คุณแม่ของเราอายุ60 เป็นเส้นเลือดสมองตีบรอบที่2 อยู่รพ.มาจะสองเดือนแล้ว เป็นโรคแทรกซ้อนหลายอย่าง
ซึ่งเราลาออกจากงานมาดูแลท่าน มีพี่ชายกับคุณพ่อเป็นเสาหลัก

จนตอนนี้คุณแม่ดีขึ้นพักฟื้นเตรียมกลับบ้าน แม่กลายเป็นติดเตียง ฟีดอาหารทางสายยาง แถมเสมหะเยอะมากๆ
เนื่องด้วยเสมหะเยอะ และ ติดเชื้อในปอดต้องเจาะคอ ต้องคอยดูดเสมหะตลอด
แขนขาข้างซ้ายไม่มีแรง ซึ่งหมอไม่ให้ความหวังเราเลย หมอบอกติดเตียงแน่นอน แต่ด้านขวาขยับได้
แรงเยอะมากๆ

จนถึงวันนี้ที่เรามาเฝ้าแม่ตลอด24 ชม. เราถึงรู้ว่ามันเหนี่อยหนักมากๆ ตอนนี้แม่คุยตอบโต้กับเราไม่รู้เรื่อง
แต่จำได้หมดทุกคน อยู่ในอาการสับสนและเพ้อ กลางคืนกลางวันก็ไม่นอน ทั้งเคาะเตียงทั้งเรียกเราทั้งคืน
จนคุณหมอต้องให้ยานอนหลับ
เราดูแลแม่คนเดียว 24 ชม.เราก็ไม่ได้นอนไปด้วย
ทำให้เราหงุดหงิด บางทีเผลอพูดเสียงดัง เผลอร้องไห้ใส่ เผลอโมโหใส่
ทั้งๆที่แม่ไม่เคยด่าเราเลย มีแต่บอกรักเรา 

จึงอยากขอระบาย และ กราบขอโทษคุณแม่ ซึ่งตรงนี้เรากราบขอโทษท่านไปแล้ว ท่านบอกไม่เป็นไรๆ
มันยิ่งทำให้เรารู้สึกผิดมากๆ จากนี้จะใจเย็น และเอาด้านบวกเข้าสู้ อย่างไรแล้ว หากท่านใดต้องดูแลผู้ป่วยติดเตียง
อยากให้ท่านใจเย็นๆเข้าไว้นะคะ ไม่งั้นจะเสียใจแบบเรา
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน และรับฟัง ขอบคุณค่ะ