ที่ตั้งกะทู้นี้ เพราะเราสงสัยค่ะ ว่าเราอคติไปเอง หรือ พ่อแม่เราลำเอียงจริงๆ
พ่อแม่เรามีลูก2คนค่ะ พี่ชายและเรา
เราเถียงตลอดถ้ามีใครบอกว่า.
ไม่มีพ่อแม่ที่ไหนรักลูกลำเอียงหรอก
เพราะเรากำลังเผชิญอยู่ค่ะ
เรากับแฟนเราช่วยงานที่บ้านมาตลอดโดยไม่ได้ค่าจ้างเลยแม้แต่บาทเดียวมาเป็นเวลา6ปี โดยเหตุผลที่แม่บอกตลอดคือ
"ช่วยแม่ทำงานตายไปกูก็เอาไปไม่ได้ให้พวกนี่แหละ" ซึ่งเราเป็นคนง่ายๆนะคะแม่บอกยังไงก็ยังงั้นแหละ คิดในแง่ดีว่าแม่ก็ต้องจ่ายค่าใช้จ่ายในบ้าน กับหนี้สินบางส่วนแล้ว เราไม่อยากไปเพิ่มภาระให้ท่าน แต่พี่ชายได้ทำงานที่เขารักค่ะ. และแม่เราเปิดร้านขายส่งของให้พี่สะใภ้ค่ะ แค่ทำร้านก็หลายแสนแล้วไม่รวมกับของในร้านนะคะ
เราก็คิดในแง่ดีอีกว่าไม่เป็นไรวะเราค่อยหาด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเองก็ได้ จะได้ภูมิใจ รอช่วยแม่ไปอีกสักหน่อยคิดว่าตอบแทนบุญคุณท่าน.
แล้วเรื่องมันเริ่มจากตรงนี้ค่ะ
ตั้งแต่เราแต่งงานค่ะ เราอยู่กันเป็นบ้านใหญ่คือรวมกันหมด ทั้งครอบครัวเรา เรามีลูกสาว1คนอายุ่1.2ขวยค่ะ
และพี่ชายกับพี่สะใภ้ไม่มีลูกค่ะ แต่มีแมวกับหมารวมกันเกือบ10ตัวหมาบางแก้วกับแมวเปอร์เซีย ซึ่งเขาเลี้ยงในบ้านนะคะ เราก็รักสัตย์นะเลยไม่ซีเรียส แต่ปัญหามันเกิดเพราะลูกสาวเราเป็นภูมิแพ้ค่ะ เราเลยบอกแม่เราว่างั้นให้พี่ชายเราเอาหมากับแมวไปเลี้ยงหลังบ้านมั้ยเพราะลูกสาวเราแพ้พี่ชายเลยมาด่าเราค่ะว่ามีสิทธิอะไรมาไล่หมาเขา หมาเขาก็ร้อนเป็นเหมือนแหละ เลยเถียงกันไปเถียงกันมาพี่ชายก็หลุดพูดมาค่ะว่าบ้านนี่ก็ของกู เรื่องมากนักก็ไปอยู่ที่อื่น (เราพึ่งรู้ว่าแม่ก็ยกบ้านให้พี่ชายค่ะ ) พอสักพักพ่อเดินมาด่าเราค่ะ ว่าเราตัวสร้างปัญหา เรื่องเล็กชอบทำเป็นเรื่องใหญ่ และก็ด่าอะไรอีกสารพัดที่มันแทงใจมากค่ะ เราก็ร้องไห้เดินเข้ามาในห้องนั่งทบทวนอะไรต่างๆ เก็บคำพูดที่เขาด่าวันนี้มาคิดว่า พ่อกับแม่รักเราบ้างมั้ย ที่เราทำดีมาตลอดนี่เคยเห็นบ้างมั้ย หรืออาจเพราะเราทำงานหนักไม่เก่งเหมือนพี่ชายเรา งั้นเราควรไปเริ่มมีชีวิตของเราได้รึยัง. สักพักแฟนเดินมาค่ะ อยู่ๆเขาก็พูดขึ้นมาว่า "หนูเราไปอยู่ที่อื่นมั้ย ในเมื่อเขาด่าหนูขนาดนี้ พี่กล้าพูดเลยถ้าเป็นคนอื่นเขาคงเลิกกับหนูไปนานแล้วถ้ามาเจอแบบพี่ แต่เพราะพี่รักหนูพี่เลยทน " เราไม่รอช้าเลยบอกแฟนเก็บแค่เสื้อผ้าแล้วไปตายเอาดาบหน้าค่ะ เอาเสื้อผ้ามาคนละ2-3ชุด เสื้อผ้าลูกอีกนิดหน่อย แล้วเดินออกมาเลยค่ะ เรียกรถโดยสารไป ที่บขส. แล้วมาทำงานกับลุงค่ะ
เหตุการณ์นั้นผ่านมา 1เดือนกว่าแล้วค่ะ เราไม่เคยโทรกลับไปที่บ้าน และที่บ้านก็ไม่เคยโทรมาค่ะ ปัจจุบันอยู่ห้องเช่าของลุงค่ะ เขาให้อยู่ฟรี กำลังทำงานเก็บเงินค่ะ ลุงให้ยืมมอเตอร์ไซค์มาใช้ ขี่รถตากฝนไปตลาดมีความสุขมากนะคะ ดีกว่าขี่เบนซ์หรู แต่ใครจะรู้มั้ย ว่าในใจมันตกเลือดอย่างแสนสาหัส
มาช่วยตัดสินหน่อยค่ะ คำว่า"ไม่มีพ่อแม่ที่ไหนรักลูกลำเอียง"
พ่อแม่เรามีลูก2คนค่ะ พี่ชายและเรา
เราเถียงตลอดถ้ามีใครบอกว่า.
