ริดสีดวงเป็นโรคที่เราเชื่อว่าคนเป็นกันเยอะ แต่ไม่ค่อยมีคนเอามาคุยกันเท่าไหร่

เราเป็นคนนึงที่เป็น และตอนแรกก็คิดว่าจะอยู่กับมันได้ไปตลอดเหมือนคนอื่นๆ
เคยคิดว่าอยากผ่าตัด แต่มันก็ยังไม่ได้มีผลกระทบอะไรขนาดนั้น ก็เลยไม่ผ่า ถึงแม้จะหาข้อมูลไว้มากมายก็ตาม

จนกระทั่งวันนึงมันอักเสบและเลือดออกเวลาถ่าย มันทรมานมากตอนที่ถ่ายและต้องดันมันกลับเข้าไป
ทำให้เครียดและเป็นกังวลมาก จนไม่อยากทานอะไร เพราะจะได้ไม่ต้องถ่าย

ในที่สุดก็ตัดสินใจกลับมาหาข้อมูลอีกครั้ง จากกระทู้พันทิปที่คนมาแบ่งปันประสบการณ์กันไว้หลายคน และเราตัดสินใจที่จะผ่า
แต่...ที่บ้านไม่เห็นด้วย เขาบอกว่า แค่เราปรับการรับประทานอาหาร และขับถ่ายให้เป็นเวลา มันก็จะค่อยๆดีขึ้นเอง
สำหรับเราแบบนั้นมันต้องใช้เวลา แต่เวลานั้นเราอยากเอามันออกไปแล้ว เราทนเข้าห้องน้ำด้วยความทรมานต่อไปไม่ได้อีก
เลยบอกว่า เราขอผ่าเถอะ แล้วหลังจากนั้นถึงจะปรับการใช้ชีวิตไม่ให้มันกลับมาเป็นอีก
สุดท้ายที่บ้านก็โอเค เราเลยโทรนัดหมอให้เรียบร้อย คือใจร้อนมาก

เราโทรนัดหมอเลย แล้วไปหาหมอในวันต่อมา และนัดผ่าในวันถัดไปทันที

วันที่ไปหาหมอ หมอก็ถามอาการว่าเป็นอะไรยังไงบ้าง เราก็เล่าให้หมอฟัง และหมอก็ขอตรวจดู
หมอบอกว่าจะทายาก็ได้นะ หรือจะผ่า มี 2 ทางเลือก แต่ถ้าทายามันจะไม่ยุบนะ แค่ลดอักเสบเฉยๆ
เราก็ตัดสินใจแล้วว่าผ่า ความจริงอยากผ่าวันนั้นเลย แต่หมอติดเคส เลยต้องเป็นวันต่อไป555
แล้วหมอก็บอกว่า ผ่าแบบฉีดยาชาไปเลยเนอะ หมอว่าเราน่าจะทนไหว จะได้ไม่ต้องเปลืองค่ารักษามากด้วย
เราก็ว่า ถ้าหมอว่าไหว เราก็ไหว เพราะแม่เราก็ไม่อยากให้เราบล็อกหลังด้วย

วันต่อมาก็เตรียมตัวไปขึ้นเขียง พยาบาลวัดความดัน เจาะเลือด และต้องสวนอุจจาระ
คนที่ไม่อยากถ่ายมาตลอด ต้องสวนอุจจาระ แสดงว่าต้องถ่ายแล้วล่ะ ทำใจเจ็บไว้ล่วงหน้าเลย
ปรากฏว่าถ่ายออกมารอบนี้ไม่มีเลือด แต่หัวมันก็ออกมา เราจึงไม่ดันมันกลับเข้าไป เพื่อที่จะได้ให้หมอดูไปเลย

พอใกล้ถึงเวลา ก่อนผ่าครึ่งชั่วโมง
พยาบาลก็เข้ามาทายาชาไว้ก่อน แล้วมาพาไปที่ห้องผ่าตัด
ไปนอนเตรียมตัวที่ห้องผ่าตัด ระหว่างรอหมอคือตัวสั่นไปหมด เพราะตื่นเต้น แล้วก็กลัวด้วย คิดว่ามันต้องเจ็บมากแน่ๆตอนฉีดยาชา
นอนหายใจเข้า หายใจออกลึกๆ พยายามทำให้ตัวเองผ่อนคลาย แต่ก็ยังไม่หยุดสั่นสักทีเลย 55555

จนกระทั่งถึงเวลานัด คุณหมอก็เข้ามาเตรียมผ่าตัด คุณหมอก็คุยด้วยนิดหน่อย แล้วไปประจำที่
เราโดนให้นอนคว่ำ และเตรียมตัว นี่ก็เกร็งเลยนะ กลัวตอนฉีดยาชา
แล้วก็มีพยาบาลคนนึง ที่นั่งอยู่กับเราด้านหน้า ก็เข้ามาฉีดยาเข้าทางเส้นเลือด พยาบาลบอกว่า เป็นยาคลายกังวลกับยาแก้ปวด
เราก็คุยกับพยาบาลข้างหน้าไป ส่วนคุณหมอกับพยาบาล 2 คนข้างหลังก็เตรียมการผ่าตัด
พยาบาลข้างหน้าที่ฉีดยาให้ก็บอกว่า ถ้าง่วงก็หลับได้เลยนะ เราก็ตอบรับไป
ตอนนั้นเริ่มเบลอๆละ หนังตามันก็หนักๆหน่อย จนต้องหลับตาไว้ 
หลังจากนั้นมันก็เหมือนนอนหลับ แต่ก็เหมือนรู้สึกตัวว่ามีคนกำลังทำอะไรอยู่ข้างหลังเรานะ คือเหมือนรู้สึกตัวอยู่ตลอด แต่ไม่เจ็บเลย ไม่รู้สึกถึงความเจ็บเลย

สรุปก็คือผ่าเสร็จแล้ว หมอเอารูปก่อนผ่ากับเนื้อที่ผ่าแล้วมาให้ดู คุยด้วยนิดหน่อย เราก็ตอบรับบ้างแบบมึนๆ 555
แล้วพยาบาลก็พาเข็นออกไปนอนที่ห้องพักฟื้นก่อน ก็หลับๆตื่นๆอยู่ในนั้นน่าจะพักใหญ่ แล้วก็มีคนมาพากลับห้อง

กลับมาถึงห้องก็ดูนาฬิกา พบว่าน่าจะนอนที่ห้องพักฟื้นไปประมาณชั่วโมงนึง แต่เรารู้สึกเหมือนมันแปปเดียวเอง
ตอนผ่าตัดเสร็จดูนาฬิกาไปแล้วรอบนึง น่าจะใช้เวลาในการผ่าประมาณ 1 ชั่วโมงเหมือนกัน

พยาบาลบอกว่าถ้าปวดก็เรียกให้มาฉีดยาแก้ปวดได้นะ แล้วเราก็หลับไปอีก

สรุปคือที่นอนตัวสั่น กลัวเจ็บตอนฉีดยาชา กลายเป็นว่าไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าหมอฉีดยาชาตอนไหน55555 
ถ้าใครไม่อยากบล็อกหลัง ก็ใช้วิธีฉีดยาชาก็ได้นะ ไม่ต้องกลัวเจ็บเลย ราคาก็จะถูกลงมาอีกหน่อยด้วย ไม่ต้องกลัวสวนปัสสาวะอีก
แต่ถ้าไม่ปัสสาวะภายใน 8 ชั่วโมงก็จะโดนสวนอยู่ดีนะ เรานี่รีบอัดน้ำเลย หลังจากพยาบาลบอก