1.เราเกิดอารมณ์เศร้าขึ้นมา แล้วร้องไห้

เราเห็นว่า มี“ตัวนึง” กำลังรู้“ตัวนึง” ที่มีอาการร้องไห้ กำลังเศร้าอยู่
ก็รู้ตลอด และไม่ได้ไปฝืนให้หยุดร้องอะไร แค่สักพักก็หยุดร้องไปเอง
ตัวนั้น คืออะไร / ควรทำยังไงต่อ

ตอนร้องไห้ มันมีตัวไปดู
เรารู้สึกว่า เราไม่ใช่ตัวที่ร้องอยู่
แต่กำลังดู ผลลัพท์ของ “อาการปรุงแต่งทางจิต”
ไม่ได้ยึดว่า ตัวเราเป็นคนร้องหรือเสียใจ เหมือนดูตัวละคร
เพราะสติชัดว่า ร้องเพราะมาจากเหตุหนึ่ง ซึ่งคืออากาศเปลี่ยนแปลง คือธาตุรู้ดูจิตปรุงแต่งหรือไม่

แล้วเขาบอกว่า จิตสามารถเห็นธาตุรู้ได้อีกที
คือ “จิตเหนือจิต” หรอ? คือจิตตัวไหน แล้วต้องฝึกอย่างไร

2.เคยทำสมาธิ ปกติได้ความสงบนิ่งตลอด มากสุดก็ลมหายใจเบา ตัวเบามาก เหมือนตัวจะหายไป เหลือแค่ลม
แต่มีครั้งเดียวที่แตกต่าง
ทำสมาธิแบบลืมตา แค่มองที่วอลเปเปอร์คอม รูปภูเขา ท้องฟ้าสีฟ้า สัก 5-10 นาที
สักพักมันว่าง โล่ง ไม่มีความคิด ไม่มีการยึดไว้ว่าเป็นอะไร เหมือนเราก็ไม่มี
เหมือนเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ มันว่าง มันโล่ง มันไม่มีอะไรเลย
สภาวะนี้คืออะไร ยังรู้สึกตัวอย่างแน่นชัด แต่เหมือนมันไม่มีตัวตนตั้งอยู่ในนั้นเลย
ป.ล. มันเป็นสภาวะที่แจ่มใสมาก เหมือนการ ‘เป็นเฉยๆ’ แบบไม่ต้องคิด มันสดชื่น
ว่างโล่ง โปร่ง บอกไม่ถูก เกิดมาเพิ่งเจอแบบนี้ครั้งเดียว แต่เหมือนนี้คือสุขที่สุด จากการไม่มี ไม่เป็นอะไรเลย