ไม่มีพ่อแม่ที่ไหนรักลูกลำเอียงหรอก
เพราะเรากำลังเผชิญอยู่ค่ะ
เรากับแฟนเราช่วยงานที่บ้านมาตลอดโดยไม่ได้ค่าจ้างเลยแม้แต่บาทเดียวมาเป็นเวลา6ปี โดยเหตุผลที่แม่บอกตลอดคือ
"ช่วยแม่ทำงานตายไปกูก็เอาไปไม่ได้ให้พวกนี่แหละ" ซึ่งเราเป็นคนง่ายๆนะคะแม่บอกยังไงก็ยังงั้นแหละ คิดในแง่ดีว่าแม่ก็ต้องจ่ายค่าใช้จ่ายในบ้าน กับหนี้สินบางส่วนแล้ว เราไม่อยากไปเพิ่มภาระให้ท่าน แต่พี่ชายได้ทำงานที่เขารักค่ะ. และแม่เราเปิดร้านขายส่งของให้พี่สะใภ้ค่ะ แค่ทำร้านก็หลายแสนแล้วไม่รวมกับของในร้านนะคะ
เราก็คิดในแง่ดีอีกว่าไม่เป็นไรวะเราค่อยหาด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเองก็ได้ จะได้ภูมิใจ รอช่วยแม่ไปอีกสักหน่อยคิดว่าตอบแทนบุญคุณท่าน.
แล้วเรื่องมันเริ่มจากตรงนี้ค่ะ
ตั้งแต่เราแต่งงานค่ะ เราอยู่กันเป็นบ้านใหญ่คือรวมกันหมด ทั้งครอบครัวเรา เรามีลูกสาว1คนอายุ่1.2ขวยค่ะ
และพี่ชายกับพี่สะใภ้ไม่มีลูกค่ะ แต่มีแมวกับหมารวมกันเกือบ10ตัวหมาบางแก้วกับแมวเปอร์เซีย ซึ่งเขาเลี้ยงในบ้านนะคะ เราก็รักสัตย์นะเลยไม่ซีเรียส แต่ปัญหามันเกิดเพราะลูกสาวเราเป็นภูมิแพ้ค่ะ เราเลยบอกแม่เราว่างั้นให้พี่ชายเราเอาหมากับแมวไปเลี้ยงหลังบ้านมั้ยเพราะลูกสาวเราแพ้พี่ชายเลยมาด่าเราค่ะว่ามีสิทธิอะไรมาไล่หมาเขา หมาเขาก็ร้อนเป็นเหมือนแหละ เลยเถียงกันไปเถียงกันมาพี่ชายก็หลุดพูดมาค่ะว่าบ้านนี่ก็ของกู เรื่องมากนักก็ไปอยู่ที่อื่น (เราพึ่งรู้ว่าแม่ก็ยกบ้านให้พี่ชายค่ะ ) พอสักพักพ่อเดินมาด่าเราค่ะ ว่าเราตัวสร้างปัญหา เรื่องเล็กชอบทำเป็นเรื่องใหญ่ และก็ด่าอะไรอีกสารพัดที่มันแทงใจมากค่ะ เราก็ร้องไห้เดินเข้ามาในห้องนั่งทบทวนอะไรต่างๆ เก็บคำพูดที่เขาด่าวันนี้มาคิดว่า พ่อกับแม่รักเราบ้างมั้ย ที่เราทำดีมาตลอดนี่เคยเห็นบ้างมั้ย หรืออาจเพราะเราทำงานหนักไม่เก่งเหมือนพี่ชายเรา งั้นเราควรไปเริ่มมีชีวิตของเราได้รึยัง. สักพักแฟนเดินมาค่ะ อยู่ๆเขาก็พูดขึ้นมาว่า "หนูเราไปอยู่ที่อื่นมั้ย ในเมื่อเขาด่าหนูขนาดนี้ พี่กล้าพูดเลยถ้าเป็นคนอื่นเขาคงเลิกกับหนูไปนานแล้วถ้ามาเจอแบบพี่ แต่เพราะพี่รักหนูพี่เลยทน " เราไม่รอช้าเลยบอกแฟนเก็บแค่เสื้อผ้าแล้วไปตายเอาดาบหน้าค่ะ เอาเสื้อผ้ามาคนละ2-3ชุด เสื้อผ้าลูกอีกนิดหน่อย แล้วเดินออกมาเลยค่ะ เรียกรถโดยสารไป ที่บขส. แล้วมาทำงานกับลุงค่ะ
เหตุการณ์นั้นผ่านมา 1เดือนกว่าแล้วค่ะ เราไม่เคยโทรกลับไปที่บ้าน และที่บ้านก็ไม่เคยโทรมาค่ะ ปัจจุบันอยู่ห้องเช่าของลุงค่ะ เขาให้อยู่ฟรี กำลังทำงานเก็บเงินค่ะ ลุงให้ยืมมอเตอร์ไซค์มาใช้ ขี่รถตากฝนไปตลาดมีความสุขมากนะคะ ดีกว่าขี่เบนซ์หรู แต่ใครจะรู้มั้ย ว่าในใจมันตกเลือดอย่างแสนสาหัส