1. ดูลมหายใจ  พอถึงจุดหนึ่ง  ความรู้สึกในร่างกายหายไป  ลมหายไป  แต่เหลือความรู้สึกแค่ความกระเพื่อมไหวที่กลางอกเท่านั้น  สภาวะเหมือนลอยอยู่กลางอากาศ  พื้นหลังเหมือนท้องฟ้าตอนกลางคืน แต่ไม่มืด  มีควันขาวๆ เหมือนสายหมอกสายลมโชยอยู่ตรงหน้า  ติดกับสายหมอกนั้นมีดวงสว่างสีขาวเล็กๆอยู่ดวงหนึ่ง    อยู่ในสภาวะนี้สักพักหนึ่ง  ต่อมามีเสียงแว่วๆเข้ามาเบามาก แทบไม่ได้ยิน  แล้วมันเกิดความจำได้ว่าคล้ายเสียงฆ้อง  (คือถ้าเสียงฆ้องดัง ต้องไปกินข้าว ไม่งั้นพระอาจารย์ดุ)  จึงตามเสียงนั้นไป แล้วเสียงมันก็เริ่มชัดขึ้น ดังขึ้น จนเข้าสู่สภาวะปกติ ความรู้สึกในร่างกายกลับมา  (มันเป็นเสียงฆ้องจริงๆ เลยลุกไปกินข้าวเช้า)  บัลลังก์นี้ประมาณ 30 นาที 

2. นั่งดูเวทนา เอาเวทนาเป็นอารมณ์  ดูไปจนความรู้สึกในร่างกายมันหายไปไหนไม่รู้  เหมือนอยู่ในที่ที่ไม่มีอะไรเลย  มีแต่ความรู้สึกในเวทนานั้นอย่างเดียว  พอออกมา ความรู้สึกข้างในเมื่อกี้กับข้างนอกในสภาวะปกติมันต่างกันมาก  เหมือนออกมาจากหลุมดำที่มีพลังงานมาก ประมาณนี้ ไม่รู้จะอธิบายเปรียบเทียบยังไง  คือความรู้สึกมันแบบ.. ไอ้สภาวะเมื่อกี้สมาธิมันมีกำลังมาก  มันรู้สึกแตกต่างชัดเจน  บัลลังก์นี้ประมาณ 2 ชม. 

อยากรู้ว่าทั้งสองอย่างนี้เป็นสมาธิระดับใดคะ

**การบันทึกเวลาว่านั่งนานเท่าไร คือดูเวลาก่อนนั่ง และดูเวลาอีกทีตอนลืมตาออกจากสมาธิ