เราอยากรู้ว่า มีใครเคยเจอแต่เรื่องแย่ๆ มาทั้งชีวิตแบบเราไหม เราว่าชีวิตเราอาภัพมาตลอด แล้วตอนนี้มันก็หมดหนทางสุดๆ แล้วจริงๆ มีแต่ปัญหา ทั้งตกงาน ทั้งต้องดูแลแม่พิการ กับน้องคนละพ่ออีก2คน
 เริ่มเล่า ตอนนี้เราอายุ21 พ่อแม่เราเลิกทางกันแต่5ขวบ ชีวิตต้องย้ายไปๆมาๆ ระหว่างฝั่งพ่อกับฝั่งแม่ทุกปี เรียนจบแค่ม.3 แม่มีแฟนใหม่ มีลูก3คน 
จนเมื่อเราอายุ19 (ตอนนั้นเราอยุ่บ้านย่า) ป้าโทมาบอกว่าแม่โดนรถชนอาการโคม่า พอได้ยินข่าวคือเราช็อคหนักมาก แม่มีเลือดออกในสมองต้องผ่ากระโหลก ต้องเจาะคอ ใช้เครื่องช่วยหายใจ แม่สลบไปเป็นอาทิตย์ ประเด็นคือ ก่อนหน้านั้นไม่กี่เดือนแฟนใหม่แม่เพิ่งติดคุกไป (ข้อหายาเสพติด) พอแม่ต้องนอนร.พ หน้าที่ดูแลน้อง3คนก็ต้องเป็นของเรา เพราะไม่มีญาติฝ่ายแม่หรือฝ่ายแฟนใหม่ของแม่ช่วย เราเลยต้องเอาน้อง (คนละพ่อ) มาอยู่บ้านย่าของเราชั่วคราว แม่ก็อยุ่ร.พเป็นเดือน เดินไม่ได้
ตอนนั้นเราคิดไม่ออกเลยว่าเราจะดูแลแม่กับน้องได้ยังไง ญาติแต่ละคนก็ไม่มีเงินจะช่วย เราเลยต้องขอรับบริจาคผ่านเฟสบุ๊ค ได้เงินมารักษาแม่ จนแม่เริ่มเดินได้แต่การเคลื่อนไหวจะช้าและพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ หมอให้กลับบ้าน เราพาแม่มาอยุ่บ้านฝั่งย่าเราได้ประมาณปีนึง แฟนของแม่ก็ออกจากคุกมารับแม่และน้องกลับไปอยู่ที่บ้านเขา เราไม่อยากให้แม่กับน้องไป แต่แม่ไม่ยอม เราก็ไปเยี่ยมแม่บ่อยๆ แม่เดินได้ แต่เหมือนมีอาการทางจิต ชอบพูดเรื่องเดิมๆ สนใจแต่บางเรื่อง แม่อยุ่กับแฟนใหม่ไม่ถึงปี มันก็ไปเอาเมียใหม่ เรามารู้ตอนไปเยี่มแม่ ไปเจอแม่กับน้อง ต้องอยู่ในบ้านที่ไม่มีไฟ แม่บอกว่ามัน (แฟนแม่) ไม่กลับบ้าน2อาทิตย์แล้วค่าไฟก็ไม่จ่ายทิ้งแม่กับน้องเอาไว้ให้อยุ่กันแบบไม่มีเงินไม่มีข้าว จนเราไปค้นในเฟสเห็นมันกับแฟนใหม่มัน แล้วมันก็เปลี่ยนเบอร์ปิดทุกช่องทางให้ติดต่อไม่ได้ ตอนนั้นได้แต่คิดว่าเอาอีกแล้วหรอ เจอเรื่องแบบนี้อีกแล้ว รอบที่แล้วก็ว่าหนักแล้ว  รอบนี้หนักกว่า เราต้องเอาน้องมาอยุ่ด้วยส่วนแม่ไปฝากป้าไว้ เพราะแม่ไม่ยอมมาอยุ่กับเรา แต่ตอนนั้นคือเราเพิ่งทำงานได้ เลยย้ายมาอยู่ห้องเช่าใกล้ที่ทำงานสักพัก ชีวิตยังไม่ทันจะเข้าที่เงินเดือนก็ยังไม่พอใช้ เลยต้องย้ายน้อง2คนมา (อีก1คนหนีตามแฟนมันไปก่อนที่พ่อของมันจะทิ้งแม่เราไว้) อยุ่ร.รราชประชานุเคราะห์ ต้องอยู่หอ  คือเราคิดตลอดว่าเราไปทำกรรมอะไรไว้ ถึงต้องเจอแต่เรื่องร้ายๆเคยคิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้ง แต่ก็กลัวว่าน้องกับแม่จะไม่มีใครดูแล ที่พึ่งก็มีน้อย เพราะญาติๆส่วนมากเขาก็บอกว่าเขามีภาระมากกว่าเรา เราไม่รู้จะหันไปทางไหน  ชีวิตมันมืดไปหมด
ยิ่งแย่ไปกว่านั้นตอนช่วงน้องปิดเทอมต้องกลับมาอยุ่กับเรา เราก็ดันตกงาน หางานไม่ได้มา3เดือนแล้ว
จนวันนี้ร.รเปิดเทอมกลับเข้าหอ ไม่มีเงินให้น้องไปร.ร
(น้องอายุ10กับ11 ญกับช) สงสารน้องมากไปร.รต้องใส่ชุดเดิมรองเท้าเก่าๆขาด ทุกอย่าเก่าหมด
คือเราไม่มีเงินจะซื้อให้เลย แล้ววันนี้คือเราโดนครูว่าเรื่อง ชุดน้องที่ไม่ได้ปักกระโปรงก็ไม่มีสีดำ ชุดพละก็ไม่มี หลายอย่างไงที่เราไม่ได้ซื้อ ใช้คำว่าไม่ได้ซื้อเลยจะดีกว่า>>> แต่ครูก็ไม่เข้าใจไง ใช้น้ำเสียงไม่น่าฟังเลยเราบอกว่า'ไม่มีเงินซื้อเลย' ครูก็บอกว่าให้ไปหามาสิ แล้วก็ชี้ไปที่ห้องสหกรณ์ บอกว่าไปซื้อด้วยตัวละแค่ไม่กี่บาทเอง<< คือตอนนี้เราไม่มีเงินเลยมีติดตัวไม่ถึงร้อย ตอนแรกเตรียมตังไป400กะว่าจะไว้ให้น้องคนละ200 พอไปถึงก็ต้องจ่ายค่าประกันคน265. ตังก็ไม่พออีกได้จ่ายของน้องแค่คนเดียว อีกคนไม่ได้จ่าย  เราสงสารน้องมาก เหลือเงิน1ร้อยให้แบ่งกันคนละ50  ระหว่างรอเราหางานได้
คือตอนนี้ เราหมดหนทางจริงๆไม่รู้จะหาเงินจากไหนมาซื้อชุดนักเรียน กับชุดพละ แล้วก็อีกหลายอย่าง 
เราแอบคิดลึกๆเหมือนกันว่าจะเอาน้องไปส่งสถานสงเคราะห์ดีใหม อย่างน้อยน้องมันก็น่าจะดีกว่าอยุ่กับเราแบบนี้
ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ เรื่องสถานสงเคราะห์