ประมาณปี 60 คุณแม่เคยผ่าตัด และรักษาตัว จากโรคเนื้องอกในสมอง เราต้องลาออกจากงานเพื่อมาดูแล เพราะมีกัน 2 คนแม่-ลูก ตอนนั้นทั้งเราและแม่สู้มากๆ จนผ่านมันมาได้ แต่จากผู้หญิงแกร่ง ก็กลายเป็นคนกึ่งพิการ แต่แม่ก็ฮึดสู้ กายภาพบำบัด จนสามารถเดิน และช่วยเหลือตัวเองได้ ซึ่งหลังจากแม่ดีขึ้น เราก็กลับมาหางานทำที่กทม.
จนล่าสุด เมื่อต้นเดือน พ.ค 62 ที่ผ่านมา เรื่องร้ายๆ ก็เกิดขึ้นอีก แม่ท้องบวมมาก ไม่มีแรง และกินอาหารไม่ได้ คุณหมอตรวจพบว่าเป็นมะเร็งรังไข่ระยะแพร่กระจาย (น่าจะเป็นระยะสุดท้าย ใครมีความรู้แจ้งทีนะคะ) ตอนนั้นฉุกเฉินมาก เราจ้างลูกพี่ลูกน้องเฝ้า ส่วนเรากลับไปเฝ้าวันเสาร์-อาทิตย์
การรักษาเริ่มแรกแม่เจาะน้ำในท้องออก แต่หลังเอาออกได้ไม่กี่วัน น้ำในท้องก็เยอะ และบวมใหญ่เหมือนเดิม 
หมอบอกไม่อยากผ่า เพราะผ่าไปจะทำให้เสียเลือด เสียเนื้อ จึงรอให้เคมี แต่แม่มีอาการติดเชื้อที่ทางเดินปัสวะ จึงไม่สามารถให้ได้
หลังจากนอนดูอาการเป็นสัปดาห์ ก็ไม่ดีขึ้น
คุณหมอจึงตัดสินใจเจาะน้ำ ต่อสายระบายออกมา และผ่าตัดเนื้อร้ายออก ซึ่งหลังผ่ามีอาการปวดแผล แต่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จนสามารถทานอาหารอ่อนได้
จนเมื่อวันพุธที่ 15 พ.ค. แม่ได้กลับมาพักฟื้นที่บ้าน เราดีใจมาก รีบวีดีโอคอลไปหา แม่ดูสดใสร่าเริง 2-3 วันผ่านไปยังมีแรง คุยอวดว่ากินก๋วยเตี๋ยวได้ 2 ชาม
จนเวลาผ่านมาถึงปัจจุบัน แม่ทรุดหนัก ผอมลง กินอาหารได้น้อยมาก และปวดท้องทรมาน จนไม่ไหวต้องไปฉีดยาแก้ปวด คลินิคใกล้บ้าน และได้ยาแก้ปวด และยานอนหลับมากิน 
เช้าของวันเสาร์ที่ 25 พ.ค. ที่ผ่านมา ลุงต้องพาแม่ไปโรงพยาบาล เพราะปวดท้องทนไม่ไหว และลามปวดไปทั่วตัว โรงพยาบาลให้น้ำเกลือ 2 ชม. และฉีดยาแก้ปวด แล้วให้กลับบ้าน เรากลับมาหาแม่ที่บ้านตอนเย็น เห็นสภาพแม่แล้วร้องไห้กอดกัน  แม่ดูไม่ไหวเลย แต่นอนพักไปสักพัก และเราเชื่อว่ากำลังใจ และการได้เจอเรา ทำให้แม่มีแรงสู้ ค่ำๆ แม่บอกอยากร้องเพลง ให้เราปริ้นเนื้อเพลงให้หน่อย จะหัดร้องเพลง ถ้าให้เคมีแข็งแรง จะสมัครรายการไมหมดหนี้ เพื่อปลดหนี้กยศ.ให้เรา ความรักความห่วงใยแม่ให้เรามาตลอด ต่อให้ตัวเองจะเจ็บปวดแค่ไหน เราเลยเปิดเพลงให้ฟัง แม่ก็ร้องตาม จนลุกขึ้นมานั่งร้องเพลง (เพลงลูกทุ่ง) เหมือนปฏิหาริย์ ที่อยู่ๆก็มีแรง ตกดึกแม่ลุกขึ้นถ่ายบ่อย (ถ่ายใส่กระโถนเพราะไม่มีแรงไปเข้าห้องน้ำ เราจะเป็นคนเทให้) และปวดท้องทรมาน พร่ำบอกว่าจะอดทน จะได้อยู่กับเราไปนานๆ เป็นทั้งคืน นอนได้ไม่นาน ก็ตื่นเพราะอาการปวดทรมาน ก็จะบ่นว่ามะเร็งมันร้าย เราก็จะได้แต่คอยจับมือ กอด และบอกสู้ไปด้วยกัน
หมอนัดอีกทีก็วันที่ 12 แม่ก็ต้องทรามานแบบนี้ไปเรื่อยๆ ตัวเราเองก็กลับมากทม. ทำงานต่อ จะกลับบ้านก็วันเสาร์ อาทิตย์ ใจเราคิดถึงแต่แม่ (ที่บ้านมีลุง ป้า น้า อา คอยช่วยดูแล) แต่เราจะห่วงแม่ทรมานตอนกลางคืน
โพสต์นี้เราอยากมาระบาย ช่วงเดือนที่ผ่านมาเราเครียดมาก เรื่องงานตอนนี้เราสู้ตาย ต่อให้เหนื่อยแค่ไหน ต้องอดทนทำ เพราะภาระค่าใช้จ่ายเยอะ จะลาออกเหมือนครั้งนั้นก็ไม่ได้
ทุกวันนี้มาทำงานใจเป็นห่วงแต่แม่ บางทียิ้มไม่ออก แต่เพื่อนร่วมงานก็เข้าใจ เครียดจนนอนไม่หลับ ห่วงแต่แม่จะทรมาน เจ็บปวดอยู่คนเดียว เพราะแม่เองจะดีขึ้นมาทุกครั้งที่เราอยู่ข้างๆ เราเองก็อยากลาออกไปดูแล แต่ด้วยค่าใช้จ่ายจึฃทำไม่ได้
บางคืนกว่าจะหลับก็เกือบเช้า แล้วก็หลับๆตื่นๆ เครียดไปหมด จนเคยนั่งมองน้ำยาล้างห้องน้ำ แต่เราก็ทำไม่ลง ก็ต้องสู้กันไป
*อยากปรึกษาเพื่อใครมีคนรอบข้างเป็นอยู่
**มีจิตแพทย์ที่ไหน ที่ค่ารักษาถูกๆมั้ยจ๊ะ ตัวเราอยากเข้าพบและรักษาตัวเองตอนนี้ เนื่องจากรู้ตัวว่าเครียดมาก พยายามหาไรทำ เล่นเกมส่ ฟังเพลง สุดท้ายก็เปินเหมือนเดิม
***เรารักแม่ เราอยากให้ท่านอยู่กับเรานานๆ แต่เราเองก็ดูแลท่านได้แค่นี้ เพราะต้องทำงาน จะลาออกไปดูแล ก็เครียดเรื่องเงิน
ขอบคุณนะจ๊ะ ถ้ามีใครเข้ามาอ่าน
อาจจะพิมพ์ไม่ค่อยรู้เรื่องขอโทษด้วยนะจ๊ะ
*** ตั้งในกะทู้พูดคุยไม่ได้จ๊ะ