ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์

มาตรา 144 ส่วนควบของทรัพย์ หมายความว่า ส่วนซึ่งโดยสภาพแห่งทรัพย์หรือโดยจารีตประเพณีแห่งท้องถิ่นเป็นสาระสำคัญในความเป็นอยู่ของทรัพย์นั้น และไม่อาจแยกจากกันได้นอกจากจะทำลาย ทำให้บุบสลาย หรือทำให้ทรัพย์นั้นเปลี่ยนแปลงรูปทรงหรือสภาพไป
เจ้าของทรัพย์ย่อมมีกรรมสิทธิ์ในส่วนควบของทรัพย์นั้น

มาตรา 145 ไม้ยืนต้นเป็นส่วนควบกับที่ดินที่ไม้นั้นขึ้นอยู่
ไม้ล้มลุกหรือธัญชาติอันจะเก็บเกี่ยวรวงผลได้คราวหนึ่งหรือหลายคราวต่อปีไม่เป็นส่วนควบกับที่

มาตรา 1310  วรรคแรก  บัญญัติว่า
บุคคลใดสร้างโรงเรือนในที่ดินของผู้อื่นโดยสุจริตไซร้ ท่านว่าเจ้าของที่ดินเป็นเจ้าของโรงเรือนนั้นๆ แต่ต้องใช้ค่าแห่งที่ดินเพียงที่เพิ่มขึ้นเพราะสร้างโรงเรือนนั้นให้แก่ผู้สร้างดิน

มาตรา 1314 วรรคแรก   บัญญัติว่า
ท่านให้ใช้บทบัญญัติมาตรา 1310, 1311 และ 1313  บังคับตลอดถึงการก่อสร้างใดๆ ซึ่งติดที่ดินและการเพาะปลูกต้นไม้หรือธัญชาติด้วยโดยอนุโลม


"การปลูกไม้ยืนต้นในที่ดินผู้อื่นโดยไม่สุจริต
ผู้ปลูกต้องทำที่ดินให้กลับเป็นไปตามเดิมแล้วส่งคืนแก่เจ้าของ
เว้นแต่เจ้าของที่ดินจะเลือกให้ส่งมอบตามที่เป็นอยู่
แล้วเจ้าของที่ดินต้องใช้ราคาไม้ยืนต้นที่ปลูกหรือใช้ราคาค่าแห่งที่ดินที่เพิ่มขึ้น จากการปลูกไม้ยืนต้น"

สรุป ก็ คือ ถ้าจะตัดฟันต้นไม้ยืนต้นในที่ดินของเราไม่ผิดกฎหมายอาญา  ถ้าเป็นของเราจะทำอย่างไรก็ได้ ขายก็ได้
แต่ ถ้า ข้อเท้จจริง พิสุจน์ว่า ลุงเป็นคนปลุก ต้องให้ลุง ตัดฟันต้นไม้ยูคาแล้วปรับที่ให้เรา
ถ้าเราจะเอาต้นไม้เหล่านั้น เราจะต้อง จ่ายค่าต้นไม้ยูคาให้ลุงตามราคา