ประมาณเดือน มี.ค ปี67คุณตาเราเสียค่ะท่านเป็นผู้ป่วยติดเตียงจะมีเราคอยดูแลตลอดที่เป็นมา ตอนกลางคืนเวลาหลับหรือเวลาหัวว่างๆมันตะชอบนึกถึงวันที่คุณตาเสียค่ะว่าเราทำดีแล้วหรือเปล่า ทำไมไม่ทำแบบนี้แทนแบบนี้ล่ะ ความรู้สึกผิดมันมีอยู่ลึกๆก้นบึ้ง เวลาเห็นคนแก่ตามบ้านหรือตามโซเซี่ยลก็อดร้องไห้ไม่ได้เลย อยากรู้ค่ะว่านานแค่ไหนถึงจะหาย บางทีก็เหนื่อยมากกับตัวเอง มันทรมานค่ะ😢