สวัสดีค่ะเพื่อนๆคือเรามีปัญหาเรื่องการติดบ้านมากๆตอนนี้เราเรียนมหาลัยกำลังจะขึ้นปี2 เราไม่อยากไป ม เราเครียดมากๆ คือเราเป็นแบบนี้หนักๆเลยตอนเข้ามหาลัยใหม่ๆเราเรียนต่างจังหวัด เราร้องไห้หนักมาก😭😭ในหัวเราคิดถึงแต่หน้าพ่อหน้าแม่ เห็นอะไรก็คิดถึง เห็นของที่แม่ชอบกินก็คิดถึง เราไม่มีกะจิตกะใจจะทำไรเลย เราร้องไห้ทุกวัน ก่อนนอนก็นอนไปพร้อมกับน้ำตา เราวิดีโอคอลกับที่บ้านทุกวันโทรหาตลอดที่ว่าง เราบอกแม่ยุตลอดว่าเราอยากกลับบ้าน แม่ก็ไม่สบายใจที่เรายุแบบทรมานแบบนี้   ทุกเช้าที่เราตื่นมาก็มีแต่ความรู้สึกหว่าเหว่ เราคิดถึงแต่บ้าน ยิ่งมีกิจกรรมอะไร เรายิ่งเบื่อ เพราะเราอยากหาเวลาว่างกลับบ้าน เราก็มีเพื่อนๆคบ มีเพื่อนชวนเที่ยว ไปนู่นไปนี่ แต่เราไม่อยากทำไรทั้งนั้น  เราเป็นแบบนี้ยุหลายเดือน จนพักหลังๆเราเรียนหนักขึ้น เราเลยรุ้สึกดีขึ้นบ้าง ไม่ได้อาการหนักเหมือนช่วงแรกๆ  จนปิดเทอม เราจะขึ้นปี2 เรากลับมาอยู่บ้าน และความรู้สึกเหมือนเดิมมันกลับมาอีกแล้วเราไม่อยากไป เรียน  เรารุ้ว่าเรากลับไปเราต้องเจอกับอะไรบ้าง เราควรทำยังไงดีคะ เพราะยังไงเราก็ต้องไปอยู่ดี เราไม่อยู่แบบทรมานแบบนี้ 😥😥