูดจาไม่ดีอะไรใส่เรา ผมก็รู้สึกไม่ดีแล้วและชอบเก็บมาคิดให้น้อยใจตัวเองว่าเราทำอะไรให้เขารู้สึกไม่ดีรึป่าว และก็จะเป็นคนที่ชอบคิดแทนคนอื่นๆด้วย โดยเฉพาะเพื่อนๆที่สนิทนี่แหละครับ เรามันก็ชอบหวังดีไง ทั้งที่เพื่อนๆอาจไม่เห็นความดีความชอบเราเลยก็ตาม ซึ่งมันก็ทำให้ผมขาดความสุขแก่ตัวเองด้วย อยากรู้ว่าต้องแก้ไขยังไงและทำไงให้คิดถึงแกตัวเองให้มากขึ้นครับ เข้ามาแสดงความคิดเห็นกันได้นะครับ ขอบคุณครับ