ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่า เราเปนโรคซึมเศร้า เรามักได้ยินคนแนะนำบ่อยๆว่าให้หาอะไรทำ นั่งสมาธิ ทำตัวให้มีประโยชน์ต่อสังคม ทำงานจิตอาสา เข้าใจเจตนาของพวกคุณครับ ว่าหวังดี แต่ขอเถอะ คำพูดเหล่านี้แทบไม่ได้เกิดประโยชน์ต่อตัวผู้ป่วยเลย ผู้ป่วยหลายคน(ที่เปนผู้ป่วยจริงๆ ที่ได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ว่าเป็น)จากที่เคยสัมผัสส่วนใหญ่มีสภาพจิตใจที่ย่ำแย่พออยู่แล้ว การให้พวกเขาเหล่านั้นนั่งสมาธิยิ่งแล้วใหญ่ ไม่มีใครทำได้ณ.ขณะนั้น การทำจิตอาสาดูคนที่ด้อยกว่าหรือช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาส เวลานั้นสภาพจิตใจแบบนั้นตัวผู้ป่วยเองยังเอาตัวแทบไม่รอด คงไม่มีจิตใจไปช่วยเหลือหรือเปนจิตอาสาให้ใครได้ ทั้งนี้ทั้งนั้นผมเข้าใจดีครับว่าคุณๆมีเจตนาที่ดี แต่อยากให้มองในมุมของผู้ป่วยบ้าง ว่าตอนนั้นเขาเจ็บขนาดไหน คนทุกคนมีสัญชาติญานในการเอาตัวรอดทั้งนั้น คงไม่สามารถไปช่วยเหลือใครได้ในเวลาที่เราแย่สุดๆหรอกครับ การที่พวกคุณๆว่าเราอ่อนแอ ถ้าเจอแบบพวกเรา หรือสารเคมีหลั่งผิดปกติแบบพวกเรา คุณอาจจะไม่เข้มแข็งเท่าเราก็ได้นะ คนเราผ่านและเจอเรื่องราวมาไม่เหมือนกัน บางคนอาจจะบอกว่าเราก็เจอเรื่องร้ายๆมาเช่นกัน แต่เชื่อเถอะว่ามันไม่มีทางเหมือนกัน ยกตัวอย่างง่ายๆ คนที่อาศัยอยู่ในชุมชนแออัด หรือสลัม กับคนที่อยู่หมู่บ้านจัดสรรหรือคอนโดหรูๆ สภาพแวดล้อมก็ต่างกันแล้ว ผมเองขอเปนหนึ่งกระบอกเสียงเล็กๆที่ถ่ายทอดความรู้สึกของคนซึมเศร้าให้พวกคุณได้รับรู้ในอีกด้านของพวกเขา พวกเราเจ็บนะครับ และอยากเปนเหมือนคนปกติ อย่าทำร้ายจิตใจกันเลยครับ

ปล.จากคนที่เปนซึมเศร้าและกินยามา19ปี และยังต้องกินต่อเนื่องตลอดชีวิต วินิจฉัยโดยแพทย์